Werknemers met schulden bezorgen werkgevers steeds meer kopzorgen
8 juni 2006 -
Geldproblemen van werknemers vormen een steeds groter probleem op de werkvloer. Dat concludeert het Nibud op basis van onderzoek onder driehonderd personeelsfunctionarissen. Ruim 70 procent van hen heeft het aantal werknemers met financiële problemen de afgelopen twee jaar zien stijgen. Ook zag 64 procent van de P&O'ers het aantal loonbeslagen toenemen.
Volgens het Nationaal instituut voor budgetvoorlichting (Nibud) worden geldproblemen meestal zichtbaar bij de werkgever zodra een schuldeiser beslag laat leggen op een deel van het loon van het personeelslid. Bedrijven zijn verplicht om hieraan mee te werken. Maar dat betekent volgens het Nibud meer dan alleen wat extra werk in de salarisadministratie.
Risico Personeelsleden met schulden vormen een risico voor het bedrijfsleven volgens het Nibud. Ze kunnen in de verleiding komen te frauderen of te stelen. Ook kunnen ze chantabel worden. Daarnaast hebben werknemers met geldzorgen vaak stress en slaapproblemen, wat leidt tot ziekteverzuim.
Regelingen Veel werkgevers treffen financiële regelingen om medewerkers te helpen. Zo probeert ruim de helft een werknemer te helpen door een voorschot te geven op het vakantiegeld. Gemiddeld verwijzen drie op de vijf werkgevers schuldenaars door naar schuldhulpverlening. Drie op de tien verstrekken een lening. Naarmate organisaties groter zijn, verwijzen ze vaker door hulpverlening en maatschappelijk werk. Kleinere werkgevers (minder dan tweehonderd werknemers) verstrekken weer vaker een lening.
Preventieve maatregelen De meeste P&O'ers (circa 85 procent) komen pas in actie als ze worden geconfronteerd met geldproblemen. De rest zegt preventieve maatregelen te nemen om loonbeslag te voorkomen. Zij betalen bijvoorbeeld op verzoek van hun werknemers vaste lasten uit het salaris, treffen een betalingsregeling met schuldeisers en verstrekken informatie over omgaan met geld.
Ja,ja. Geldproblemen van werknemers vormen een steeds groter probleem op de werkvloer
Nou ik heb een "baas" gehad die ook wel raad wist met zijn verdiende geld/schulden.
o.a.
Een duur huis laten bouwen.
5 peperdure auto's (o.a Corvette).
Geen probleem, als hij maar de rekeningen betaalde voor de goederen die ik inkocht....niet dus......Einde verhaal!!
heer HHJ Meertens
|
|
11
-
06
-
2006
|
14
:
06
uur
Ja Johan jouw reactie is begrijpelijk. Ik ken een baas die verslaafd was aan gokken, drank en gemakzucht. Hij fraudeerde en de mensen die boven hem stonden och die hadden geen problemen met hem die deugden zelf niet, die gebruikten de pensioenen van de mensen om de grondstoffen voor de producten te bekostigen. Die legden liever het zwijgen op aan degenen, die aan die misstanden iets wilden doen, op straffe van ontslag. En dreigen met ontslag werkt hoor. Tja dan kun je beter je leven in eigen hand nemen en het voor gezien houden.
HHJMeertens
D. Haster
|
|
11
-
06
-
2006
|
20
:
53
uur
Ik kijk er niet van op dat deze problematiek tot de bedrijven doordringt. Het gaat om een veel groter probleem dan allgemeen erkend wordt. Problematische schulden grijpen diep in het leven van mesen in en kunnen hun basis bedreigen waardoor zi slechter gaan functioneren. De huidige generatie P&O medewerkers hebben niet geleerd hoe ze hiermee moeten omgaan. Schulden zijn vrijwel altijd een signaal dat er meer aan de hand is. Voorschotten vergroten het probleem. Als inhoudsdeskundige op dit gebied lijkt het me wenselijk dat er adequaat beleid ontwikkeld wordt door P&O voor dergelijke problemen. Wie daarin geinteresseerd is nodig ik uit om contac op te nemen.
