In slaap vallen – en andere manieren om een sollicitatiegesprek te verknallen
8 juni 2006 -
De meeste mensen zullen hun best doen enthousiast, gemotiveerd en fit over te komen tijdens hun sollicitatiegesprek. De meeste. Er zijn ook werkzoekenden die er alles aan lijken te doen de baan vooral niet te krijgen. 150 managers werd door het Amerikaanse detacheringsbureau Accountemps gevraagd wat de meest ongepaste antwoorden waren die ze ooit gekregen hadden van sollicitatiekandidaten. Een korte bloemlezing.
Vloeken De reacties varieerden van iemand die zei dat ze absoluut niet hard wilde werken tot iemand die beweerde dat de functie-eisen nergens op sloegen om vervolgens als een blok in slaap te vallen. Eén manager herinnerde zich een sollicitant die zat te vloeken tijdens het gesprek, een ander een kandidaat die bijna een half uur te laat kwam en vervolgens kwaad werd toen hij zijn irritatie daarover kenbaar maakte en weer een ander werd prompt mee uitgevraagd door de kandidaat. Er zijn ook meerdere sollicitanten die ronduit beweren dat het bedrijf hen niks meer kan leren omdat ze alles al weten wat er te weten valt.
Bijdehand Sollicitatiegesprekken zijn bedoeld om de werkgever de kans te geven de sollicitant te leren kennen.Op professioneel en persoonlijk vlak. Sommige kandidaten zijn echter wel erg open en eerlijk. Er zijn er bij die alle redenen opnoemen waarom ze niet aangenomen zouden moeten worden, en iemand die solliciteerde bij een klantenservice zei dat hij liever niet met mensen wilde werken. Weer een ander gaf toe helemaal geen interesse te hebben in de functie, maar des te meer in het aantal vrije dagen dat daarbij hoorde. En dan was er nog een sollicitante die eerlijk zei liever voor de concurrent te willen werken.
Heeft u ervaringen? Heeft u 'bizarre' ervaringen met sollicitanten. Laat het hieronder weten!
Wat betreft: Sollicitatiegesprekken zijn bedoeld om de werkgever de kans te geven de sollicitant te leren kennen.Op professioneel en persoonlijk vlak.""
Als dát de aanname van deze Amerikanen is, heb ik méér begrip voor de reacties van de sollicitanten.
Een GEBRUIKELIJKE opvatting is namelijk dat bij solliciteren zowel sollicitant als mensen namens de werkgever op een zo gelijkwaardig mogelijke wijze verkennen of 'de baan' deze sollicitant zal passen. Hierbij is de sollicitant toch al altijd in het nadeel. Di4e domme Amerikanen toch!
Wouter
|
|
9
-
06
-
2006
|
07
:
39
uur
Ik heb een keer een sollicitant gehad die na de vraag of hij zijn CV bij zich had een floppy uit zijn binnenzak toverde met de boodschap: "Hier, print hem maar even uit"
Marinus Klok
|
|
9
-
06
-
2006
|
07
:
39
uur
Ik heb ook een voorbeeld van hoe je als sollicitant een slechte indruk kan maken. Ik had een sollicitant uitgenodigd voor een gesprek. Toen ze mijn werkkamer binnenkwam wist ik het eigenlijk al; die wordt het niet. Ze maakte een zeer onverzorgde indruk: ze had een vies gebit, onfrisse kleding, een ingezakte houding...
Ik kan er met mijn verstand niet bij dat zo iemand er totaal geen moeite voor heeft gedaan om er verzorgd en representatief uit te zien.
Groet, Marinus Klok
heer AJ Noort
|
|
9
-
06
-
2006
|
08
:
43
uur
Wat dacht u van een sollicitant die doodleuk aangeeft met het illegaal ombouwen van spelcomputers, het kopieren van software, etc bezig te zijn als bijverdienste.
Detail, deze meneer kwam voor een technische functie bij een ICT bedrijf.
