11 juli 2006 -
Managers blijven zich verzetten tegen het idee hun stafleden parttime te laten werken. Die houding belemmert vooral vrouwen zich volledig te ontplooien. Miljoenen vrouwen hebben een baan waarmee ze hun volledige potentieel nooit zullen bereiken, waarvoor ze overgekwalificeerd of te ervaren zijn. Dit blijkt uit wetenschappelijk onderzoek naar vrouwen en parttime werk door de Britse Sheffield Hallam University. Degradatie De belangrijkste reden voor dit fenomeen is het gebrek aan parttime mogelijkheden voor leidinggevenden, concluderen de onderzoekers. Vrouwen 'degraderen' zichzelf vaak tot minder goede en slechter betaalde banen zodat ze de mogelijkheid hebben parttime te werken. Ook blijken ze een afkeer te hebben van de hoge werkdruk en het gebrek aan flexibiliteit die bij hogere posities komen kijken.
Managers
Daar komt nog bij dat managers parttime banen over het algemeen beschouwen als tweederangs. De overgrote meerderheid van de ondervraagde managers is van mening dat leidinggevende posities fulltime uitgevoerd moeten worden en niet parttime in te vullen zijn. Door deze houding wordt echter het potentieel van de helft van de beroepsbevolking niet benut. Een onhoudbare zaak als de economie blijft groeien.
Helaas, de praktijk laat dit beeld nog al te vaak zien. Overigens geldt dit voor alle functieniveaus. Al te vaak kom ik tegen dat vrouwen na de geboorte van een kind niet op parttime basis terug kunnen keren in hun " oude" baan, zelfs helemaal geen baan bij hun oorspronkelijke werkgever meer kunnen krijgen. En inderdaad gaat hiermee een belangrijk arbeidspotentieel verloren.
Overigens geldt dit probleem evenzeer voor de heren die, om welke reden dan ook, parttime willen gaan werken.
Aan de kant van de werkgever heerst vooral een praktisch probleem, want hoe vul je al die "gaten" op? Duo-banen? Een mooi theoretisch concept dat lang niet voor alle functies praktisch uitvoerbaar is. Hetzelfde doen in minder tijd.? Dat levert wellicht het risico van overbelasting en uitval, dan wel de ' spiegel' van efficiënter werken van parttimers t.o.v. fulltimers. Aangezien in de praktijk de parttimers zich vaak extra inzetten om in hun beperkte tijd hun taken te volbrengen en dit vaak ook met meer plezier en/of overtuiging doen.
Lastig voor werkgevers is uiteraard ook dat een parttimer voor noodzakelijke ontwikkeling evenveel investering vergt tegenover minder productieve uren. En ... planning van overleggen en ander gezamelijke zaken vraagt wat meer gepuzzel.
Uiteraard heeft elke medaille zijn keerzijde, maar ... in het kader van vergrijzing, verlies aan betrokkenheid van werknemers met hun werkgever, verkwanseling van arbeidsuren aan overbodigheden ... zijn parttimers, zowel vrouwen als mannen!!, een waardevol kapitaal voor organisaties! Beste werkgevers, wees creatief in het beslechten van de drempels en koester dit kapitaal.
mevrouw J van der Voort
|
|
13
-
07
-
2006
|
16
:
29
uur
Met mijn BA in Communication Management, beheersing van 7 talen, voldoende management kwaliteiten en management ervaring, werk ik nu 3 dagen per week in de functie van ‘Consultant’, een frivole naam voor telesales marketing executive.
Een aantal jaren geleden, ik was begin 20 en op weg naar een glansrijke carrière bij een Amerikaanse topper, kwam ik tot de conclusie dat 5 dagen per week werken mij niet in gelegenheid stelde om mezelf, mijn persoonlijk potentieel, en de wereld waarin ik leef werkelijk te leren kennen.
Ik wilde op gitaarles in Cuba, Tango leren dansen in Argentinië, zeehondjes redden. En dat niet reserveren voor een jaarlijkse vakantie. Ik wilde meer tijd hebben om mij te verdiepen in filosofie, sociologie, het universum, geschiedenis, … Ik wilde heeeel veel boeken lezen, al die fantastische klassiekers, de miljoenen geschiedenis boeken; hoe kan een mens van andermans fouten leren zonder tijd te hebben om dit tot zich door te laten dringen? Met eindelijk de tijd om na te denken en de wereld te observeren, begon ik mij af te vragen waarom mensen doen wat ze doen. Waarom worden er zoveel Prozacjes geslikt, zelfs door kinderen? En wat is dat toch met de VS? Wat klopt niet aan het plaatje? Pure fascinatie. Kon deze wereld ook anders? Ik begon vrijwilligerswerk en schreef mij in voor een yoga-instructeur kamp, want ik had eindelijk tijd genoeg gehad om tot het besef te komen ik graag een positieve bijdrage WILDE leveren aan deze wereld.
Voor het besluit om ‘dan maar te gaan part-timen’, plande ik om werk en privé af te gaan wisselen; een jaartje werken, een jaartje privé. Helaas: “Ik zie hier een gat in je CV?” maakte hier snel een einde aan.