mevrouw M Mahn
|
|
4
-
01
-
2007
|
13
:
59
uur
Ik ben het geheel eens met de reactie van D.Haster, en heb zelf de nodige ervaring met werknemers en schulden.
vaak wil je ze doorsturen naar budget bureaus of MW maar de wachtijden zijn te lang en vaak is het hulp aanbod niet toerijkend.
veel werkners in schulden of andere problematische situaties vallen te vaak uit met de zogenaamde burnoutklachten en de werkgever weet niet waar die klachten precies vandaan komen.
ja training en beleid...kom maar op...
M.H. Wollen
|
|
4
-
01
-
2007
|
22
:
01
uur
Gezien er praktisch niemand in deze tijd schuldeloos is, is dit goed onderwerp.
Daar eenieder zorg moet dragen voor elkanders welzijn en dat geldt ook voor de werkgever zou training en beleid een goede uitkomst zijn. Tevens heb ik zelf ervaring met de boven geschreven situatie en ken ik vele mensen die ook in het zelfde schuitje zitten. En voor mij en die mensen is het een drijfveer om harder en beter te werken.
Waarom? Geen baan = no pay = no life.
Alleen men moet wel eerlijk bij de HRM / P&O afdeling aangeven wat er speelt en grenzen stellen betreffende hoeveelheid uren werken en het letten op eigen welzijn wanneer het minder / slecht gaat. Afdelingen zoals planning maken maar al te graag (mis-)bruik van deze personen.
Men is niet gebaat met geld krijgen, is verschuiven van het probleem. Een concrete oplossing en hulp oplossingen vinden levert meer resultaat.
mevrouw M Mahn
|
|
5
-
01
-
2007
|
09
:
22
uur
het lijkt me geen eenvoudige opgave voor HRM en P&O om hier practische hulp en oplossingen te bieden, deze afdelingen zijn niet berust met de compenties om als budgethulpverlening te fungeren, wat ook niet de bedoeling is. echter het geven van voorschotten is absoluut geen optie dat is slechts probleem verschuiving, al dan niet vermeerdring.
wel is het zinvol de signalen vroegtijding te herkennen, en er zijn een paar practische dingen die uitgevoerd kunnen worden vanuit het management neem bijvoorbeeld iets heel simpels als een cursus of training budgetteren, indien er meerdere werknemers met het zelfde probleem kampen is dat een handige tool. om 2 redenen de schuldenaar leert omgaan met zijn budget, en er wordt gesproken, waardoor men aansluiting vind bij anderen met dezelfde ervaring. mede door het delen van deze vervelende ervaringen leren mensen inzicht te krijgen in hun eigen functioneren ook buiten de werkvloer.
zodat zij betr in staat zijn voorzichzelf een passende vorm van hulp te vinden.
de schaamte voorbij, ik sta rood en wie ben jij? het hebben van schulden is zo'n enorme last die je onzichtbaar met je mee wil dragen, dat deel je niet.
maar ervaring leert dat juist door het delen en bij elkaar komen de mens uitstekend in staat is weer voor zichzelf een oplossing te vinden die contructief is. waardoor men veel beter gaat functioner in het arbeidssysteem alswel het gezinssysteem.
dan is er nog een heel belangrijk gegeven waar we naar mogen kijken, niet alleen dat er schulden zijn maar wat is nou precies de oorzaak van deze schulden. om daar achter te komen heb je tijd geduld en ruimte nodig, ruimte om de mens zichzelf te laten ontvouwen, toegeven dat je schulden hebt is niet echt zo moeilijk, de dieper liggende oorzaak erkennen daar is echt moed voor nodig, niet alleen voor de betrokkene zelf maar ook voor anderen die zonder waardeoordeel het gesprek aan moeten gaan.
