9 november 2017 -
De herfstvakantie ligt achter ons. De Sinterklaasversiering ligt in de winkels. De straten worden van kerstverlichting voorzien om ons door de donkere maanden te loodsen. Tijd vliegt. Voor u het weet zitten we in 2018.
Ieder jaar zit vol nieuwe ervaringen, ingrijpende en minder ingrijpende. Maar de grote lijnen van een jaar lijken soms verdacht veel op elkaar. Er wordt geslapen, gegeten, gewerkt, gezorgd, gekletst, gegeten, ontspannen, en weer geslapen. En het is weekend… Of gewoon weer maandag.
‘De batterij is weer opgeladen’, zeggen de teruggekomen vakantiegangers. Geen verassende uitspraak wanneer te lezen is dat een kwart van de werkende Nederlanders met een chronisch slaaptekort rondloopt. Echter, is de vakantie bedoeld om op te laden? In dit artikel gaat Nicolas Pop, oprichter van Fitch, in op het besef van tijd en maakt een vergelijking met de batterij van onze telefoon.
De essentie van de batterij
"Vakantie betekent letterlijk ‘leegmaken’, en komt van het Latijnse woord ‘vacāre’ wat ‘leeg, vrij, zonder beheerder of eigenaar zijn’ betekent. Sommigen gebruiken de vakantie dan ook om de opgestapelde taken op het to-do lijstje af te kunnen strepen, om zo het hoofd leeg te maken. Anderen nemen het eigenaarschap over hun tijd terug van de baas en verkiezen nieuwe werelden en dromen even van een totaal ander bestaan", aldus Pop. "Eenmaal thuisgekomen wordt men geconfronteerd met die andere werkelijkheid. Maar al snel rijdt dezelfde trein weer, die alsmaar hetzelfde rondje aflegt; slapen, eten, werken, slapen, eten… De verre reis pronkt aan een spijker aan de muur."
Opladen of leegmaken. Daar ligt precies een interessante tegenstelling. Kan de batterij wel opgeladen worden? Slaap kan (beperkt) ingehaald worden. Levensstijl kan veranderd worden voor duurzaamheid, zodat men meer fit en energiek voor de dag verschijnt. Echter, opladen klinkt alsof iets wat kwijt is niet opnieuw kunnen aanvullen. Maar Pop stelt de vraag; hoe zit dat met onze belangrijkste batterij…?
Levensduur in percentages
Iemands verwachte ‘levensduur’ kan het CBS uitrekenen. "Wanneer ik als geboren optimist de meest positieve voorspelling aanhoud, word ik 81 jaar. Dat betekent dat ik nog meer dan de helft van mijn leven voor mij heb: 49 jaar. Hierbij alle onvoorspelbare invloeden die het leven plots een onverwachte draai kunnen geven erbuiten gelaten," aldus Pop.
Hoewel de koudheid van getallen vaak te klinisch is om daar een kwalitatief oordeel over te geven, kan een vergelijking naar een telefoon het wat beeldender maken. Pop zegt: "Wanneer ik word geconfronteerd met een percentage van mijn telefoonbatterij van 61 procent (49 jaar van 81 jaar), ga ik de deur uit met een onbevredigd gevoel. Oké, met 61 procent kan ik nog redelijk veel handelingen doen. Maar het is ook niet meer de kracht die uvoelt wanneer u met 88 procent of meer de deur uitgaat, en u gaat toch iets spaarzamer met uw energie om. Wanneer het onder de 30 procent verdwijnt weet ik dat mijn telefoon kuren kan vertonen en plots kan uitvallen."
Realisatie van eindigheid
De percentage van de telefoonbatterij confronteert de eindigheid van de functionaliteit van de telefoon. Pop zegt: "De hoogte van het percentage bepaalt mede welke handelingen ik nog verkies om uit te voeren. Maar de realisatie van mijn eigen eindigheid weet ik niet tot nauwelijks te doorgronden."
Dit terwijl ook het leven een batterij is waarvan de inhoud steeds leger wordt raakt. Ongeacht de gezondste levensstijl die men aan kunt nemen. Ongeacht het aantal vakantiedagen die worden opgenomen.
Pop: "Zou een dagelijkse confrontatie met de eigen levensduur iemands keuzes beïnvloeden? Zou een betere realisatie van eigen sterfelijkheid de dagplanning veranderen? Worden er andere keuzes gemaakt? Wordt energie anders besteed? Of ben u tevreden met het rondje dat u zojuist weer bent begonnen?"
