Eén op de drie managers geconfronteerd met stelende werknemer
23 augustus 2006 -
Meer dan een derde van de Amerikaanse managers hebben ooit een werknemer moeten ontslaan wegens diefstal. Kantoorartikelen worden het meest ontvreemd: vijftien procent van de managers betrapt medewerkers met dergelijke artikelen. Geld staat op de tweede plaats (veertien procent) en door de onderneming verkochte artikelen op de derde (elf procent). Dit blijkt uit onderzoek van CareerBuilder onder meer dan 2.200 werknemers en 1.000 managers.
Andere spullen die regelmatig verdwijnen zijn bezittingen van collega's, computer- en telefoonaccessoires, decoratiemateriaal (inclusief schilderijen en planten), koffie, thee en kruiden, toiletpapier, pleisters en – het meest verontrustend – vertrouwelijke gegevens. Ook post en faxen versturen op kosten van de baas zijn populair bij kantoordieven.
Als je naar de diverse branches kijkt, werken er de meeste dieven in de IT en productie. Er wordt het minst gestolen in de retail, verkoop en toerisme. Verder blijkt uit het onderzoek dat de sancties die bedrijven opleggen enorm varieren. Hoewel 45 procent van de managers zegt een werknemer die betrapt is op diefstal meteen te ontslaan, zegt 48 procent het gestolen voorwerp en de omstandigheden in acht te nemen bij zijn beslissing. Zeven procent ontslaat de dader sowieso niet.
Gebrek aan betrokkenheid Of diefstal nu voortkomt uit ontevredenheid van de werknemer, het gevoel recht te hebben op de artikelen, de kick of iets heel anders, stelen van de baas duidt op een gebrek aan betrokkenheid, zegt Rosemary Haefner, human resource manager van CareerBuilder. Zij pleit voor duidelijke richtlijnen en gepaste maatregelen als het vertrouwen van een werknemer of werkgever beschaamd wordt.
Zijn er ook cijfers bekend over misbruik makende managers?
Zal me benieuwen!
Bruno Cappelle
|
|
24
-
08
-
2006
|
18
:
26
uur
Fraude is zeer breed van begrip. Het ligt tussen diefstal (bewijs van inbraak is essentiëel) en verdwijning van materiaal of goederen waarvan de oorzaak moeilijk te traceren valt. Sorry voor de gegevens doch de retail zit zeer hoog in cijfers bij vervreemding door interne medewerkers klanten althans in België. De oorzaak is te vinden in de zwakke procedures, de onbewuste inbreuk van integriteit door de hierarchie, de lakse houding van de hierarchie bij het voorval zelf en de angst van het personeel om als verader of verklikker bekeken te worden waardoor pesterijen ontstaan met alle negatieve gevolgen. Het programma rond Fraudebestrijding werkt in op de twee assen: procedures en de culturele aanpak (menselijke aspecten). Vooral het tweede luik is belangrijk omwille van de impact die je creërt door de totale top down benadering. Een visie ontwikkelen hieromtrent vraagt enige inspanning en sensibiliseringsacties doch de winst die je eruit haalt is enorm. Dit komt door de betrokkenheid die je bekomen hebt op alle vlak zoals: verhoogde alertheid, verhoogde motivatie, verhoogd community gevoel en minder angst om fouten te maken vermits dit aspect ook een aanleiding kan zijn tot fraude. Bruno Cappelle trainer.
Hans Egtberts
|
|
26
-
08
-
2006
|
11
:
23
uur
Het probleem van de "lenende medewerker (m/v)" is van alle tijden. Zelfs de Grieken en Romeinen werden geconfronteerd met het feit dat hun slaven regelmatig etenswaren en drank - zonder toestemming - gebruikten of voor hun gezin meenamen. Daarmee wil ik overigens niet suggereren dat dit gedrag goed te praten valt. Opvallend is echter wel dat in organisaties waar directie en management zich strikt houden aan bepaalde ethische codes dit ook 1:1 doorwerkt naar lagere echelons.
Het is derhalve voor een belangrijk deel een probleem dat zich afspeelt in de sfeer van de cultuur (waarden en normen) van de organisatie. Ik heb zelf jaren gewerkt met mensen in de retail-branche (supermarkten en tankstations) en de meeste winst bleek te halen door het juiste voorbeeldgedrag van het management. Maar dan ook consequent: nog geen pen of pakje sigaretten, alles wat men meeneemt wordt - zichtbaar en merkbaar - betaald ... en het overtreden van regels m.b.t. toe-eigening van spullen van het bedrijf wordt consequent gevolgd door ontslag op staande voet wegens diefstal.
Waarom gaan managers daar maar heel terughoudend mee om? Ik zie daar drie redenen voor. Allereerst de (niet geheel onterechte) angst dat het personeel een dergelijk streng gedrag niet in dank zal afnemen. Ten tweede het - op dit moment zeker weer toenemende - probleem dat personeel soms schaars is. En ten derde omdat de manager zelf ook niet geheel "schoon" is. Toch denk ik dat het écht een kwestie is van door de zure appel heenbijten. En vooral zelf het goede voorbeeld geven.
Procedurele interventies - waar Bruno Cappelle - naar verwijst zijn m.i. zinloos in een cultuur waar het "soepel omgaan met waarden en normen" gebruikelijk is. Wat bij mij in het verleden érg goed gewerkt heeft is met management en medewerkers (m/v) de discussie aangaan over ethiek, over waarden en normen en over gedrag dat daar al dan niet bijhoort: is het meenemen van een doosje paperclips naar huis ook diefstal? Is het gebruik van het kopieerapparaat om de privé-belastingaangifte te kopiëren geoorloofd? Waar ligt de grens tussen ethisch en onethisch? Of krijg je - bij indiensttreding - een vrijbrief om alle zaken van de baas toe te eigenen?
Hoe dan ook: een betere wereld begint altijd bij jezelf! En dat geldt des te meer voor ondernemers, directeuren en managers: daar waar deze mensen letterlijk of figuurlijk graaien uit de kas van de organisatie zal de medewerker (m/v) niet écht gemotiveerd zijn om zelf daar terughoudend mee om te gaan.
