11 april 2006 -
De invoering van de WIA begin dit jaar heeft in het eerste kwartaal van 2006 tot een toename geleid van het aantal arbeidsconflicten rondom arbeidsongeschiktheid. Dit concludeert de landelijke Ontslaglijn en de website Ontslag.nl. Door de strenge reïntegratieverplichtingen zijn werkgevers en werknemers onnodig lang aan elkaar veroordeeld.
Te ver opgerekt Volgens Maarten van Gelderen, arbeidsrechtadvocaat en woordvoerder van de landelijke Ontslaglijn en Ontslag.nl heeft de overheid de reïntegratieverplichtingen van werkgevers en werknemers te ver opgerekt. Van Gelderen: " Op zichzelf genomen is er niets mis met pogingen van de overheid om werkgevers en werknemers zich te laten inspannen voor een reïntegratie, maar je kunt ook te ver doorschieten met deze reïntegratieregels en verplichtingen. Bedenk daarbij dat werkgevers in de afgelopen tien jaar hun loondoorbetalingsverplichting voor zieke werknemers al hebben zien toenemen van zes weken naar inmiddels twee jaar. In die periode zou toch al lang duidelijk moeten zijn of de werknemer nog terug kan keren binnen het bedrijf van de werkgever?" Toch moeten werkgever en werknemer ook na die twee jaar hun best doen om weer terug te keren naar de werkplek.
Grens stellen
In het eerste kwartaal van dit jaar zijn er al zeker tien procent meer arbeidsgeschillen rondom langdurige ziekte gemeld bij de landelijke Ontslaglijn en Ontslag.nl ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Van Gelderen verwacht een verdere toename in de komende maanden. De WIA veroordeelt werkgevers en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werknemers onnodig lang tot elkaar. Dit leidt weer tot oplopende spanningen in de arbeidsverhoudingen. De overheid zou er goed aan doen om een duidelijke grens te stellen aan de periode waarover werkgevers en werknemers reïntegratieverplichtingen hebben, aldus Van Gelderen.
Ontslaglijn De landelijke Ontslaglijn en de website Ontslag.nl zijn initiatieven van Van Gelderen Advocaten, een landelijk werkend advocatenkantoor gespecialiseerd in arbeidsrecht en ontslag. Via de Ontslaglijn kunnen werknemers en werkgevers direct hun vragen voorleggen aan een team van arbeidsrechtspecialisten. Sinds 1997 zijn via de Ontslaglijn meer dan 50.000 adviezen gegeven.
De overheid heeft wel een duidelijke grens gesteld voor wat betreft de reintegratie. Alleen indien er geen duidelijkheid is tussen werkgever en werknemer of gebrek aan kennis kan dit tot conflicten leiden. De oplossing is om een arbeidsdeskundige in te zetten welke de duidelijkheid meestal direct kan verschaffen. Dit wordt maar al te vaak vergeten met grote consequenties (bv na 2 jaar loondoorbetalingssanctie UWV). Het is ook nog onvoldoende bekend bij bedrijven (en bedrijfsartsen en advocatuur) dat de arbeidsdeskundige juist de expert is om de schadelast te beperken bij verzuim. Dat is jammer. Vooral voor calculerende ondernemers.
Desiree Rooze,
DR Consultancy
heer SA Wachter
|
|
12
-
04
-
2006
|
09
:
45
uur
Dit lijkt me weer een gevolg dat ieder normaal denkend persoon had kunnen voorspellen.
Het is duidelijk dat de overheid de laatste jaren reïntegratie amper kon bewerkstelligen.
Nou wordt er simpel weg gezegd 'werkgever zoek het maar uit'. maar wat als het simpel weg niet botert tussen werkgever en werknemer. dat werkt gewoon niet.
Zo maar weer bevestigd in dit artikel, als je al een hekel hebt aan elkaar (veelal het geval), en je moet dan nog langer met elkaar door, dat 'botst'. Ik vind dat het veel te zakelijk is aangepakt, en de factor mens wordt steeds verder weggeschoven.
DRDW Consultancy - P&O Consultants-
heer AHG Lassauw
|
|
12
-
04
-
2006
|
13
:
19
uur
Het is onvoorstelbaar dat als je in een integratietrajekt zit de werkgever moeite doet om voor de werknemer iets te betekenen en dat de factor tijd dit vervolgens in de war stuurt. Aan het einde ontaard dit automatisch in een een arbeidsconflict waar werknemer en werkgever in eerste instantie geen behoefte aan hadden.
Tonie Lassauw al twee jaar in een reintegratietrajekt zonder uitzicht.
P.J. Kuijer
|
|
12
-
04
-
2006
|
16
:
20
uur
Wat ik al een paar keer heb meegemaakt is dat een werknemer die een langere tijd arbeidsongeschikt of ziek is door het bedrijf wordt 'afgeschreven'. De functie wordt vervuld door een ander, die doet dat goed en er veranderen dingen in de organisatie en men vertrouwt er niet meer op dat de langdurig afwezige de draad weer echt op kan pakken. Het is dan heel makkelijk om een conflict te creëren dat eindigt in het ontslag van de werknemer. Dit kan door een soort onmoedigingsbeleid: het lukt je toch niet meer, wil je wel echt terug, er zijn veel zaken veranderd... De werknemer gaat in de verdediging, maar de sfeer is al verpest en terugkeer wordt onmogelijk. Volgens mij komt dit o.a. door het gemak waarmee een ziektescenario omgezet kan worden in een conflictscenario.
C. Boelen
|
|
13
-
04
-
2006
|
10
:
49
uur
Op zich vind ik de nieuwe regeling zijn goede kanten hebben. Alleen is het teveel een " systeem" welk toepasbaar zou zijn in alle " gevallen" Je kunt niet elke zieke hetzelfde benaderen. Alleen al psychische problemen contra fysieke problemen leveren het nodige onbegrip op. De tijdsspanne die er staat schopt inderdaad veel in de war. Er gaat ergens een eierwekker af en plotsklaps moet de werknemer in ijltempo reintergreren naar een bepaald aantal uren. Bedrijfsartsen zijn ook niet onafhankelijk, er zijn werkafspraken dus ook daar vind de werknemer geen optimaal vertrouwen. Bovendien willen mensen die echt heel ziek zijn soms gewoon even met rust gelaten worden om beter te worden, en, met alle begrip voor de werkgever, beter worden duurt langer als 40 procent van je tijd in beslag genomen wordt door wet Poortwachter. De druk die ontstaat werkt vaak averechts. Het nieuwe beleid maakt mensen zogenaamd minder kleinzielig, ze komen steeds vaker ziek naar het werk. Maar, is dat wat we willen? Zo eerder gezegd, het mes snijd aan twee kanten, heeft goede en minder goede kanten. Maar laten we a.u.b. niet vergeten dat we het niet alleen over werknemers hebben, maar dus over mensen in alle soorten en maten.