het is niet zo moeilijk hoor.....het vergt alleen tijd inzet compassie en inlevingdvermogen, en daar ontbreekt het vaak aan in het bedrijfsleven........
heer H.A. Haster
|
|
5
-
01
-
2007
|
12
:
12
uur
Ik denk dat dhr. Wollen aangeeft dat het belangrijk is om adequaat te helpen en ik onderschrijf het betoog van mevrouw Mahn. Het gaat om een maatschappelijk probleem dat indirect de arbeisproductiviteit kan beinvloeden. De verzakelijking heeft niet alleen binnen de hulp- en dienstverlening maar zeker ook binnen de bedrijven geleid tot te weinig tijd en aandacht voor hulpvragers of werknemers. Een praktische oplossing is om als bedrijf een eigen lijn met een instelling voor schuldhulpverlening op te zetten. Misschien wordt het tijd om daar apart mensen voor in te huren die wel de tijd en aandacht kunnen geven. Het begint, en daar ben ik het helemaal mee eens, met een open houding. Werknemers horen zich vrij te voelen om dergelijke problemen aan te kaarten en dat vraagt een uitnodigende houding van P&O medewerkers. Ook hier geldt dat het taboe om over schulden te praten doorbroken moet worden. Iemand moet daarmee beginnen. Overigens is er in mijn eigen organisatie (een hogeschool) nauwelijks aandacht voor schuldenproblematiek. P&O is daarin erg reactief in plaats van proactief op te treden.
Ik blijf ervoor pleiten dat overal waar dit probleem gesignaleerd wordt, het aangepakt kan en moet worden. Ik denk niet dat dit in de berijven zelf kan - het oude bedrijfsmaatschappelijk werk bestaat nauwelijks meer. Wel kunnen bedrijven eisen dat er voor hun werknemers adequate en tijdige hulp beschikbaar is. En die hulp hoort die aandacht te hebben en dat inlevingsvermogen te hebben zoals mevrouw Mahn aangeeft. Misschien is het inschakelen van ervaringsdeskundigen een optie.
m. Roelofsen
|
|
9
-
04
-
2008
|
08
:
53
uur
Fijn (en treurig) om te lezen dat er meer werkgevers zijn die hiermee kampen. Als P&O'er moet ik er aandacht aan geven, omdat de impact van het schulden hebben groot is. Van voeger uit deed mijn werkgever makkelijk met voorschotten en leningen, met als gevolg dat er hier veel gebruik van wordt gemaakt. Inmiddels stel ik dit bij, en begeleid mensen naar een bac, of maatschappelijk werker. Ook heb ik brochres aangevraagd bij het Nibud. maar een beleid en cursus of workshop organiseren zou absoluut meerwaarde kunnen bieden. Wie helpt?
Gera
|
|
11
-
04
-
2008
|
22
:
18
uur
Jammer dat niet ge-evalueerd wordt waar de schulden vandaan komen. Er zijn uiteraard ook situaties bij, waarbij de werknemer financieel buiten de werkelijkheid leeft. Zo heeft mijn man vanwege een grove achterstand in alimentaties al een jaar loonbeslag. Verder tot zijn oren in de schulden ivm. onmogelijke luxe uitgaven tbv het ego en de 'vriendin'. Op het salaris is met gebruik van loonbeslag en deurwaarders tot op heden niets te vorderen. Maar een half jaar geleden kon er bij de werkgever wel een spiksplinternieuwe en 2 maten grotere leaseauto besteld worden. Dus wie is hier nu helder bezig? Een werknemer met loonbeslag en schulden een nog grotere leaseauto uit laten zoeken... Zeker; P&O is op haar taken voorbereid....(grootste bank van Nederland)
Kortom waar leg je de grens. Inflatie, gokschulden, boven stand leven, privé tegenvaller, op laten lopen van rekeningen ten koste van ?. Kortom, er is meer aan de hand met veel van die schuldgevallen. De schulden zijn slechts een signaal. Inderdaad daar moet je op reageren, maar niet pappen en nathouden. En dat is het voorschieten van vakantiegeld, verstrekken van renteloze leningen, overmatig mogen declareren, betalen in natura, douceurtje van een flinke leasewagen, allemaal zout in een stinkende wonde.
m.Roelofsen
|
|
13
-
04
-
2008
|
08
:
35
uur
Tja, schulden zijn inderdaad vaak een signaal.
