Wie is de betere leider? De harde vrouw of de gevoelige man?
28 april 2016 -
In China worden vrouwelijke en mannelijke leiders die niet in de eeuwenoude stereotyperingen passen ‘harde vrouw’ en ‘gevoelige man’ genoemd. Welke van de twee presteert beter op de werkplek? Wie heeft er meer succes in het managen van teams? Het sterke, agressieve type of het gevoelige en rustige type?
Jean Lee en Enoch Li gaan op Forbes in op die vraag. De literatuur omtrent leiderschap toont duidelijk aan dat leidinggeven vooral gezien wordt als mannelijke taak, en dat er dus een stereotype voorkeur heerst voor mannelijke eigenschappen. Vrouwen worden daardoor geconfronteerd met het dilemma evenwicht te vinden tussen hun vrouwelijkheid en mannelijk leiderschapsgedrag. Mannelijke leidinggevenden hoeven alleen maar blijk te geven van kracht om gezien te worden als effectieve leiders terwijl vrouwen zowel gevoeligheid als kracht aan de dag moeten leggen.
Onderscheid tussen de seksen vervaagt
Vroeger was het duidelijk: een man was mannelijk, een vrouw vrouwelijk. Maar na alle sociale en culturele veranderingen die plaats hebben gevonden, is het ooit zo duidelijke onderscheid tussen de seksen vervaagd. Mensen die zowel mannelijke als vrouwelijke eigenschappen hebben, die zowel assertief als toegeeflijk zijn, worden daarom vaak omschreven als androgyn. En juist deze mensen zien medewerkers als meest consistente en effectieve leidinggevenden. Dit geldt overigens met name voor werknemers die zelf ook zowel mannelijke als vrouwelijke eigenschappen hebben. Werknemers met voornamelijk vrouwelijke eigenschappen geven juist de voorkeur aan een mannelijke leider. Om de beste leidinggevende voor het team te kiezen, is het dus van belang eerst te weten of het team voornamelijk mannelijk, vrouwelijk of androgyn is.
Transformationeel leiderschap
Tenslotte is wél aangetoond dat androgyn leiderschap sterk gerelateerd is aan transformationeel leiderschap. Voor zowel mannelijke als vrouwelijke leidinggevenden is het dus belangrijk zowel hun mannelijke als vrouwelijke kanten in te zetten. Daarnaast is het van belang dat ze flexibel genoeg zijn om verschillend te reageren op hun verschillende medewerkers. De een heeft nu eenmaal een ‘mannelijke’ aanpak nodig, de andere een ‘vrouwelijke’. En welke leidinggevende kan die nu beter verdelen dan iemand die beide kanten in zich heeft?
Of je nu man, vrouw, homosexueel of transgender bent. Mijns inziens mag dat geen verschil maken in leiderschap en dat doet het volgens mij ook niet. De praktijk laat dit wel zien.
jp
|
|
9
-
05
-
2016
|
08
:
57
uur
Een ''watje'', een ''tang'' of iets er tussenin van welk geslacht of afkomst ook lijkt mij niet wezenlijk. In een bepaalde context kan iedere leider excelleren en ook: in een bepaalde context kan een goede leider falen. Een authentieke leider met relatief veel ''gereedschap'' (van ''watje'' tot ''tang'') staat alleen weer op, leert en is eerder beter geworden dan slechter. Een blijvend lerende ''whatever'' leider in de goede context...niet eens zo onmogelijk toch ?!
