31 augustus 2004 -
Managers omringen zich het liefst met gelijkgezinde medewerkers. In de publieke sector om hedendaagse problemen en uitdagingen zo het beste aan te kunnen gaan. In de profit-sector om de targets te halen. Het zijn echter de gedreven dissidenten die de nieuwe wegen ontdekken. Dat betoogt Marc Oskam op Managementsite.
Clandestiene projecten
Roger Enrico, topbestuurder van Pepsi Cola besteedde veel tijd om met jonge managers van zijn organisatie te spreken. Hij organiseerde vele bijeenkomsten en vroeg altijd de deelnemers om 'een groot idee' mee te nemen, een plan waarvan zij vonden dat het grote gevolgen zou kunnen hebben voor de organisatie. Daar wilde hij alles van weten. Alles. De firma 3M hanteert de "15% regel" die iedereen aanzet een zevende van zijn of haar tijd te besteden aan 'clandestiene' projecten die ze persoonlijk interessant vinden en die misschien ooit wat zouden kunnen opleveren voor het concern.
Eigenwijze schooldirecteur Oskam verhaalt ook over een basisschooldirecteur die alle (management)hypes uit Zoetermeer systematisch heeft genegeerd. 'In één van de grootste steden van Nederland krijgt hij het steeds voor elkaar de enige school van die stad te zijn die vrijgesteld is van de Cito-toets. Hij wil die niet. Hij doet niet mee, zoals zo veel scholen, aan de invoering van IPB (integraal personeelsbeleid), omdat de aandacht hierdoor teveel ten koste gaat van de pedagogisch vraagstukken van nu en het primaire proces van alledag. Hij doet ook niet mee aan jobenrichment; lesgeven is rijk genoeg. Hij zou gemakkelijk zijn school kunnen laten groeien, zo groot is de wens kinderen op deze school te plaatsen. Kinderen van hoogleraren zitten in één klas met probleemkinderen met achterstand op velerlei vlak. Onderwijzers elders opgebrand, bloeien in zijn school op. De school presteert zo opvallend goed dat minister van der Hoeven een bezoekje kwam brengen; wat is er in vredesnaam aan de hand met deze school?' schrijft Oskam.
Nieuwsgierigheid Volgens Oskam zouden managers meer aandacht moeten hebben voor dissidenten, omdat ze vernieuwing kunnen brengen. Veelal worden ze echter gezien als stoorzender. Managers zijn teveel bezig met het halen van doelstellingen en het implementeren van beleid. Hun nieuwsgierigheid in ideeën van anderen wordt daardoor gesmoord. Uiteindelijk is dat de 'dood in de pot' meent Oskam.
