5 februari 2004 -
Nu werkgevers weer kunnen kiezen uit sollicitanten krijgen p&o'ers steeds vaker kandidaten die zich beter voordoen dan ze werkelijk zijn. Daarbij gaan zij volgens bedrijfsrecherchebureaus soms ernstig over de schreef.
Volgens auteur Jacco van den Berg is het relatief gemakkelijk liegende sollicitanten te ontmaskeren.
START In een artikel op Mens Centraal zet hij de START-techniek uiteen, een methode om sollicitatiegesprekken te voeren. Daarbij wordt sollicitanten gevraagd naar ervaringen uit het verleden. De kunst is om zo concreet en gedetailleerd mogelijk naar de persoonlijke ervaringen te vragen, die de sollicitant heeft gehad. In plaats van 'Wat zou u doen?' vraagt de interviewer 'Wat deed u?' om te vervolgen met 'En toen?', 'Hoe reageerde de ander?' en 'Wat heeft u daarna gedaan?'.
Niet waterdicht De START-methode staat voor Situatie, Taak, Actie, Resultaat en Terugblik. Door consequent deze methode te volgen, is het voor sollicitanten lastiger om te liegen. Mar 100 procent waterdicht is ook deze methode niet, geeft Van den Berg toe. Om te besluiten met: 'Sommige sollicitanten zijn even moeilijk te vangen als palingen in een emmer gelei. Slechts een schrale troost rest daarbij: op den duur vallen ze toch wel door de mand. En als ze dat niet doen, zijn hun leugens toch nog ergens goed voor geweest.'
Liegen lijkt me toch geen solide basis als men tenminste van plan is een carriere uit te bouwen in het bedrijf waar men solliciteert. Als men het natuurlijk als een springplank beschouwt naar meer en beter vindt de sollicicitant waarschijnlijk dat hij het vertrouwen van de baas niet waard hoeft te zijn. Trouwens er heeft blijkbaar een algemene verloedering plaats van van het norm-en-waarde-besef: de werkgever bestelen (moet kunnen), het niet zo nauw nemen met de effectief gewerkte uren (moet kunnen) uren op het toilet zitten en daar telefoontjes plegen (moet kunnen) ziek zijn zonder reden (moet kunnen) afwezig zijn op het werk op tijdig met verlof te kunnen vertrekken (moet kunnen).
Waar is de tijd dat de baas zei: als je niet voldoet moet ik je ontslaan.Nu is het: als je niet alles door de vingers ziet , baas, zal je het wel geweten hebben !!!!!En ja, er zijn nog veel goede werknemers maar toch krijg ik steeds meer de indruk dat de baas voortdurend op de punten van zijn tenen moet lopen,vooral niet tegen de haren van de werknemers instrijken,zich steeds meer moeten laten zeggen,proberen een sociaal geëngageerde baas te zijn, begrip te hebben voor alles.... Mijn carriere loopt op zijn einde dus: veel geluk voor de ''nieuwe bazen'' en vooral: wees als de 3 aapjes (H-Z-Z)en vergeet de normen en waarden.Misschien gunt men jullie dan een kans op succes.
Joost
|
|
15
-
04
-
2009
|
19
:
09
uur
Het is natuurlijk ook een kunst de sollicitant die daadwerkelijk een zeer interessant arbeidsverleden heeft niet als grote fantast te zien met een dikke duim.
@ Fran
Zelf ben ik tot voor kort ook 20 jaar leidinggevende geweest bij bedrijven met een harde kultuur.
Ik heb er nooit zoveel problemen mee gehad. Ik kon er wel mee omgaan. Ik had het geluk dat ik meestal wel respect kreeg van de groep.
Maar inderdaad er zijn vaker mensen geweest die mij grof bedreigden. Ze zouden mij pakken, mijn vrouw en kinderen. We zouden levend verbranden een pijnlijke dood sterven. Soms werd mijn auto vernield of rottigheid bij mijn huis uitgehaald.
Het betrof hier echter gelukkig maar een enkeling met een hele waslijst aan dergelijke ongein. Het team was meestal blij dat ik de ballen had om het gewoon op te nemen tegen zoiemand die dacht dat hij iedereen naar zijn pijpen kon laten dansen.
Helaas hadden mijn manager daar dan de grootste moeite mee en kreeg ik dergelijke voorvallen ook nog eens als negatief op mijn beoordeling.
Mijn laatste werkgever was ook zo'n bedrijf en daar zat ook zo'n bureaumanager die dacht dat ik als leidinggevende de probleemveroorzaker was. Het bedrijf werd door een paar asociale criminelen geterroriseerd. Ik trad er tegen op en de klaplopers gingen gezamelijk klagen bij de geitenwollensok.
Ik kreeg een uitbrander en een slechte beoordeling en uiteindelijk was dat de basis voor mijn ontslag. Het halve bedrijf deed mij ondertussen wel de complimenten toekomen omdat ik durfde op te treden. Maar dat was tegen dovemansoren bij mr. Mismanager.
De aso's zullen zich wel gek gelachen hebben dat ik de zak kreeg en eentje van hun mijn baan kreeg.
Ik heb nog vurig getracht de eigenaar duidelijk te maken wat er aan de hand was maar kennelijk kon die slome duikelaar zich daar niks bij voorstellen.
Nou ja hem zijn bedrijf wordt leeggeroofd en zijn personeel wordt onder druk gezet en gepest het is niet meer mijn probleem nu, gelukkig niet meer.
Ow er is nog een probleem, iemand heeft mij beloofd mijn huis in brand te komen steken zodat ik met mijn kinderen levend verbrand en je weet toch maar nooit of iemand werkelijk in staat is zoiets te doen meestal niet maar ja. Ook dergelijke dreigementen werden door de directie als ongeloofwaardig van de tafel geveegd, trouwens.
Joost is overigens niet mijn echte naam.
francine souvereyns
|
|
16
-
04
-
2009
|
12
:
38
uur
hola, ik dacht dat dergelijke praktijken enkel in slechte films bestonden.
Het is inderdaad opvallend dat als je je nek uisteekt om mistoestanden aan te klagen mensen je ''off the record'' feliciteren doch collectief staan te glimlachen en hun eigen positie veilig te stellen.
OK we zitten in tijden van ''overleg'' maar ik ben van mening dat de whistleblower zeer waardevol is en dat men hem niet opzij zou moeten zetten.Waar rook is is vuur denk ik dan.Een baas die dergelijke hints naast zich neerlegt is dom...als hij de klokkeluider dan ook nog ontslaat ..Het is natuurlijk veel gemakkelijker te doen alsof er in het bedrijf enkel rozegeur en maneschijn is maar sommige toestanden verpesten de sfeer en kunnen beter aangepakt worden bij de eerste tekenen.
Wat jou overkomt tart elke verbeelding.Misschien moet je er maar van uit gaan dat dreigingen bijna nooit ten uitvoer worden gebracht en eerder een ventilatie zijn van woede van individuen die hun positie of winstgevende praktijken kost wat kost proberen veilig te stellen.De vraag is natuurlijk: wie zijn zij dan die andere zo bedreigen en wat willen zij persé ''veilig stellen'' ?