Of deze "ik ben wel van plan snel weer weg te gaan hoor"
Of deze " ik wil full time werken maar niet op donderdag en vrijdag"
mark leenaerts
|
|
9
-
06
-
2006
|
16
:
44
uur
Een leuke bloemlezing hoe het NIET moet, maar ik ben, als aankomend sollicitant, meer benieuwd hoe het WEL moet! Wat kan u allen, blijkbaar redelijk ervaren met recruiting, écht bekoren?
Natuurlijk een verzorgde uitstraling, een goede voorbereiding, een leuke CV, maar ik ben eens benieuwd naar de meer persoonlijke en subjectieve selectiecriteria!
ton van de vorst
|
|
9
-
06
-
2006
|
19
:
43
uur
Hierboven staan dus fantastische sollicitatie gesprekken weergegeven waarmee precies het beoogde doel wordt bereikt: Het vinden van een geschikte kandidaat waar je mee wil werken. Een compliment is dus op zijn plaats voor de vragenstellers die zulke fraaie antwoorden wisten te ontlokken. In slaap vallen tijdens een sollicitatiegesprek roept bij mij ook wel fraaie beelden naar boven, een snurkende kandidaat die zijn aandacht kwijtraakt bij de zoveelste manager die hem vertelt hoe dynamisch het bedrijf is en zichzelf ook ruimschoots wat pluimen in de reet schuift.
Rudy Kuijlen
|
|
9
-
06
-
2006
|
21
:
00
uur
Ik vind de vraag van Mark Leenaerts een goede vraag. Nu is het zo dat ik nog geen werk zoek maar een stage plaats voor mijn opleiding. Helaas heb ik geen verleden in het hogere managment van bedrijven en vind het moeilijk mijzelf hierbij te promoten.
Misschien wat tips voor deze student
Bij voorbaat dank.
Ton
|
|
10
-
06
-
2006
|
05
:
28
uur
Hierboven lees ik dat iemand het vreemd vind dat iemand een floppy meeneemt met zijn cv. Ik vind dit juist een hele goede zet en een teken dat iemand beseft dat hij een cv nodig kan hebben bij zijn sollicitatie's. ( zelf ging ik meestal zonder cv op gesprek, ik kon dat ding toch dromen, lol)
Bovendien, veel sollicitanten zitten in de financiële problemen. Zelfs de reis naar het gesprek is dan al een behoorlijke kostenpost net als een inktpatroon of een printer. Onverzorgd komen is natuurlijk niet goed. Ik kan me echter voorstellen dat veel mensen simpelweg zo weinig verdienen dat ook op deze zaken bezuinigd wordt.
Wie ooit eens financieel in de problemen heeft gezeten zal dit zeker herkennen.
Bedrijven die de reiskosten van de sollicitant vergoeden en de nieuwe medewerker gelijk een voorschot geven verdienen wat dat betreft van mij een troffee voor goed personeelsbeleid. Een veel beter visitekaartje dan het doornemen van het jaarverslag en de bedrijfspolicy met een kandidaat. Als je meerdere gesprekken per week hebt en je hoort telkens weer, tot in het kleinste detail hoe geweldige goed een bedrijf georganiseerd is en hoe succesvol de onderneming is dan is het niet vreemd dat de kandidaat in slaap valt. Mijn vrouw zou absoluut in slaap vallen denk ik, die werkt zo hard dat ze elk momentje benut om een uiltje te knappen en dat vaak simpelweg niet kan bedwingen.
Toch is men altijd tevreden geweest over haar werk.
Ik merk dat sommige mensen toch moeite hebben om zich te verplaatsen in andermans situatie en zaken die eigenlijk triest of zielig zijn als grappig zien.
Meest extreme geval heeft zich nog niet zolang geleden voorgedaan. Een kandidaat geeft aan dat zijn vader enkele uren geleden overleden was...een truk? Ik heb het niet durven vragen, een afwijzing kreeg ik niet over mijn hart.
Mocht het een truk zijn geweest dan verdient deze wel de orginaliteitsprijs voor het meest adequaat pressiemiddel.
@ AJ Noort
Hackers zijn goede beveiligers. Ze zijn creatief, hebben een bepaalde drive om de beste te zijn en weten hoe systemen en software werkt. Ze doen menige IT-er een poepje laten ruiken. Waarschijnlijk wist die kandidaat dat sommige bedrijven juist dergelijke mensen wegkopen voor grote bedragen en was dit een kleine wannabe die op die manier wilde aantonen dat hij verstand van zaken had.
