11 september 2006 -
De meeste managers hebben liever een betere functietitel dan een salarisverhoging. Meer dan de helft van de managers hecht groot belang aan de functie die op hun visitekaartje vermeld staat, in tegenstelling tot een derde van de niet-managers. Dit blijkt uit onderzoek van het Britse werving- en selectiebureau Imprint Search & Selection.
Volgens managers is dit echter niet alleen ijdelheid: voor hen is hun functietitel een belangrijk middel om hogerop te komen in de steeds fellere concurrentie op de banenmarkt en is het bovendien een goed onderhandelingsmiddel bij functionerings- en sollicitatiegesprekken.
Niet-managers zien hun functietitel als veel minder belangrijk voor hun carrière. Volgens hen is de enige functie van de titel om de drager persoonlijke status te verlenen. Meer dan één op de tien managers is echter bereid 25 procent salarisverhoging te verruilen voor een verbeterde functietitel. 62 procent is overigens niet bereid enige salarisverhoging af te slaan in ruil voor een betere titel.
Onderhandelen Norman Burden, algemeen directeur van Imprint Search & Selection: "Werkgevers moeten zich realiseren dat functietitel erg belangrijk is voor een aantal mensen, vooral voor managers. Velen van hen zijn zelfs bereid erover te onderhandelen om hun carrière te begunstigen. Bedrijven moeten het belang van een functietitel dus niet onderschatten."
Toppers Een goede functietitel kan een manager een voorsprong op zijn concurrentie geven omdat die ervoor kan zorgen dat hij zowel binnen zijn eigen onderneming als in de ogen van potentiële werkgevers als 'topper' gezien wordt. Hoe hoger op de carrièreladder, hoe minder concurrenten er over blijven en dus zijn mensen vaak bereid financieel gewin op de korte termijn te verruilen om grotere voordelen op de middellange en lange termijn veilig te stellen.
"Het ïk"-gehalte van de onderzochte groep is prima in orde. En met de huidige geldtekens in hun ogen valt het dus erg mee: zolang zij denken hun huidige baan in een snel tempo te kunnen inruilen voor en écht duur betaalde. Vraag: hebben ook deze managers, zoals we allemaal vaak doen, gewoon de "sociaal wenselijke"antwoorden gegeven? Klinkt goed naar de bazen als zij boven alles, zelfs het geld, óók een hoge(re) baas willen worden? De opvallend afwezige zijn uiteraard de mensen die orders behoren aan te nemen van dergelijke mensen. Ik ga er voorlopig weer van uit dat dit onderzoek de onderzochte groep geldt, binnen de kaders van het uitgevoerde onderzoek.
Ton
|
|
13
-
09
-
2006
|
07
:
39
uur
Ik kan me best wel voorstellen dat iemand genoegen neemt met minder geld en een welklinkende functie om daar straks de vruchten van te plukken. Alleen gaat die vogel niet altijd op. Het werk met het beter inkomen zal men dan toch ook meestal wel elders zoeken. Kortom prima te gebruiken om iemand weg te promoveren en geld uit te sparen.
Je noemt hem of haar "managing director poststamp moistening" geeft hem of haar minder salaris en hoopt dat hij of zij snel vertrekt want hij/zij was waarschijnlijk toch al niet zo betrokken bij het bedrijf en betrokkenheid is toch wel het minste dat je mag verwachten van een manager.
Een manager die alleen maar bezig is met zijn mooie titel en carierre maken kun je beter kwijt dan rijk zijn!
Eerlijk gezegd lijkt me dit zo'n onderzoek waarbij de in het achterhoofd iemand denkt " leuke reden om salarissen in te dammen". "Wie zou er in mijn bedrijf een mooie titel willen in ruil voor salaris als hij dit onderzoek leest?".
Goede managers blijven lang, zijn betrokken en zijn duur. Dergelijke managers vinden een leuke titel uiteraard wel welkom maar zijn te betrokken om het werk zo maar te verlaten. Zij werken aan een toekomst, voor het bedrijf, voor zichzelf en voor de mensen wiens verantwoording aan hen is toevertrouwd. Ik ben daar, verhoudingsgewijs, maar weinig van tegengekomen en als ik ze vind dan worden ze meestal ondergewaardeerd en zijn het juist de carrieremakers zonder scrupules die hun passeren en die hun werk kapot maken en de bedrijfswinsten op den duur of direct laten kelderen doordat ze dus geen betrokkenheid hebben, enkel met zichzelf bezig zijn en meestal ook geen relevante vakkennis in huis hebben maar bovenal de werksfeer verzieken. Het zijn een soort parasieten, van het ergste soort die een organisatie kan krijgen. Het bedrijf deze mensen naar de concurrentie kan jagen of verlokken zal direct een voorsprong nemen op die concurrent.
Natuurlijk bevestigen de uitzonderingen weer de regel, dat is normaal.
ivan Van Eccelpoel
|
|
12
-
09
-
2006
|
08
:
39
uur
Jammer genoeg is dit inderdaad een feit dat ik zelf vaststel.
Wanneer je managers kunt paaien met titeltjes, hoe ver zijn we dan gekomen !
Wat ik ook vaststel is dat vrouwen hier minder gevoelig aan zijn.
Geef voortaan je managers belangrijk klinkende titeltjes en ze zijn de koning te rijk, bespaart loon, lang leve de drukkerijen, ... arme wereld
