11 mei 2006 -
'Als we niet uitkijken, wordt het heel moeilijk om mensen van buiten de overheid aan te trekken voor de functie van topambtenaar,' zo waarschuwt Hay Group. Topambtenaren, ministers en ministers-presidenten worden in heel Europa namelijk onderbetaald, vind het beloningsadviesbureau. Bij functies van vergelijkbare zwaarte in het bedrijfsleven hoort een salaris van anderhalf tot soms wel twintig keer zo hoog.
Dat blijkt uit een jaarlijkse studie van Hay Group. Het onderzoeks- en adviesbureau nam dit jaar dertien landen mee in haar analyse.
Europese toppers De best betaalde ministers-presidenten van Europa zijn die van respectievelijk het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Ierland. Vooral die derde plaats is opmerkelijk. In 2005 stond Frankrijk nog op drie. Tony Blair is nu officieel de best betaalde minister-president, met een salaris van 268.500 euro. Dat is echter maar 5 Ã 10 procent van wat het Britse bedrijfsleven zou betalen. Afgelopen jaar legde Blair het nog af tegen de Duitse kanselier. Over het algemeen liggen de salarissen van de ministers-presidenten van de grote Europese landen hoger dan die van de kleinere landen, met een enkele uitzondering daargelaten. De salarissen in Oost-Europa liggen lager.
Kloof In Polen verdient de minister-president 53.400 euro. In het bedrijfsleven zou hij in een vergelijkbare functie 20 keer zoveel kunnen verdienen. Met uitzondering van Griekenland, liggen de salarissen van topambtenaren relatief dichter bij de marktsalarissen dan die van hun politieke bestuurders, maar de kloof blijft fors. Té fors, vindt Hay Group. Eric van Zelm, director public sector bij Hay Group, waarschuwt voor de steeds groter wordende kloof tussen bedrijfsleven en overheid. 'Voor politici verwachten we minder problemen, maar bij topambtenaren lopen we het risico geen geschikte kandidaat te vinden om een dergelijke functie te bekleden. In Engeland wordt hier al op ingespeeld en krijgen de van buiten de overheid aangetrokken topambtenaren een hoger salaris.' Overal ophef In alle landen is regelmatig ophef over de beloning in de semi-publieke en publieke sector, wat soms tot grote veranderingen leidt. In België zijn salarissen van nieuwe topambtenaren onlangs met 20% verlaagd. Duitsland daarentegen verhoogde de salarissen voor topambtenaren en verlaagde die van de minister-president en de ministers. In Nederland adviseert Commissie Dijkstal het salaris van de minister-president ingrijpend te verhogen van 126.400 naar ruim 170.000 euro en de ruimte voor beloning van topambtenaren te beperken. Hay Group vindt dit laatste onverstandig: 'De salarissen van topambtenaren matigen kan het aantrekken van capabele mensen uit het bedrijfsleven in de nabije toekomst in gevaar brengen,' aldus Van Zelm. Indien de aanbevelingen van Dijkstal worden doorgevoerd wordt de beloningsruimte voor topambtenaren kleiner.
'...waarschuwt voor de steeds groter wordende kloof tussen bedrijfsleven en overheid..' Dat klopt de top in het bedrijfsleven krijgt teveel betaald. Het probleem ligt niet aan de overheid of de 'kleine' man (zowel overheid als bedrijfsleven)! Om de belastingdruk niet te veel op te voeren moeten dus de salarissen van de top van het bedrijfsleven omlaag.
heer M Haeck
|
|
12
-
05
-
2006
|
09
:
01
uur
Correcte stelling. Hier in België is er momenteel heel erg veel kritiek van vakbonden en andere organisaties op de hoge verloningen van topambtenaren, zoals bij het spoor, de post, enz. Men vergelijkt de verloningen en opzegpremies rechtstreeks met de besparingen en inkrimpingen die (soms door dezelfde) bedrijven worden doorgevoerd. Deze weliswaar begrijpelijke polemiek is uiteraard niet correct. Hoe men het ook draait of keert, de privé-sector zal topmanagers altijd beter kunnen betalen. De lonen van topmanagers en toppolitici verlagen heeft enkel tot gevolg dat men tweede, ja derde keuze aan het hoofd van onze bedrijven krijgt. Ik veronderstel dat men dit niet wenst, en het enige alternatief is dan ook deze -door de vrije markt in het leven geroepen- soms wraakroepende tegenstelling te aanvaarden.
