4 september 2006 -
Het aantal mensen dat naast hun werk een opleiding doet of cursus volgt, is de laatste jaren afgenomen. De Nederlandse regering wil dat in 2010 een op de vijf mensen deelneemt aan wat levenslang leren wordt genoemd, maar deze doelstelling wordt niet gehaald als de daling doorzet. Dat zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) naar aanleiding van maandag gepubliceerde cijfers over levenslang leren en deelname van volwassenen aan het onderwijs.
In 2003 was 17,4 procent van de Nederlanders tussen 25 en 64 jaar bezig met een cursus of opleiding, in 2005 was dit nog 16,6 procent.
Gezien de slechte economie van de laatste jaren lijkt het me haast vanzelfsprekend dat de combinatie werk en leren minder voorkwam. Bedrijven hadden het immers te druk met overleven om geld te kunnen uittrekken voor ontwikkeling en scholing. Nu de economie weer aantrekt en voor sommige branches zelfs al is aangetrokken komt er weer ruimte voor leren.
mevrouw Petra Barendse
|
|
12
-
09
-
2006
|
13
:
17
uur
Interesse genoeg, echter in het MKB ontbreken vaak de financiele middelen om de dure opleidingen/cursussen en trainingen te kunnen bekostigen. Meer ondersteuning is wenselijk.
Hans Egtberts
|
|
10
-
09
-
2006
|
17
:
59
uur
Wederom een poot onder de stoel van onze zogenaamde "kenniseconomie" weggezaagd. Het percentage van mensen die zich tot doel gesteld hebben een leven lang te leren is weer aardig teruggelopen. De vraag dringt zich op wat er nodig is om mensen - naast de broodnodige werkervaring - aan te zetten zichzelf te blijven ontwikkelen door het volgen van opleidingen, cursussen of trainingen. Want op deze manier wordt de zgn. "Lissabon-agenda" natuurlijk nooit en te nimmer gehaald.
Toch heeft persoonlijke ontwikkeling door middel van scholing z'n charmes: naast het verbeteren van de algemene ontwikkeling (goed voor eventuele carrièreperspectieven) is leren eigenlijk gewoon leuk! In ieder geval als de constante druk om ook hier topprestaties weg te zetten nu eindelijk eens overboord gegooid wordt. Want velen zijn getraumatiseerd door de constante druk die men heeft ervaren op lagere school en voortgezet onderwijs, om maar niet te spreken van een beroepsopleiding of HBO/WO-studie.
Onder het motto "Een dag niet geleerd is een dag niet geleefd!" daag ik iedereen uit om - op welke manier dan ook - open te staan voor de eigen persoonlijke ontwikkeling. En dat hoeft écht niet altijd geïnstitutionaliseerd te worden: ook in de dagelijkse praktijk is er genoeg te leren!
heer M.P.D. Odijk
|
|
11
-
09
-
2006
|
08
:
36
uur
Voor cursussen ben je meestal afhankelijk van de werkgever, omdat cursussen behoorlijk aan de prijs zijn.
Het feit dat je als 30 plusser nu ruim 2000 euro collegegeld met betalen zal ook niet echt meehelpen om mensen die soms pas op een kwart van hun carrière zitten alsnog in de banken te krijgen voor een volgende stap.
In mijn optiek is de kenniseconomie iets waar geen enkele politicus zich voor op de borst mag kloppen. Cursussen en opleidingen zijn de afgelopen tijd eerder minder dan meer toegankelijk geworden. Onderwijsinstellingen zijn steeds meer genoodzaakt om met het bedrijfsleven in zee te gaan om nog voldoende middelen voor het onderwijs binnen te halen. Op zich is dit niet zo erg omdat het onderwijs meer aansluiting bij de praktijk krijgt. Aan de andere kant wordt het onderwijs minder onafhankelijk, en bestaat het risico dat onderzoek met een lage kans op "cashen" minder aandacht krijgt dan nodig.
Ton
|
|
13
-
09
-
2006
|
09
:
12
uur
De kenniseconomie is een loze kreet die door Nederland wordt gebruikt. Beter is het woord bij de daad te voegen.
Vroeger kon je nog wel eens een volledig betaalde cursus volgen in de tijd van de baas. De werkgever investeerde dan in je om daar naderhand profijt van te hebben.
Daarna kwamen de gevleugelde valse beloftes en leugens zoals Human capital, kennis- en 24 uurs economie en flexibiliteit om de hoek kijken.
Human capital werd massal de keien op gestampt, voor veel bedrijven een noodzaak om te overleven maar voor andere bedrijven een manier om op korte termijn nog meer winst te maken om bijvoorbeeld de aandeelhouders tevreden te stellen. De collega's die overbleven konden vaak veel harder werken en waren vaak zo uitgeput dat ze niet meer de puf hadden om nog thuis te leren. De zekerheid op werk werd snel aan banden gelegd en het besteedbaar inkomen of beter de koopkracht daalde al snel zodat men als gezin wel verplicht is met beide ouders te gaan werken. Bedrijven wilden flexibiliteit en zochten die vooral in jaarcontracten en uitzendkrachten. In deze mensen wordt vaak het minste geïnvesteerd. Dit is een potje van mensen die meteen de straat op geschopt wordt als de winst terugloopt. Hierdoor is de betrokkenheid, door schade en schande wijs geworden, bij deze mensen vaak ver te zoeken omdat ze van baan naar baan getrapt worden. Zij willen meestal wel studeren maar hebben de financiele draagkracht vaak niet. De onregelmatigheidstoeslag voor mensen die flexibiliteit tonen en op afwijkende uren werken (ploegenwerk) wordt extra zwaar belast en bedrijven zijn zo lean geworden dat zij structureel moeten overwerken zodat juist die flexibele mensen geen zin meer hebben in een studie buiten werktijd om.
Wel proberen we de kennis uit andere landen naar Nederland te halen!
Alles liever dan eigen potentieel te helpen met bijscholing doet men er alles aan om iedereen te demotiveren.
Bij de meeste bedrijven is dermate gesaneerd dat er geen tijd meer is om iemand fatsoenlijk in te werken. Zo lean zijn we dat we straks als de beste leerling van de klas een hongerdood sterven aan onze eigen annorexia strategie.
Lean & mean, maar dan anders!
Dank u wel voor dit kamikaze beleid regering! Dank u wel kortzichtige bedrijven, waarschijnlijk heeft u ,uw doodsvonnis hiermee getekend. Geen snelle dood door de beul maar een pijnlijke marteling is nu uw lot geworden.