Maar als je het de desbetreffende werknemer vraagt is het altijd tijdelijk, komt er binnenkort geld, ligt de oorzaak altijd bij de ander (exvrouw). Schuld en verantwoordelijkheid ligt zeker bij de desbetreffende persoon en niet bij P&O. Die kan grenzen stellen en maatschappelijk werk inroepen zodar hij/ zij weet wat er aan de hand is. Zolang de werknemer zelf met mooie praatjes de P&O''er, zijn vrouw en zeker zichzelf om de tuin weet te leiden, zal de omvang van de stinkende wond niet zichtbaar worden.
Beuk
|
|
7
-
02
-
2010
|
14
:
42
uur
Wij hebben een broer met schulden,huis uitgezet 4 jaar geleden.Zat bij de hulpinstantie Eleos in Dordrecht,maar liet zich na 4 maanden uitschrijven.Nu zit hij bij onze ouders op de bank.Zij geloven alles wat hij zegt,wij niet,hij zou werken,terwijl hij dat niet deed etc.Hij krijgt een uitkering van 800 euro in de maand op rekening van onze ouders.Spaar maar op zeggen onze ouders,is dadelijk altijd makkelijk.Solliciteren doet hij op veel te hoge functie,s,wordt daarom steeds afgewezen,gek he!!!Wie kunnen wij nog benaderen,om hem aan te geven,wij weten het niet meer.Bedankt voor het lezen.
Joy
|
|
12
-
07
-
2010
|
10
:
53
uur
Ik ben het met jullie allemaal wel eens, maar er zijn ook mensen die er echt vanalles aan doen om het buiten de werkgever te houden en proberen het op te lossen.
Ik ben zelf iemand met schulden, ik doe mijn best, werk hard en probeer weg te werken wat ik kan.
Ik vind het vreselijk als mijn baas lastig gevallen wordt door mijn schulden, maar kan het helaas niet tegenhouden.
Ik stel niemand anders aansprakelijk voor mijn schulden, ik ben zelf debet en wil het ook zelf oplossen, maar zonder hulp lukt dit gewoon niet.
Dan is het fijn als je bij je baas kunt aankloppen en hij samen met je kijkt wat eraan gedaan kan worden en of hij kan helpen.
Maar daar staat tegenover dat je dan idd, niet 100% maar 200% moet inzetten voor hem.
Ik heb het er wel voor over.
Het aanpakken van de financiële problemen (aanpassings-, overbestedings-, overlevings- of compensatieschuld) heeft pas echt zin als duidelijk is waardoor het probleem (symptoom) is ontstaan (kern) en dit ook aangepakt wordt. De huidige SHV alsook de WSNP hebben naar mijn mening te weinig resultaat en in veel gevallen een te lange wachttijd.
H.A. Haster
|
|
23
-
08
-
2010
|
12
:
45
uur
Het aanpakken en helpen oplossen van problematische schulden is een specialisme. Wel kun je in afwachting van die hulp al een noodverband aanleggen. Het is inderdaad zo dat in sommige gemeenten te lange wachtlijsten zijn, dat motiveert niet en zorgt voor meer problemen. Je kunt wel iemand verwijzen naar een (betrouwbare) budgetbeheerder als tussenoplossing. Heel belangrijk is dat je het probleem bespreekbaar kunt maken. De werkgever heeft belang bij een gezonde en gemotiveerde werknemer. Een werknemer heeft er belang bij zijn of haar baan te houden. Het is dan ook voor werkgevers van belang om een netwerk van hulpverlening te hebben. Het is ook heel wenselijk dat er meer mogelijkheden voor budgetadvies komen. Soms heb je de schuldhulpverlening dan niet eens nodig. Gemeenten dienen in adequate hulp te voorzien. Die verplichting wordt groter maar ook hier gaan de kosten weer tellen. Het lijkt misschien wat hopeloos maar er is hier gewoon werk aan de winkel omdat dit probleem niet kleiner wordt. We zoeken dus oplossingen en daar denk ik graag bij mee.
