Werkgever zit niet te wachten op jobhopper en anonieme sollicitant
23 augustus 2006 -
41 procent van de managers ziet niets in anoniem solliciteren. Ook bij een cv van een jobhopper fronst 38 procent van de managers de wenkbrauwen. Anoniem solliciteren, waarbij de naam en nationaliteit van de sollicitant tot in een laat moment van de procedure geheim blijft, zou moeten helpen om discriminatie van allochtonen moeten tegengaan om discriminatie tegen te gaan. Internationaal blijken alleen Engelse en Italiaanse managers er wel iets voor te voelen. Van de Duitse werkgevers moet 63 procent er niets van hebben.
Dit blijkt uit een internationaal vergelijkend onderzoek van financieel uitzend- en detacheringsbureau Accountemps.
Ook over jobhoppen wordt internationaal verschillend gedacht. Van de Nederlandse werkgevers vindt 38 procent het een probleem als een sollicitant in korte tijd veel banen heeft gehad. In veel andere landen is de aversie nog veel groter. Franse werkgevers daarentegen zien wel wat in kandidaten die in verschillende bedrijven ervaring hebben opgedaan. Voor een kwart van de Nederlandse managers maakt het overigens niet uit of iemand een jobhopper is of niet.
Brede ervaring of minder loyaal "Het zogenaamde 'job-hoppen' heeft voor- en nadelen", zegt Silvia Schilder, Division Manager bij Accountemps. "Voor tijdelijke opdrachten zien wij vooral de voordelen in de brede ervaring die kandidaten opdoen bij verschillende bedrijven. Maar waar het gaat om het aannemen van vaste medewerkers, worden 'jobhoppers' toch vaak gezien als minder loyaal. Bedrijven investeren veel in een nieuwe werknemer en daarom is het gewenst dat de werknemer langer bij de organisatie blijft." Nu de arbeidsmarkt echter weer aantrekt wordt het weer meer geaccepteerd als kandidaten in korte tijd bij veel verschillende werkgevers hebben gewerkt. Maar sollicitanten moeten dan wel goed kunnen verklaren waarom ze zo vaak van baan veranderd zijn.
Bron:Planet Internet
How long is often? How brief or long would you categorise as jobhopping?
Gerben
|
|
25
-
08
-
2006
|
04
:
49
uur
Niet echt concreet.........wanneer ben je een jobhopper ? Bovendien, hoe loyaal is de gemiddelde medewerker die wel gedurende een (zeer) lange tijd bij hetzelfde bedrijf werkt. Doorgaans zie je juist bij die categorie een gebrek aan loyaliteit.
Hans Egtberts
|
|
26
-
08
-
2006
|
11
:
29
uur
Wat een "bullshit": uit de praktijk blijkt telkenmale dat - uitzonderingen daargelaten - het jobhoppen in het begin van de professionele carrière heel normaal is en ook door werkgevers wordt geaccepteerd. Pas als men de 35 gepasseerd is beginnen werkgevers zich zorgen te maken over loyaliteit aan en binding met de organisatie. En tot die tijd worden de nadelen van het jobhoppen vooral opgelost door het opnemen van een concurrentiebeding in het arbeidscontract. "X jaar ervaring in de brache" doet men nu eenmaal niet binnen één bedrijf op.
Harry KNoors
|
|
27
-
08
-
2006
|
19
:
24
uur
Op deze stelling zijn zowel positieve als negatieve antwoorden te geven.
Het ligt er maar aan waarom de kandidaat veel werkgevers heeft "versleten". Dit kan enerzijds te maken hebben met disfunctioneren en dan kun je als werkgever terecht de vraag stellen of je een jobhopper wel in dienst wilt nemen. Denk hierbij ook aan generaliseren want daar is de mensheid ook heel sterk in. Vaak wordt namelijk geroepen dat het niet normaal is dat mensen veel werkgevers op relatief korte termijn "verslijten".
Daarnaast is het zo dat je ervaring inderdaad niet binnen 1 bedrijf kunt opdoen. Hierin ben ik het met Hans Egberts dan ook volledig eens.
Ik denk dat het belangrijk is een solicitatiegesprek in de diepte te voeren en te bekijken of en hoe je een kandidaat kunt behouden voor een bepaalde tijd als je hem of haar gaat een contract gaat aanbieden.
Sylvia
|
|
28
-
08
-
2006
|
11
:
07
uur
Ik kan mijzelf beschouwen als een echte jobhopper.
