1 mei 2006 -
Het combineren van de zorg voor (jonge) kinderen met een betaalde baan vraagt meestal veel van ouders. MarketResponse vroeg ruim 500 werkende ouders met kinderen in de leeftijd tot 12 jaar naar hun visie op het combineren van werk en ouderschap.
Uit het onderzoek blijkt dat 1 op de 10 werkende ouders vindt dat men onvoldoende tijd besteedt aan het ouderschap. Onder fulltime werkende ouders is dit aantal bijna drie maal hoger (14 procent) dan onder ouders die een parttime baan hebben (5 procent).
Niet goed te combineren
Dertien procent van de werkende ouders is van mening dat de zorg voor kinderen niet goed is te combineren met een betaalde baan. Van deze groep noemt bijna een op de drie als oplossing hiervoor: meer flexibiliteit. Het gaat hierbij zowel om flexibiliteit in werktijden (bijvoorbeeld meer banen tijdens schooluren) als in openingstijden van de kinderopvang.
Dure kinderopvang Minder dure kinderopvang wordt eveneens als voorwaarde gezien om de zorg voor kinderen beter te kunnen combineren met werk (spontaan genoemd door 20 procent). Daarnaast kan (mentale) steun van de werkgever het makkelijker maken om werk met zorgtaken te combineren (door 8 procent genoemd).
Bron:Marketing Online
een geluk als de grootouders dus inspringen en dat nauwelijks als een belasting ervaren
heer M.C. Visser
|
|
2
-
05
-
2006
|
14
:
56
uur
Wat een flauwekul allemaal !! Tegenwoordig is het zo dat je bewust als partners voor kinderen krijgen kiest. Een bewuste keuze waar je als ouders nou eenmaal offers voor zult moeten brengen die in de meeste gevallen ten koste gaan van je eigen verworvenheden ( carriere/vrije tijdsbesteding ). Maar daar is het toch ook allemaal om te doen ? Zelf je kinderen groot brengen tot het punt dat ze zelfstandig in het leven staan; een kind is toch het product van zijn ouders en niet dat van zijn oppas !
Waar het in de wereld aan schort is dat er teveel mannen nog steeds niet bereid zijn om "in te leveren" en dat overheden middels regelingen werkgevers niet bevoordelen die ruimere gelijdende werktijden hanteren, de standaard werkweek van 40 uur afschaffen of thuiswerk regelen.
Een man die wel heeft ingeleverd ten faveure van zijn gezin en zijn relatie !
Joke van Galen
|
|
2
-
05
-
2006
|
11
:
09
uur
Mijn ervaring is dat de eerste vier jaar de kinderopvang nog redelijk gemakkelijk is te regelen. Het begint echt lastig te worden op het moment dat de basisschool begint. Wat te denken van studiedagen en andere "tussendoortjes", naast de vakanties. Scholen, kinderopvang, sport, enz. sluiten niet op elkaar aan. Ga daar als moeder-manager (het is toch meestal de moeder, die de benodigde competenties heeft) maar aan staan. Er liggen m.i. nog veel kansen voor de onderwijs en welzijn sector. De houding van de wergever kan steunend of juist tegenwerkend zijn. Dat is vaak een kwestie van cultuur en mentaliteit, die door de gehele maatschappij is verweven. Ik sta soms stomverbaasd van de reacties van andere ouders, die vinden dat opvangproblemen ieders eigen zorg is (je wilde die kinderen toch zelf?). En leerkrachten zijn o, zo bang, dat ze de opvoeding van hun leerlingen in hun maag krijgen gesplitst. Als we zouden beseffen, dat kinderen van groot belang zijn voor ons aller toekomst, dan zou het probleem van combinatie werk/gezin creatiever opgelost kunnen worden.
N.Langeweg
|
|
2
-
05
-
2006
|
15
:
44
uur
Het is naar mijn mening het beste je kinderen zoveel mogelijk in de thuissituatie op te vangen, ik ben ook een fulltime werkende manager alleenstaand, met 2 super oppassen thuis, zij verzorgen mijn kinderen en zo nodig vervangen zij elkaar, zodat alles gewoon doorgaat.