Financieel kan ik veel beter, maar mijn beloning is niet in geld uit te drukken. Mijn enige zorg, een appeltje voor de dorst, medische zorg.... ik los het voorlopig op door iedere dag anderhalf uur yoga te beoefenen, tijd te hebben om elke dag gezonde maaltijden te koken ipv een afhaal of kant-en-klaar, tijd genoeg hebben om niet te moeten haasten, tijd te hebben om stressloos te leven, tijd om in mijn relaties te investeren...ik wil niet wachten tot mijn 65e om het leven volop en intens mee te maken (of, tegen de tijd dat mijn generatie met pensioen kan gaan, tot mijn 75e levensjaar?).
Prettig nieuws: in mijn huidige baan worden mij langzaamaan meer verantwoordelijke taken toegeschoven. Ik krijg complimenten over mijn enorme energie (toen ik nog fulltime werkte was dat wel anders), dat ik zo positief ben, mijn collega’s inspireer, de sfeer op de afdeling positief beïnvloed. Belangrijke zaken?.... Door het ontwikkelen van mijn persoonlijk potentieel, merk ik echt dat ik een veel ‘betere’ werknemer ben geworden. De kennis die ik opdoe tijdens mijn privé-tijd, pas ik toe in mijn parttime baan. Ik ben gemotiveerd en voel mij echt betrokken bij het bedrijf. Ik maak het beste van mijn tijd, die 3 dagen worden tot de laatste seconde benut (ja, ik schrijf dit in mijn lunchbreak), doktersafspraken etc worden in mijn privé-tijd gepland.. Ziekteverzuim? Sinds ik parttime werk heb ik nog geen minuut gemist.
Ik ben van mening dat, als parttimer, ik moeilijk een fulltime team zou kunnen managen. Maar een team van parttimers zou de zaak veranderen…
Al is dit globaal-economisch gezien niet verantwoord, wat zou een verplichte 3-daagse werkweek een feest zijn. Na een shaky overgangsfase, alleen nog maar gezellige, lachende mensen op straat, wèg stress, wèg rsi, wèg opbouw van wrok jegens de werkgever omdat ie zoveel tijd in beslag neemt, wèg sleutelkinderen, wèg slechte huwelijken die pas stranden als partners elkaar vaker gaan zien, wèg ziekteverzuim, welkom prachtige voortuintjes, meer parken & bossen, honderdduizenden toeristen die van de positieve sfeer komen genieten in dit heerlijke land, een continue stijging van de 3-daagse werkgelegenheid, dansen, gieren, brullen …
Een fulltime baan neemt te veel tijd in beslag om te realiseren waar het in het leven allemaal om draait. Bevolkt door parttimers zou de wereld er heel anders uitzien. Toch verwacht ik dat niet veel mensen het met mij eens zullen zijn en dit maar een raar tekstje vinden. Weinig mensen durven bonte uitspraken te doen om anderen tot denken te zetten, gewoon ontspannen, lekker gek doen, en toch nog steeds optimaal presteren!
Ik las zojuist jullie commentaar op het stukje 'Foei, Oger', dus plaats ik de volgende disclaimer: na 8 jaar in Londen te hebben gewoond en totaal geen Nederlands te hebben gesproken, dient raar, vreemd, en ronduit slecht taalgebruik met een mantel der liefde worden bedekt, u heeft er vast nog wel een in de kast hangen, van vorig jaar.
anvilonia
|
|
13
-
07
-
2006
|
16
:
37
uur
zonde van de vernietiging van arbeidspotentieel. Hoe kan het nu zo zijn dat anno 2006 er nog steeds geen besef is van alle ervaring en kennis die op deze manier verlorgen gaat. Vrouwen die in deeltijd willen (gaan) werken willen niet perse een dom onbeduidend baantje. Er zijn er genoeg die de potentie hebben om een fulltime baan aan te kunnen. Bovendien weten vrouwen alles van communiceren en coordineren, twee eigenschappen die onontbeerlijk zijn om een functie met meerdere mensen te delen.
mevrouw S.K. Alders-du Bosc
|
|
13
-
07
-
2006
|
20
:
06
uur
Bravo mevrouw J. van der Voort! En nu de rest van de (werkende)wereld nog.
mevr. Tineke Mulder-Slotboom
|
|
14
-
07
-
2006
|
09
:
48
uur
Het is toch te gek voor woorden, 31 jaar geleden na de geboorte van mijn kinderen wilde ik graag aan het werk blijven, maar helaas was dat toen nog onmogelijk. Als ik nu om mijn heen kijk werken de meeste vrouwen zeker in Ned. parttime(zelf werk ik in België en heb er met moeite een 4 daagse werkwerk uit kunnen slepen). Na al die jaren ben ik wel tot de overtuiging gekomen dat we als vrouw wel graag anders willen, maar het niet voor elkaar krijgen iets uit handen te geven en het ons zo ook wel erg moeilijk maken met minimaal drie jobs (werk,huishouden,kinderen,ouders enz.) als dit niet het geval was zouden we net als de mannen met gemak fulltime gaan werken en op management niveau.
