24 augustus 2006 -
Wie niet zonder zijn BlackBerry of mobiele telefoon kan, zou wel eens kunnen lijden aan een verslaving die net zo moeilijk te overwinnen is als een heroïneverslaving – en één waarvoor werkgevers wellicht ooit aansprakelijk gesteld worden. De continue bereikbaarheid die mobiele apparaten bieden lijkt misschien de droom van iedere manager, maar die droom kan zomaar veranderen in een nachtmerrie. Werkgevers die van hun werknemers verwachten dat ze altijd bereikbaar zijn, lopen kans op aansprakelijkheidsclaims wegens het creëren van een verslaving aan mobiele technieken onder hun personeel.
Gayle Porter, hoogleraar management aan de Rutgers University School of Business van Camden beweert dat het meedogenloze tempo van een werkplek die van elektronische snufjes aan elkaar hangt, zo stimulerend werkt dat verslaving een reëel gevaar is.
IT- en communicatieverslaving is overduidelijk aanwezig op de werkvloer maar de beleidsmakers steken systematisch hun kop in het zand, aldus professor Porter. Tekenen van mogelijke verslaving – overmatig gebruik van ICT, het obsessief checken van e-mail, een dusdanige fixatie op het mobiele apparaat dat alles en iedereen vergeten wordt en aanverwante stress - worden vaak genegeerd om het ondernemingsbelangen maar niet te schaden. En dat terwijl een IT-verslaving net zo schadelijk kan zijn voor de geestelijke gezondheid als een drugs- of alcoholverslaving.
Gered door BlackBerry Onderzoek door T-Mobile onder 250 BlackBerry-gebruikers toonde echter aan dat niet minder dan negen van de tien gebruikers mobiele technologie als onmisbaar beschouwen. Meer dan een derde zei dat hij minstens vijf keer 'gered' was door zijn BlackBerry. Eén op de tien zou er 'kapot' van zijn als zijn BlackBerry van hem afgenomen werd. Meer dan een derde voelt zich gestresst als ze het apparaat niet bij zich hebben. Nog eens één op de vijf denkt zijn huidige hoeveelheid werk niet aan te kunnen zonder het mobiele apparaat. Met deze uitkomsten in het achterhoofd, geeft professor Porter toe dat het bijna ondoenlijk is het gebruik van mobiele technologie te reguleren. Toch kunnen we er redelijk zeker van zijn dat beleidsmakers ooit onder ogen moeten zien hoe schadelijk overmatig gebruik van ICT is voor werknemers, waarschuwt ze. Als voorbeeld noemt ze de tabaksindustrie die uiteindelijk ook ter verantwoording is geroepen.
Risico Als iemand zelf langer wil werken om er beter van te worden, is dat natuurlijk zijn eigen risico. Als carrièrekansen of zelfs baanbehoud echter afhankelijk zijn van een continue bereikbaarheid, wordt de scheidslijn tussen vrije keus en manipulatie erg dun. Werkgevers die hun werknemers dusdanig manipuleren dat dit leidt tot werk- of technologieverslaving, zullen wellicht ooit op het matje geroepen worden. Hoewel er nu nog geen rechtszaken lopen, raadt Porter werkgevers die zich zorgen maken om hun werknemers en winstcijfers, aan om alert te zijn op tekenen van verslaving en hun personeel te stimuleren hun BlackBerries, e-mail en mobiele telefoons zo nu en dan links te laten liggen. Maar eerlijk is eerlijk: veel gebruikers zijn minstens zo schuldig. Uit het T-Mobile onderzoek bleek zelfs dat zes van de tien het idee hebben dat mobiele technieken juist zorgen voor een betere balans tussen werk en privé.
Nou, ik beschik zelf over laptop, blackberry en ben behoorlijk betrokken bij het wel en wee van mijn bedrijf. Maar of dat gebruik van de blackberry of e-mail verslavend is, daar ben je toch echt zelf bij.
Je bepaalt zelf toch welk gewicht je iets geeft.
De meeste mensen met een dergelijke "verslaving" hebben een gebrek aan eigenwaarde en een grote onzekerheid over hun eigen ik ontlenen die aan " hun belangrijkheid voor de zaak" en wat hun omgeving daarvan, maar bovenal, van hèn vindt. Een stoer telefoontje helpt hierbij. Het zou je zelf te denken moeten geven...
Zeker, als werkgever zou je daar ook wel eens naar mogen kijken, voordat je iemand op bepaalde functies plant, met bijbehorende toeters en bellen.
Maar dat ontslaat de werknemer niet van een gedegen zelfonderzoek. En daar schort het in dze snelle tijd aan.
