25 mei 2006 -
Babyboomers zien het niet zitten na hun pensionering helemaal te stoppen met werken. Ze zien veel meer in een flexibele combinatie tussen werk en vrije tijd. Dit is de nieuwste ontwikkeling in de Verenigde Staten en wellicht binnenkort ook in Europa. Goed nieuws dus, maar ook een signaal voor werkgevers om hier op voorbereid te zijn.
Discrepantie Driekwart van de babyboomers zijn niet van plan op traditionele wijze met pensioen te gaan. Ze blijven liever werken of willen zelfs een geheel nieuwe carrière beginnen na hun pensionering. De meeste werkgevers zijn hier echter nog helemaal niet mee bezig. Er is dus een duidelijke discrepantie tussen de manier waarop werknemers en werkgevers het pensioen zien. Dit blijkt uit het New Retirement Study van Merrill Lynch. Een leven lang werken Zeven van de tien ondervraagden geven aan op een of andere manier te willen blijven werken na hun pensioengerechtigde leeftijd en de helft zegt zelfs geen intentie te hebben ooit volledig met werken te stoppen. Dit blijkt te gelden voor verschillende leeftijdsgroepen. De belangrijkste reden waarom mensen willen blijven werken is omdat ze mentaal en fysiek actief willen blijven. Maar ook zorgen over steeds hoger ziektekostenpremies en andere financiële redenen spelen een rol. In Nederland is dat niet anders, nu onder andere de PvdA plannen heeft om oudereren meer belastingen en premies te laten betalen dan nu het geval is.
Carrièreswitch Op de vraag hoe hun ideale werksituatie eruit zou zien, zegt een meerderheid periodes van vrije tijd en werk af te willen wisselen. Opvallend genoeg geeft meer dan de helft aan dat ze een totaal nieuwe baan zouden willen en zelfs al actie hadden ondernomen om dit te realiseren, bijvoorbeeld door cursussen te volgen en informatie in te winnen. Veel babyboomers lijken bovendien graag iets 'terug te willen geven aan de maatschappij' en geven de voorkeur aan een post-pensioen carrière in consultancy of het onderwijs. Ook vrijwilligerswerk scoort hoog. De gepensioneerden die momenteel werken, blijken gelukkiger dan gepensioneerden die niet werken. En zoals verwacht maken zij zich minder zorgen over geld en hebben ze minder schulden.
Verschillende gezichtspunten De discrepantie tussen werkgevers en oudere werknemers heeft niet zozeer te maken met leeftijd – slechts een kwart van de mensen ouder dan 60 zegt moeilijk werk te kunnen vinden – maar eerder met de structuur en aard van het werk. Hoewel bedrijven inzien dat mensen graag willen werken terwijl ze al met pensioen zijn, nemen ze vaak aan dat die gewoon parttime willen werken in plaats van langere periodes van werken en vrije tijd afwisselen. Ook reageren ze niet of nauwelijks op de wens van ouderen om totaal ander werk te gaan doen.
Verder blijkt duidelijk uit het onderzoek dat veel werkgevers nog niet beseffen wat de impact zal zijn van de uitstroom van de babyboomers. Bijna een derde heeft daar nog nooit over nagedacht en veertig procent beschouwt het niet als prioriteit. De werkgevers die wel maatregelen hebben genomen om zich voor te bereiden op het verwachte tekort aan arbeidskrachten hebben, focussen daarbij met name op jongere werknemers en niet op het behouden en werven van oudere, ervaren krachten.
Korte termijn Korte-termijn denken en economische druk blijken daarmee de belangrijkste drijfveren van ondernemingen, veel meer dan de dreigende arbeidsmarkttekorten. Tot ze daadwerkelijk met personeelstekorten geconfronteerd worden, lijkt de meerderheid van de ondernemingen niet geneigd om actie te ondernemen. De ondernemingen die deze trend echter nu al erkennen en het belang inzien van het vasthouden en aantrekken van oudere werknemers zijn daarentegen nu al voorbereid op ontwikkelingen die niet meer te stuiten zijn. Met flexibele werktijden, gerichte cursussen en goede ziektekostenregelingen zijn ze nu al klaar voor de gepensioneerde carrièrejager en putten ze straks optimaal uit de waardevolle pool van ervaren werknemers die dolgraag langer door willen werken.
Als lid van de SESAM Academie spreekt mij dit artikel aan. Ik herken ook erg veel, als werkende 66 jarige, in het onderzoek. Inmiddels heb ik de moeite genomen ook het rapport van Merill Lynch te bestuderen.
Wij kunnen, denk ik, inderdaad ons voordeel doen met deze Amerikaanse inzichten. Mits we uiteraard zelf de 'vertaling' maken naar onze situatie. Die situatie is uiteraard maar beperkt vergelijkbaar met die in Noord Amerika. Hebben wij in Nederland het voordeel dat we relatief gezien zulke goede pensioenvoorzieningen hebben? En dat we al jaren bezig (zouden kúnnen) zijn met 'leeftijdsbewust personeelsbeleid'?