Na mijn 35ste, toen ik eindelijk de kans kreeg om meer tijd in mijn carriëre te steken naast mijn moederschap, begon het langzaam te dagen in welke richting mijn ambities lagen.
Ik heb allerlei functies gehad van ondersteunend tot organiserend (marketing) tot accountmanagement. Momenteel werk ik in een ICT familiebedrijf en ben daar verantwoordelijk voor de verkoop en publiciteit.
Ik had dit nooit kunnen doen zonder al die ervaring en kennis die ik heb opgedaan tijdens mijn jarenlange jobhoppen.
Ikzelf ben van mening dat iemand die een jobhopper is, juist de drive en ambitie heeft om vooruit te komen in plaats van zich vast te bijten aan zogenaamde zekerheid.
Jobhoppers zorgen voor een frisse wind binnnen een organisatie en nemen kennis mee waar medewerkers en bestuur nog wat van op kunnen steken.
Een jobhopper aannemen heeft dus wel degelijk een meerwaarde voor een bedrijf dat openstaat voor nieuwe input en positieve veranderingen.
Natascha
|
|
12
-
09
-
2006
|
11
:
29
uur
Vanuit het gezichtspunt van een werkgever zijn jobhoppers volgens mij enkel interessant in korte opdrachten. Het is frustrerend om een persoon volledig op te leiden naar de behoeften van je bedrijf, om ze daarna te zien overlopen naar de concurrentie met de kennis waar wij als werkgever duur voor betaald hebben.
Als je in gedachten houdt dat een cursus van 1 a 2 dagen ons al snel 3000€ per persoon kost...
mevrouw Y. van Andel
|
|
11
-
09
-
2006
|
08
:
48
uur
ik ben het niet met de stelling eens. Toen ik 7 jaar bij eenzelfde bedrijf heb gewerkt na het behalen van mijn diploma, wilde ik eens wat anders maar wist niet precies welke functie bij mij paste. Door job te hoppen bij verschillende bedrijven en met verschillende functies heb ik meer van mezelf geleerd en de juiste keuze kunnen maken. Ik staat ook meer open voor verandering in de organisaties en kan mezelf meer inleven.
Heidi
|
|
5
-
10
-
2009
|
19
:
19
uur
Er zijn naar mijn mening verschillende soorten jobhoppers. Over het algemeen wordt er vaak gepraat over de onderstaande eerste 3 types - de vierde daarentegen blijkt minder vaak ter sprake te komen:
1) Diegenen die (nog) niet weten wat ze willen.
2) Diegenen die vooral steeds meer willen verdienen.
3) Diegenen die buiten hun wil om van job zijn moeten veranderen (economische redenen e.d.).
4) De ambitieuze jobhopper, die wil evolueren aan zijn eigen ritme. Die wil bijvoorbeeld niet op 10 jaar tijd of méér, stilaan de ladder opklimmen van Sales Assistant naar Sales Director. Neen, de ambitieuze jobhopper wil bv. op 7 jaar tijd al Sales Director zijn. Hij zal steeds veranderen voor een betere functie met meer verantwoordelijkheden - iedere verandering brengt hem dichter bij zijn doel. Zijn doel is niet noodzakelijk om méér te verdienen; hij wenst vooral zijn eigen carrière uit te bouwen aan zijn voorkeurstempo. In tegenstelling tot type 1) weet hij heel goed wat hij wil. Hij haalt het maximum uit zijn opgedane ervaringen om snel verder te evolueren. Naar mijn mening vind je onder dit type jobhoppers wel degelijk zeer dynamische personen met talrijke kwaliteiten - alleen passen ze wellicht niet in de arbeidsmarkt. Dit type jobhopper zal zich misschien gelukkiger voelen als zelfstandige of zelfs stabiliteit vinden als ondernemer. Tenzij hij een bepaald functieniveau heeft bereikt en zich kan vinden in een zeer autonome, gewaardeerde rol als bediende in een bedrijf met een ''ondernemersklimaat''.
41 procent van de managers ziet niets in anoniem solliciteren. Ook bij een cv van een jobhopper fronst 38 procent van de managers de wenkbrauwen. Anoniem solliciteren, waarbij de naam en nationaliteit van de sollicitant tot in een laat moment van de procedure geheim blijft, zou moeten helpen om discriminatie van allochtonen moeten tegengaan om discriminatie tegen te gaan. Internationaal blijken alleen Engelse en Italiaanse managers er wel iets voor te voelen. Van de Duitse werkgevers moet 63 procent er niets van hebben. 