Dick Haster
Nasrin Emami
|
|
23
-
08
-
2010
|
14
:
14
uur
Het is een probleem voor iedereen. ik heb nog nooit met schulden meegemaakt echter ik ben bezorg dat ik toch net als andere dit probleem voorkomen. omdat ik kinderen heb en ze snapten niet altijd dat mama geen geld heb om leuke dingen te kopen en te doen.
Als elke instantie aparte beudget voor de werknemers aanlegt, kunnen de medewerkers onbezorgd werken zodat ze zijn schulden af kunnen lossen.
Toch weet ik zeker ;
De mogelijkheden lossen de problemen op.
Financiele problemen veroorzaken veel stress. Na het overlijden van een kind in een gezin, staat het hebben van financiele problemen op de tweede plaats op de stressladder. Uiteraard ligt het probleem bij de betrokkene maar zou een werkgever in het kader van sociaal werkgeverschap kunnen helpen met oplossingen. Behalve het maken van beleid zou men ook hulp kunnen bieden. De werkgever kan een specialist inschakelen t.b.v. budgetbeheer en leren budgetteren. In de praktijk blijkt toch steeds meer dat gemeenten hiervoor niet zijn uitgerust en geen maatwerk kunnen leveren en bovendien hebben ze maandenlange wachtlijsten.
Ik heb als ZZP-er inmiddels ook een ervaring opgedaan met een Kredietbank. Mijn client (+vrouw) en ik gingen op gesprek om een lening aan te vragen zodat de betrokkene alle schulden in 1 keer konden aflossen en nog maar 1 schuldeiser heeft. Allereerst was er totaal geen rapport (mensen aankijken etc.), werd alles in een rap tempo voorgelezen vanaf een A4-tje en werd er ook geen verschil gemaakt tussen iemand met een uitkering en de werkende medemens zoals mijn client. Van maatwerk was idd totaal geen sprake, en ook niet van enig respect dat mijn client al een aantal (kleinere) schulden zelfstandig afgelost heeft. Maar ja, dat krijg je als je in systemen werkt en niet in de mens. Ik ga voor het coachen waardoor de client inzichten krijgt en hierdoor zijn/haar gedrag aan kan passen, als dit n.m. niet veranderd heeft het geen zin om de schulden aan te pakken. Groetjes, Herman Derks - Herder Helpt.
Werknemers met schulden kosten het bedrijfsleven ongemerkt veel geld. Niet alleen de extra administratieve handelingen maar ook bijvoorbeeld het ziekteverzuim of de minder gemotiveerde medewerker kosten geld. Jaarlijks kost een werknemer met financiele problemen tussen de € 2000,-- en € 3000,-- voor de werkgever. De werkgever zou in deze gevallen ook een budgetcoach kunnen inhuren en een deel van de kosten hiervan voor zijn rekening kunnen nemen. Is hij uiteindelijk goedkoper uit en de werknemer is echt geholpen. Kijk op mijn site of op de site van mijnbudgetcoach.nl
Ondanks dat dit een oud artikel is wil ik toch graag even reageren. Helaas heeft de trend zich voortgezet de afgelopen jaren en komen als maar meer mensen in de schulden en de schuldsanering. Eigenlijk is dit een vicieuze cirkel en dat is jammer want er kon zoveel meer initiatief vanuit de overheid komen.