De werknemer heeft werk en zichzelf als uitgangspunt en geen goed gebalanceerde waardenset. Want dan maakt dat telefoontje hem niet meer uit. En weet hij ook op gepaste wijze afstand te houden van zijn werk als dat nodig is.
Bijvoorbeeld als gezien, kinderen of andere sociale structuren hem nodig hebben. Of wanneer je zelf gewoon eens aan rust toe bent.
heer John Jongsma
|
|
25
-
08
-
2006
|
09
:
33
uur
Is het vandaag 1 april?
heer T nelissen
|
|
25
-
08
-
2006
|
11
:
01
uur
Interessant gegeven.
Duidelijk is dat we niet meer zonder al de genoemde hulpmiddelen kunnen. Onze arbeid is daar voor een belangrijk deel op ingesteld. En daarmee zijn we opnieuw kwetsbaar en erg afhankelijk van fenomen waar we zelf maar voor een deel verantwoordelijkheid voor kunnen dragen.
belangrijk vind ik dat de werknemer de keuze heeft om mobiele apparaten ook tijdelijk (=buiten wat heet werktijd) niet te gebruiken.
24 uur bereikbaar is in mijn ogen aperte onzin en zeer ongezond.
Met dat bewustzijn en het leggen van verantwoordelijkheid en bij de werkgever en de werknemer moeten we de gezondheid en met name het welzijn "redelijk onder controle kunnen houden".
Niemand lijkt onmisbaar te zijn en dat geldt dus zeker voor onze hulpmiddelen.
Peter
|
|
25
-
08
-
2006
|
11
:
33
uur
Een artikel over mobiele verslaving "opsieren" met een knalrode, dwingende Vodafoon-advertentie. Daar is over nagedacht...
Wie is er nou medeschuldig aan deze "verslaving" ?
Er is geen één medewerker van ECR-Nederland die zoveel kan SMS-en en bellen als mijn dochter en haar vriendinnnen privé. Ik heb het haar niet gevraagd en haar directe baas ook niet.
Moet ik hém straks verwijten dat ík haar heb verwend...
Hans Egtberts
|
|
26
-
08
-
2006
|
11
:
46
uur
Gelukkig leven we (nog) niet in de VS waar de meest onzinnige schadeclaims worden ingediend. Het is volkomen begrijpelijk dat een Amerikaans wetenschappelijk instituut deze "onzin" gaat onderzoeken. Want binnen nu en twee jaar zullen ongetwijfeld de eerst "law suits" in de VS aangespannen worden tegen werkgevers die (zogenaamd) hun medewerkers (m/v) verslaafd hebben gemaakt aan ICT-middelen.
In Nederland zijn we gelukkig wat meer nuchter: of het nu gaat om een rook- of alcoholverslaving of een verslaving aan ICT-middelen, mensen hebben daarin hun eigen verantwoordelijkheid. Het externaliseren van verantwoordelijkheden is overigens m.i. volslagen onzinnig. Want daardoor raak je als mens - gemerkt of ongemerkt - de regie over je eigen leven kwijt. Alles ligt aan anderen, niets meer aan jezelf. Dus laten we er met z'n allen voor waken dat we in dat opzicht onze eigen verantwoordelijkheid niet gaan weggeven. "Be a master of your own life" is een gezegde dat we met z'n allen moeten (blijven) koesteren: toeval, het lot, hogere machten of externe instanties beïnvloeden misschien ons leven maar wij hebben gelukkig altijd nog een eigen wil en keuze!
petra megens
|
|
28
-
08
-
2006
|
08
:
43
uur
De baas aanklagen? Electronische speeltjes zijn heerlijk en het is geweldig dat we er zelfs op het werk mee mogen spelen! Maar als we niet verslaafd willen raken aan de piepjes en bliepjes en beeldschermpjes, als we integendeel de leiders van onze eigen levens willen zijn, dan moeten we toch echt zelf de kunst aanleren om af en toe helemaal off-line te gaan, alle stekkers eruit te trekken, rust te creëren.
Sommige mensen denken dat ‘constant bereikbaar zijn’ gelijk staat aan ‘goed werken’, maar dat is maar zelden waar. Het is moeilijk om goed te functioneren als je voortdurend reageert op prikkels en geen tijd hebt om te bedenken wat echt belangrijk is. Het gevaar is niet zozeer dat je werk niet op tijd af komt, maar dat je te onrustig, te hyper, te overprikkeld bent om nog echt goed te kunnen nadenken en creatief te zijn. Als je goed om je heen kijkt, zie je dat heel de wereld ADHD heeft. Of toch iets dat er sterk op lijkt. Daar moeten we toch echt zelf wat aan doen. Niet overtuigd? Doe maar eens met de hele afdeling de Knetterdruktest: www.petramegens.nl/Knetterdruktest.pdf