Mijn ervaring is ook dat het op deze manier het rustigs verloopt, ze eten tussen de middag thuis, kunnen vriendjes uitnodigen, gaan naar hun sporten, krijgen hun maaltijd op tijd, zo nodig ook het avondritueel van douchen pyama aan en een boekje lezen voor het slapen gaan. Zelf ben ik op onregelmatige tijden thuis, dus is dit voor mij een ideale situatie. Ik kan het iedereen aanbevelen, het is ook zeker niet duurder dan kinderopvang buitenshuis, en je hebt er vele malen meer gemak van.
Moeder van 5 jongens.
heer RLE nagelhout
|
|
2
-
05
-
2006
|
22
:
32
uur
Geachte heer Visser.
Een quote:
Wat een flauwekul allemaal !! Tegenwoordig is het zo dat je bewust als partners voor kinderen krijgen kiest. Een bewuste keuze waar je als ouders nou eenmaal offers voor zult moeten brengen die in de meeste gevallen ten koste gaan van je eigen verworvenheden ( carriere/vrije tijdsbesteding ).
Ja, dat zou zo kunnen zijn. Wees dan ook consequent, en laat diegenen die er zo over denken geen uitkeringen accepteren die mijn kinderen via hun belastingen en andere lasten betalen. Nu alleen ik de lasten dan straks ook alleen ik de lusten! Heel veel mensen krijgen dan een groot probleem!
Janine
|
|
8
-
05
-
2006
|
09
:
57
uur
Ja, ik kies er zelf voor om kinderen te krijgen. Aan de andere kant ben ik geen leuke moeder voor kinderen als ik full-time thuis moet zitten. Waarom of of? Waarom niet een Scandinavisch systeem, waar het bijna een zonde is om je kinderen NIET naar de opvang te brengen. Daar zijn de kinderdagmedewerkers ook pedagogisch geschoold, een groot gebrek in Nederland. Waarom is het toch zo erg om kinderen naar een opvang te brengen? Waarom gaat het alleen om kwantiteit? Is het beter voor je kinderen als ik er veel ben? Ik vraag me dat af. Ik besteed liever quality time met mijn kinderen. Maar goed, dit zal wel een eindeloze discussie blijven. Ik denk echt dat het meer tussen de oren van mensen zit dat moeders er altijd perse moeten zijn. Laat kinderen een beetje vrij en laat ze maar wennen aan het feit dat ik er niet altijd ben, maakt ze ook meteen een stuk zelfstandiger.
mevrouw brenda benningshof
|
|
12
-
02
-
2007
|
23
:
35
uur
Het perfecte plaatje zou uiteraard twee partime werkende ouders zijn. De kinderen hoeven hierdoor maar 1 of 2 dagen naar de opvang en worden verder opgevangen en verzorgd door hun eigen ouders, die door deze contructie ook nog eens minder gestresst zijn, meer geduld en aandacht voor hun kinderen hebben, waardoor een stabielere thuissituatie wordt gecreerd, wat weer invloed heeft op de zelfstandigheid, zekerheid en het zelfvertrouwen van het kind. Want zeg nou zelf; het enige wat een kind echt nodig heeft is liefde, zorg en aandacht van de ouders; niet van een oppas of vreemde op de kinderopvang. Degene waar jij je kind namelijk het grootste gedeelte van de dag bij achterlaat is wel degene waarvan ze het meest leren en de normen en waarden overnemen. Dit wil je toch in eigen hand houden?
Helaas wordt er in Nederland weinig mogelijkheden geboden om in hogere functies parttime te werken, terwijl hier voor de economie uiteindelijk veel voordelen aan zouden zitten. Voor elke vrouw die thuiszit en waarvan de partner werkt krijg je 2 parttimers terug die bij elkaar opgeteld maarliefst 6 tot 8 dagen per week werken ipv 5 dagen die 1 fulltimer werkt!
