10 augustus 2006 -
Wie langer dan tweeënhalf jaar werkloos is, kan een baan wel vergeten. Dat blijkt volgens Intermediair uit wetenschappelijk onderzoek van de Harvard Business School naar de Zwitserse arbeidsmarkt, gepubliceerd in de Journal of Economic Behavior & Organization. De onderzoekers lieten twee administratief medewerkers met vergelijkbaar cv op 680 vacatures reageren. De een meldde in haar brief dat ze een baan had, de ander vertelde werkloos te zijn, variërend van zes tot dertig maanden.
Opvallend was dat werkloosheid tot maximaal een jaar juist een voordeel bleek. De werkloze administratiekracht werd vaker voor een gesprek uitgenodigd dan haar collega die al een baan had. Bij langduriger werkloosheid nam de kans op een sollicitatiegesprek snel af: na tweeënhalf jaar duimen draaien was die kans vrijwel nihil.
De onderzoekers hielden vervolgens een enquête onder 766 Zwitserse personeelschefs. Kortdurende werkloosheid is voordelig, antwoordden ze, omdat je dan direct kunt beginnen. Maar bij langdurige werkloosheid zou je kennis niet meer up-to-date zijn en is er blijkbaar iets met je mis, anders hadden andere bedrijven je wel aangenomen.
Nederlandse meningen Er is bij langdurige werkloosheid inderdaad vast wat loos met de sollicitant, denken ook Nederlandse recruiters. Maar ben je onder de dertig en kun je aantonen dat je iets zinnigs hebt gedaan Spaans geleerd, een reis gemaakt dan is drie jaar werkloosheid nog wel uit te leggen, zegt Yvette van der Vliet, manager bij Young Exectutive Recruitment. Directeur Ben Holewijn van werving- en selectiebureau New People vind een half jaar echter al te lang. Hij stelt dat de Zwitserse en Duitse arbeidsmarkt minder dynamisch zijn dan de Nederlandse. Zijn bureau bemiddelt marketing- en salesmensen en die moeten volgens hem binnen twee maanden aan de bak zijn: anders kunnen ze zichzelf niet verkopen, laat staan een product.
Bron:PZ Signaal
Natuurlijk willen de verzekeraars dit. Dat levert hen alleen maar geld op. Voor de ondernemingen is het weer een loden last erbij. Natuurlijk moeten mensen die te maken krijgen met 'verkeerde'werkgevers beschermd worden. Maar tegelijkertijd moet het makkelijker worden mensen die niet (willen) voldoen te ontslaan. Zonder dat dat veel geld kost. Als nu iemand een lang dienstverband heeft en er vervolgens de brui aan geeft (praktijkgeval) kost het goudgeld om zo iemand kwijt te raken. Te gek voor woorden.
Jos
|
|
11
-
08
-
2006
|
09
:
43
uur
Helaas kan ik e.e.a. beamen. Zelf nam ik op mijn 40e een break, om in anderhalf jaar tijd mijn MBA te halen. Uiterst moeilijk om dan zelfs met MBA nog aan de bak te komen, en uiteindelijk na heel veel sollicitaties voor de helft van mijn oorsponkelijke salaris weer aan de bak gekomen. Recruiters zijn toch argwanend en nemen vaak niet eens de moeite om te reageren op sollicitatiebrieven als ze denken een 'gat' in het cv te zien. Ook tijdens de gesprekken was het 'gat' in het cv een hot item.
Hans Egtberts
|
|
12
-
08
-
2006
|
09
:
18
uur
Tja, en dan hebben we het alleen nog maar over een "gat" in het CV als gevolg van - tijdelijke - werkloosheid. Dus mensen die, gewild of ongewild, tijdelijk buiten het arbeidsproces zijn terechtgekomen, zonder dat er verder écht iets "mis" is met die mensen. Maar hoe zit het met mensen die een tijdje uit het arbeidsproces hebben gelegen door ziekte of een ongeval? Mensen die dus bijvoorbeeld in de WAO terecht zijn gekomen maar er - deels of helemaal - weer bovenop zijn gekomen? Die hebben dus niet alleen maar last van een gat in hun CV, ze hebben ook nog een negatief imago. Intussen worden ze wel driedubbel "gepakt": door de invoering van de WIA worden uitkeringen gekort, ze worden door werkgevers met argusogen bekeken en kampen bij sollicitaties met het nadeel dat ze voorzieningen moeten bedingen om recht te doen aan hun grenzen en beperkingen. Nee, dan kun je beter een sabbatical opvoeren van een jaar of twee ... of een opleiding (MBA of zo). Overigens: dit is niet persoonlijk bedoeld hoor, Jos! Want ook voor die mensen is het extra lastig om aan een baan te komen, hoewel ze door zo'n opleiding eigenlijk extra gekwalificeerd zijn. Maar ja, als je de 40 gepasseerd bent, ben je vaak ook al weer te duur!
G.Trossèl
|
|
7
-
06
-
2009
|
17
:
17
uur
Waarom kan degene die werkt niet nog korter werken met minder salaris, in plaats van over te werken, zodat er meer werkloze mensen weer aan de slag kunnen. Dit bespaard veel geld van de uitgaves van de overheid.Hierdoor zal ook de koopkracht groeien.
