Poging tot omkoping (en andere manieren om een sollicitatie te verknallen)
5 september 2006 -
Spelfouten, koffievlekken op de sollicitatiebrief, steekpenningen aanbieden, de detacheerder meenemen naar het sollicitatiegesprek (en hem het woord laten voeren) – een aantal werkzoekenden weet echt niet hoe ze een goede eerste indruk moeten maken. Een aantal wanhopige kandidaten komt zelfs opdagen om te gaan werken na een afwijzing – waarschijnlijk in de hoop ongemerkt naar binnen te kunnen glippen en pas jaren later ontdekt te worden.
Een en ander blijkt uit onderzoek van werving- en selectiebureau OfficeTeam.De meest gemaakte sollicitatieblunders zijn geen onderzoek doen naar de onderneming, de eigen vaardigheden overdrijven of juist afzwakken, klagen over vorige werkgevers en het slecht behandelen van receptionisten. Andere veel gemaakte uitglijders zijn teveel of te weinig praten tijdens het sollicitatiegesprek, niet terugbellen of juist te vaak vragen naar de status van de procedure.
Volgens Renee Warning, hoogleraar human resources aan de universiteit van Oklahoma, is de juiste etiquette echter essentieel is om een voet tussen de deur te krijgen. Zij leert haar studenten cv's - en de gaten daarin - te lezen, maar ook hoe ze nagels, schoenen, oogcontact en lichaamstaal moeten interpreteren. Veel kandidaten vallen volgens haar meteen af omdat ze brieven en cv's sturen vanaf absurde email-adressen, zoals hotbody@hotmail.com. Een andere fout die verbazingwekkend vaak gemaakt wordt is het per ongeluk noemen van een andere potentiële werkgever in de brief of bijlage.
Online onderzoek Verder doen sollicitanten er verstandig aan na te gaan wat ze in het verleden op internet hebben gezet, aangezien veel bedrijven tegenwoordig een online achtergrondonderzoek instellen naar potentiële kandidaten. Debbie Anglin, directeur van Anglin Public Relations, een bedrijf dat dergelijk onderzoek verricht: "Sociale netwerken als MySpace zijn riskant. Ondoordachte opmerkingen als 'Ik ben een feestbeest', maken niet bepaald een goede indruk. Het is bovendien schrikbarend hoeveel persoonlijke informatie mensen online zetten."
Geachte readactie,
Het is niet altijd zo verwonderljk dat sommige mensen deze fouten maken. De uitkerende instanties verwachten dat de werkzoekenden periodiek solliciteren. Aangezien mensen niet altijd een passende vacature kunnen of willen vinden, versturen zij een fake-sollicitatiebrief. Zij hebben dan aan hun verplichting voldaan en zijn zeker van de uitkering. De uitkerende instantie is niet altijd bij machte om de kwaliteit van de sollicitatiebrieven te controleren. Met een koffievlek, spelfouten en andere (opzettelijke) blunders, kan men er bij voorbaat van uitgaan dat zij dan afgewezen worden. Vanuit mijn beroepmatige achtergrond, kan ik u zeggen dat dit nogal eens voorkomt.
W. van Arendonk
heer Erik Toet
|
|
6
-
09
-
2006
|
12
:
46
uur
L.S.
Het mag dan niet verwonderlijk heten, het blijft onbegrijpelijk dat kandidaten niet de moeite nemen hun beste beentje voor te zetten. De genoemde veel voorkomende fouten zijn simpel te vermijden. Kandidaten zouden er goed aan doen zich te verplaatsen in de gedachten van de werkgever. Wat verwachten ze zelf van kandidaten als deze naar een vacature solliciteren in hun organisatie. Waar storen ze zich zelf aan? Het lezen van sollicitatie brieven en Cv's van anderen kan inzicht verschaffen in de eigen tekortkomingen en is dan ook aan te raden. Laat anderen eens kijken naar het eigen Cv en motivatie voordat het naar een potentiële werkgever gaat.
E.Toet
N. Dragt
|
|
6
-
09
-
2006
|
15
:
49
uur
Het valt mij iedere keer weer op, dat medewerkers van afdelingen waar sollicitaties binnenkomen de verplichting voor het leveren van kwaliteit bij de verzender leggen. Wanneer gaan ze eens begrijpelijke advertenties schrijven voor vacatures?
In plaats dat die medewerkers blij zijn, dat ze allerlei onbelangrijke zaken kunnen gebruiken om een oordeel uit te spreken over de kwaliteiten van een, gebaseerd op één moment in de tijd, gaan ze klagen over de ontvangen kwaliteit. En wat nog veel vreemder is eigenlijk, is dat al die medewerkers geen vertrouwen hebben in alle instrumenten die ze tot hun beschikking hebben en dat de meeste bedrijven liever mensen aannemen die zijn binnengebracht via het eigen personeel.
Het wordt dus misschien tijd om al die vacatures en advertenties gewoon aan de stoep te zetten en beleid te ontwikkelen dat gericht is op continuïteit in plaats van just in time. Nieuwe medewerkers zijn wat dat betreft geen voorraden, maar het nieuwe gezicht van je organisatie. En zoals het tijd kost om een organisatie een fysiek nieuwe uitstraling te geven, zo kost het ook tijd om nieuwe medewerkers de organisatiecultuur te laten leren kennen en er naar te leren werken.
Ton
|
|
7
-
09
-
2006
|
01
:
29
uur
Internet onderzoek, lol, men zal zich verbazen!
Daan
|
|
16
-
07
-
2008
|
10
:
49
uur
Wat ik raar vindt is dat in het artikel het de kandidaat kwalijk genomen wordt als hij de vertegenwoordiger van de detacheringsorganisatie meeneemt en die het woord laat doen.
Volgens mij ligt daar een schone taak van de detacheerder om de kandidaat goed voor te bereiden op de functie, het gesprek en de verwachting van de opdrachtgever.