mevrouw W.W.H.M. Laat
|
|
13
-
02
-
2007
|
10
:
43
uur
Wanneer mannen vanuit hun bedrijven meer flexibiliteit krijgen, zodat ze meer tijd thuis (werkend) kunnen doorbrengen, krijgen de bedrijven er enorm veel voor terug. Zoals (meer) motivatie, toewijding etc. Als de mogelijkheid bestaat om vanuit huis een tiental uren per week te werken, kunnen mannen het ook de (part-time) werkende vrouw (partner) gemakkelijker maken. Dit brengt m.i. veel meer rust in de thuissituatie en dat is uiteindelijk weer helemaal goed voor de kinderen. Ik ervaar zelf dat ik, doordat ik de mogelijkheid heb om te telewerken, zelfs 's avonds als de kinderen in bed liggen nog een uurtje hier en daar (ver)werk voor mijn werkgever. Ik ben een part-timer (20 u. p.wk.), maar ben wel elke dag (even) met mijn werk bezig. Als ik telewerk, deel ik de uren zo in dat ze mij (en dus mijn gezin) het beste uitkomen. En inderdaad, het is niet slecht voor kinderen om te leren zelfstandig te worden. Hoe vroeger dit wordt aangeleerd, hoe vanzelfsprekender dit voor de kinderen wordt. Het is een heel belangrijke eigenschap voor later. Wanneer papa en/of mama alles voor ze oplost, leren ze zelf niets.
anny
|
|
5
-
06
-
2007
|
22
:
24
uur
Ik las een bericht waarin iemand aangeeft de eerste 4 jaren als enigszinds makkelijk te ervaren en dat het vanaf de basisschool moeilijker wordt werk en je kind te combineren.
Ik ben het daar compleet mee eens. Mijn zoontje zit nu vanaf oktober vorig jaar op de basisschool. Gelukkig heb ik een fijne oom en tante die aan de overkant van school wonen en hem regelmatig opvangen en ook elke dag in zijn pauze tussen de middag. Want op zijn school gaan ze gewoon nog tussen de middag een uurtje naar huis. Ik merk aan mezelf dat ik door dit alles erg veranderd ben. Voorheen had ik het ook moeilijk met alles te combineren (werkte toen zelfs meer uren dan de 30 die ik nu werk) maar dat was vooral emotioneel. Ik had gehoopt dat wanneer ik ander werk ging doen en terug naar 30uur ging het allemaal beter zou gaan. Los van dat ik het met het huishouden niet helemaal red (de kleine heeft ook zijn aandacht ed nodig als ik eenmaal thuis ben) merk ik dat ik er emotioneel ook veel meer last van heb gekregen. Ik mis dingen op school, voel me weingig bij zaken betrokken (wil het wel maar lukt meestal qua tijd niet). Al mijn tijd die ik niet aan mijn werk kwijt ben besteed ik aan hem. Qua opvang uren valt het opzicht ook wel mee. Dus daar ligt alles ook niet aan. Het gaat me erom dat ik ook op school wil kunnen meehelpen ed, dat wanneer hij ziek is ik gewoon thuis bij hem kan zijn, dat als hij vrij is hij niet altijd naar een oppas hoeft, dat als hij iemand mee naar huis wil nemen om te spelen dit gewoon (bijna)altijd moet kunnen, dat ik niet al om half 8 als hij naar bed gaat zo moe ben dat ik nauwelijks meer fatsoenlijk uit mijn ogen kan kijken
Men wil dat moeders ook gewoon werken. Heb ik ook geen problemen mee. Ik ben ook geen persoon om hele dagen thuuis te zitten. Ik wil werken en moet ook werken (voor mezelf en finacieel gezien ook) maar......je moet tegenwoordig zo flexibel zijn dat het gewoon vervelend en moeilijk is (vaak). Want ben je niet flexibel dan schiet die ene leuke baan ook nog eens langs je neus. Nu doe ik sinds een jaar werk wat ik wel leuk vind maar niet wat ik echt graag zou willen. Dit vind ik niet zo heelerg. Dat heb ik er voor over. Het is iets wat ik nog een klein beetje kan combineren. Maar gevoelsmatig ga ik me steeds rotter voelen. Waarom kan er niet wat meer rekening worden gehouden met werkende moeders/vaders? Waarom moet alles zo hard zin? Ik mis mijn mannetje gewoon heel erg...........