Fried Le Poole
|
|
26
-
05
-
2006
|
10
:
27
uur
Duidelijk en helemaal in lijn met wat er staat te gebeuren in Nederland. Van groot belang is de verstarring op de arbeidsmarkt al vanaf 45 jaar te doorbreken. Werkgevers zijn bang ouderen aan te trekken, 45-plussers vrezen opgebouwde rechten te verliezen en geven zichzelf weinig kans op de arbeidsmarkt. Werknemers moeten eerder meer verantwoordelijkheid nemen voor het vervolg van hun loopbaan, werkgevers moeten meer inzicht krijgen om de meerwaarde van ouderen (loyaal, productief, minder vaak ziek, flexibel) in te zetten.
Verbazingwekkend is wel de condclusie dat slechts een kwart van de 60-plussers moeite heeft een baan te vinden. Is dit onder hoog-opgeleiden? Wij zien dit niet terug in de markt. Namens 50pluscarriere.nl, Fried Le Poole
bpm@home.nl
|
|
26
-
05
-
2006
|
15
:
09
uur
Naar mijn mening hangt dat zeer sterk af in welke sector, de gezondheidheidstoestand van de persoon en nog enkele factoren welke individueel de doorslag zullen geven. De statement is wat makkelijk geformuleerd.
bpm@home.nl
|
|
26
-
05
-
2006
|
15
:
09
uur
Naar mijn mening hangt dat zeer sterk af in welke sector, de gezondheidheidstoestand van de persoon en nog enkele factoren welke individueel de doorslag zullen geven. De statement is wat makkelijk geformuleerd.
heer Henk ten Berg
|
|
28
-
05
-
2006
|
15
:
08
uur
De afgelopen 10 jaar is er vooral een beroep gedaan op een grotere flexibiliteit van de werknemer. Thans is het de beurt aan de overheid en de werkgevers om eenzelfde cultuurverandering door te maken. Willen we de problemen rondom de vergrijzing echt een halt toe roepen, dan is het noodzakelijk om ouderen uit te nodigen te stimuleren en motiveren om langer door ter werken. Niet door de WAOleeftijd op te trekken naar 67 jaar en ook niet door alle prepensioenregelingen om zeep te helpen. De oplossing bestaat uit diverse richtingen. De overheid dient doorwerken fiscaal aantrekkelijk te maken. Het moet mogelijk worden om gedeeltelijk gebruik te kunnen maken van een prepensioenregeling en daarnaast nog een aantal uren te kunenn werken. Tevens zal er gekeken moeten worden naar een vangnet voor de extra risico's bij arbeidsongeschiktheid en werkloosheid op oudere leeftijd. De werkgevers zullen veel meer toe moeten naar een uitnodigend arbeidsvoorwaardenpakket. Hierbij kan gedacht worden aan, instandhouding en wellicht uitbreiding van seniorenregelingen (partieel uittreden), (om en her)scholing en een flexibele inzet van oudere werknemers. Werkgevers zullen maatwerk moeten gaan leveren om ouderen aan het werk te houden. Hierbij kan gedacht worden aan verschillende variaties, van deeltijdarbeid t/m diverse modaliteiten. In dat laatste geval kan worden gedacht aan medewerkers die uitsluitend gedurende een bepaalde periode van het jaar werken b.v. zomer- of winterperiode, erken op vaste dagen en of weken. Tenslotte zal nagedacht moeten worden over een maximale ternmijn van werken zoals we die in het verleden hebben gekend. Om in aanmerking te kunnen komen voor pensioen, moet iemand 40 jaar hebben gewerkt. Na 40 of 42 jaar zou iedere werknemer in de gelegenheid moeten zijn om te kiezen om te stoppen dan wel door werken, dat alles afhankelijk van zijn financiele en fysieke situatie. Zondermeer iedereen verplichten door werken tot 67 jaar is niet realistisch. Behalve dat arbeid de afgelopen decennia veel complexeris geworden en de werkdruk nu vele malen hoger is, is gebleken dat voor een aantal beroepsgroepen fysiek onmogelijk is om door te werken tot 67 jaar.
Wielens
|
|
2
-
06
-
2006
|
14
:
26
uur
Zoals beschreven in het boek van Kotlikoff 'The coming generational storm' is het een combinatie van willen blijven werken en noodzaak die ons dwingt om anders om te gaan met onze senioren. Het stelsel is ooit op aannames dat mensen nog gemiddeld een paar jaar blijven leven na pensioenleeftijd bedacht en we zijn inmiddels ingehaald door de realiteit dat aan de 'bovenkant' de levensverwachting is toegenomen en aan de 'onderkant' de groei van jonge mensen is afgenomen.
We leven daarnaast ook niet in isolatie tov de rest van de wereld en vanuit dat oogpunt is het voorhanden hebben van voldoende arbeidskrachten nog een dwingende reden om anders met deze groep om te gaan.