Waarschijnlijk zou u de meeste moeite hebben gehad hem duidelijk te maken dat illegale praktijken niet passen in uw organisatie voor de rest denk ik persoonlijk dat hij wel capabel was geweest.
Wouter
|
|
10
-
06
-
2006
|
20
:
58
uur
Ik realiseer me dat mijn anekdote niet mijn hele verhaal verteld, ik wilde uitdrukken dat een goede presentatie, houding en uitstraling heel veel goed kan
doen en het gebrek daar aan juist het omgekeerde.
De sollicitanten waar de persoon in mijn verhaal deel van uit maakte werden (via een recruitment agency) uitgenodigd om met hun CV te verschijnen op het sollicitatie gesprek, op basis van een advertentie
die de baan en de persoonslijke kwaliteiten vermeldde...
De jongeman in kwestie had in het geheel een ongeinteresseerde houding: "ja, ik geloof dat jullie iemand zoeken" etc Het CV op de floppy en vooral de
opmerking: "het staat hier ergens op, print het maar even" gaf voor mij de doorslag om hem niet aan te nemen. Ik heb hem nog gevraagd of hij dit wel een goede voorbereiding vond, maar hij keek me aan of ik van mars kwam.
Ik heb overigens wel diverse andere zeer goed oorbereidde heren en zelfs enkele dames op bezoek gehad (het was tenslotte een ICT baan en daar komen
niet veel vrouwen op af)
vriendelijke groet
Wouter de Waard
(btw ik sluit hierbij mijn aandeel af m.n. @Ton ,.. je kunt in elk stukje van het bovenstaande wel weer iets vinden om op te reageren. Discussieren OM het discussieren is niet mijn stiel,.. Ik wilde een anekdote geven die hopelijk hier en daar een glimlach opwekt, niet een ellenlange discussie over elk mogelijk andere interpretatie van het gebeurde)
HHJ Meertens
|
|
11
-
06
-
2006
|
00
:
32
uur
Een leuk onderwerp. Ik ken enkele werknemers die na hun eerste nette indruk, die ze hadden tijdens hun sollicitatie, achteraf behoorlijk waardeloos bleken te zijn. Ze straalden en vertelden over hun eerdere triomfen en hun mooie referenties. Ze wisten zich behoorlijk goed te verkopen, achteraf bleken het een stelletje oplichters die de zaak zwaar beschadigden en aan de rand van de afgrond hebben gebracht. Tja eenmaal goed in het zadel waren ze met geen geweld meer weg te krijgen want ze kenden hun rechten maar al te goed. Resultaat slechte promotie want het bedrijf kwam negatief in het nieuws, door rechtzaken uiteindelijk faillissement en een behoorlijk slechte doorstart.
HHJ Meertens
Lia Broenen
|
|
11
-
06
-
2006
|
15
:
28
uur
Ik heb ooit gesolliciteerd naar de functie “Hoofd personeelsadministratie” bij een grote verzekeringsmaatschappij. Het begon al helemaal fout. Ik moest ruim een half uur wachten, voordat het gesprek begon. Excuses voor het lange wachten; er was sprake van enige miscommunicatie (?!)
Het sollicitatiegesprek liep ook al niet. Ik kreeg de indruk dat de twee ondervragers niet echt een idee hadden van de inhoud van de functie en al helemaal niet van welk type kandidaat daar vervolgens bij zou kunnen passen.
“Heeft u nog vragen?” was de laatste vraag.
“Ja, wat is eigenlijk de reden dat u deze vacature vacant heeft?” vroeg ik, kennelijk nogal wantrouwend.
Ze keken elkaar aan van “Waar slaat dat nu op!” maar gaven toch eerlijk antwoord op mijn vraag. "De huidige functionaris is overgeplaatst omdat hij niet geschikt bleek voor deze functie. We hebben de functie namelijk een andere inhoud gegeven, bla bla bla…”
"Wat doet hij nu?"