vmaas
|
|
12
-
05
-
2006
|
14
:
37
uur
Ik denk dat we nu allemaal onderhand wel weten dat hoge salarissen graaiers en golddiggers aantrekken - precies het tegengestelde van wat we nodig hebben in Nederland.
De salarissen (inclusief onkostenvergoedingen) zijn juist veel en veel te hoog.
Deze mensen zouden eens stil moeten staan bij het feit dat het minimum loon in Nederland slechts 1200 euro per maand is en dat daar alle kosten nog vanaf moeten.
Een dergelijk geluid gaat stemmen kosten, volgens mij.
Richard de Mos
|
|
14
-
05
-
2006
|
11
:
54
uur
Wat dachten jullie van leraren? Die worden pas onderbetaald! De basis van een goede carriere is goed onderwijs. Veel gepraat over een kenniseconomie - dan moet er wel eerst geld naar het onderwijs. Naast geld ook hervormingen.
heer Z.K. Bergman
|
|
14
-
05
-
2006
|
23
:
22
uur
Wanneer je als beginnende ambtenaar bijvoorbeeld de rijksoverheid binnentreedt wordt je van links en rechts voorgehouden dat de ambtenaar het niet alleen voor het geld doet, maar dat er ook wat idealisme bij komt kijken. Laten we het zo zeggen: als ambtenaar ben je een redelijk tot goed betaalde idealist. Vooral in de hogere functies is de (maatschappelijke) verantwoordelijkheid van een overheidsmanager veel groter dan die van een gelijkbetaalde manager in de private sector. Is dat erg? Het antwoord is 'neen'; je hebt immers altijd de keus om naar de private sector over te stappen als het geld harder roept dan het ideaal. Daarnaast kan een lagere bezoldiging van de topambtenaar in toenemende mate zorgen voor een (zucht) onthechting der babyboomers van het pluche: dus creërt weer kansen voor de nieuwe generatie!
heer hjam stulemeijer
|
|
16
-
05
-
2006
|
13
:
41
uur
Het lijkt me allemaal simpeler dan het bijna altijd wordt voorgesteld.
Ten eerste praten we in het Westen over een al tientallen jaren in omvang toenemende publieke sector. En ten tweed hebben we te maken met een alsmaar meer betuttelende overheidssector. Dat komt, niet zozeer omdat het publiek dat zo graag zou willen. Dat komt vooral, omdat de overheid het publiek op die manier instrueert. "De overheid zal Uw probleem wel oplossen" heet het altijd maar. Dat noemt men ook wel "hersenspoeling" of "mind control".
Op die manier dijen overheden en regelgeving op ongecontroleerde wijze steeds verder uit, zonder dat daar adequate tegenprestaties tegenover staan. Het publiek / de consument heeft bij de overheid niets in te brengen en op termijn van de overheid niets te verwachten. De overheid IS het probleem.
Om het tij te keren dient de invloed van de overheid op de samenleving drastisch te worden beperkt. En wel door het drastisch afschaffen van regelgeving, het drastisch verlagen van belastingen en het overlaten van diensten aan een echt vrije markt zonder dat daarbij politici en topambtenaren zich in de best betaalde posities manoeuvreren en het met hun vorige werkgever (de overheid) op een accoordje gooien.
Hoe langer het terugdraaien van overheidsinvloed wordt uitgesteld, hoe groter de maatschappelijke risico's en hoe hoger de rekening.
En laat men niet denken van "wie dan leeft die dan zorgt", want de rekening wordt een keer gepresenteerd.