"Hij werkt nu als medewerkers op dezelfde afdeling!"
“Aha!” zei ik op een toon die hen niet beviel en mijn gezichtsuitdrukking daarbij zal wel boekdelen hebben gesproken.
In de brief stond dat ze niemand hadden kunnen vinden die aan het profiel voldeed.
"Aha!"
mark leenaerts
|
|
11
-
06
-
2006
|
17
:
09
uur
Ik bespeur nogal wat sollicitatie-frustratie, plus de kanttekening dat sollicitatie niet altijd een goede screening van potentieel personeel blijkt te zijn.
Kan (of durft!) iemand van u dan te vertellen dat het selecteren van personeel voor een bepaald deel gebaseerd is op "een goed gevoel", "intuïtie" of iets als "fingerspitzengefühl". Je hoort toch wel eens anekdotes in de stijl van: "na 5 seconden weet je al wat voor vlees je in de kuip hebt."
Is het sollicitatieproces wel zo rationeel?
A Stuijt
|
|
11
-
06
-
2006
|
20
:
46
uur
Beste Mark Leenaerts,
nee solliciteren is een nauwelijks rationeel proces. Als regel. Er zijn uitzonderingen. Je kunt véél rationaliteit toevoegen. Zoals zorgvuldig getoetst selectiebeleid voor bepaalde studierichtingen aan sommige universiteiten. Of in bedrijven die conscientieus de NVP Sollicitatiecode toepassen en elk gesprek echt goed voorbereiden, met training voor de selecteurs. Maar helaas komt de kwaliteit niet verder dan die voor toelating tot een dispuut met een led4entekort of juist een teveel aan leden: dat bepaalt de hoogte van de gevoelsdrempels dan.
Ik weet - ongeveer 35 jaar ervaring - dat het goed kán en mits de aangestelde kandidaat even goed wordt begeleid, succesvol. Doordat we nergens tijd meer voor lijken te willen nemen, staat ook dit overal erg onder druk. Maar voor een bedrijf waar de eerste indruk beslissend is, betekent "het worden" zoiets als een loterij winnen waarin de prijs "later wordt bekendgemaakt".
mevrouw J.L.M. Vlekke
|
|
12
-
06
-
2006
|
13
:
54
uur
Zodra er binnen een bedrijf een functie vacant komt, hebben de meeste collega's van dat bedrijf al een "plaatje" in hun hoofd waar de nieuwkomer aan zou moeten voldoen. Vaak is dat inderdaad een subjectief plaatje.
Dit heeft alles te maken met het feit dat de meeste werkende mensen, de hele dag op hun werk zijn en dan graag samenwerken met anderen waarmee "chemie" is.
Of er "chemie" is tussen een sollicitant en de organisatie is al meteen in de eerste minuten van een sollicitatiegesprek duidelijk. Dat geldt trouwens niet alleen voor de (toekomstige) werkgever, maar ook voor de sollicitant. Een sollicitatiegesprek is immers niet alleen maar een gesprek waarin de werkgever aangeeft wat hij/zij wil, maar de sollicitant zelf kan ook kijken of hij/zij het wel een leuke baan of werkplek vindt.
Solliciteren hangt dus inderdaad ook samen met niet-rationele componenten en is ook een gesprek waarin beide partijen kennis maken en moeten kijken of een samenwerking hen aanstaat.
heer Koos Klok
|
|
12
-
06
-
2006
|
19
:
25
uur
Ik denk dat wij niet moeten vergeten dat bij een reguliere sollicitatieronde een ieder zijn of haar rol speelt en dat een eerste indruk niet leading zou moeten zijn. Iemand met een vlotte babbel en een goede uitstraling die zegt wat de werkgever graag wil horen hoeft absoluut niet "the right man for the job" te zijn: In principe heb je nog totaal geen idee hoe het met de man zijn prestaties zal zijn als hij eenmaal in functie is. Mensen die er goed uitzien hebben zowieso al een streepje voor bij sollicitaties heb ik uit eigen ervaring mogen constateren. Ik pleit ervoor om mensen wat minder snel "af te serveren" en een ieder gelijke kansen te geven.
