25 september 2014 -
Via vrijwilligerswerk hebben werkzoekenden een aanzienlijk grotere kans op het vinden van een baan. Naast omscholing, zou een aaneenschakeling van vrijwilligersklussen succesvol als re-integratie-instrument moeten worden ingezet.
Op basis van academisch onderzoek ontwikkelde hoogleraar Lucas Meijs van Rotterdam School of Management, Erasmus University (RSM) in samenwerking met het Nationaal Ouderenfonds een concreet plan van aanpak waarmee vrijwilligersorganisaties, particuliere ondernemingen en de overheid voornamelijk recent werkloos geworden 55-plussers aan het werk kunnen krijgen.
Vrijwilligersestafette
Binnen de zogenoemde ‘vrijwilligersestafette’ zetten werkzoekenden zich eerst in voor verschillende korte vrijwilligersfuncties, bijvoorbeeld bij een goed doel, een sportvereniging, in de zorg of een voor een zelfgekozen initiatief. Dit motiveert deelnemers tot netwerken en oriënteert hen op ander werk of andere sectoren. Vervolgens gaat de werkzoekende langer aan de slag in een vrijwilligersfunctie met meer verantwoordelijkheden. Hierbij staat professionele ontwikkeling en het leren van jezelf onderscheiden centraal. Het vrijwilligersprogramma zal het meest effectief zijn bij deelnemers boven de 55 jaar en indien het programma geheel vrijwillig gevolgd wordt.
Doelgericht middel
Vernieuwend aan het plan is dat vrijwilligerswerk als een doelgericht middel wordt ingezet om werk te vinden. "In de toekomst zou ik graag zien dat werkzoekenden bij het UWV deze vrijwilligersestafette kunnen volgens als re-integratietraject. Al vergt dit eerst een denkomslag en een verruiming van de huidige regelgeving," ligt hoogleraar Meijs zijn plan toe. "We zien dat het erg moeilijk is om vooral werkloze 55-plussers aan het werk te krijgen," aldus directeur Jan Romme van het Nationaal Ouderenfonds. "Via deze vrijwilligersestafette bouwen werkzoekenden heel snel een bruikbaar nieuw netwerk op, kunnen ze laten zien wat ze waard zijn en doen ze nieuwe ervaringen op."
Financieel geoorloofd
Hoewel er veel onderzoeken zijn die bevestigen dat vrijwilligerswerk een goed instrument is voor het vinden van betaald werk, zijn de onderliggende mechanismen nog relatief onduidelijk. In dit literatuuronderzoek tonen Meijs en het Nationaal Ouderenfonds ook aan hoe. De kosten voor het opzetten en de uitvoering van het programma zijn naar schatting zo’n 220 miljoen euro voor het begeleiden van ongeveer 80.000 werkzoekenden. Dat komt neer op nog geen 3000 euro per werkzoekende, terwijl deze gelijktijdig als vrijwilliger inzetbaar blijven. "Daardoor zou het opzetten van de vrijwilligersestafette als proef financieel geoorloofd moeten zijn," aldus Jan Romme.
Ik zou het bericht willen noemen:''Minder kans op een baan door vrijwilligers werk. Je hoeft wiskundig niet zwaar geschoold te zijn om te kunnen tellen dat alle banen die nu en in de toekomst door vrijwilligers worden ingevuld ook betaalde banen hadden kunnen zijn. We stimuleren het misbruik van vrijwilligers en de nieuwe onbetaalde baan. Zie hiervoor de gemeentes. Hoeveel procent is hier opeens vrijwilligers werk geworden? Tel eens uit hoeveel mensen hierdoor werk hadden kunnen hebben? Het is dus een onverantwoorde manier om betaalde banen goedkoop in te vullen en de economie nog sterker onder druk te zetten.
Michel van Ewijk
|
|
24
-
10
-
2014
|
17
:
16
uur
Ik doe al sinds het moment dat ik werkeloos werd vrijwilligerswerk. Bijna elke dag heb ik wel iets. Daarnaast solliciteer ik me rot, maar ik zie mijn inspanningen nog niet omgezet in een resultaat in de vorm van een betaalde baan. Ik zou het academisch onderzoek (later wordt het literatuuronderzoek genoemd) van Lucas Meijs, waarin de onderliggende mechanismen worden aangetoond waarom vrijwilligerswerk een goed instrument is tot het vinden van een betaalde baan graag ontvangen.
En, indien zijn plan 3000 euro per werkzoekende kost, zou ik dit graag rechtstreeks op mijn rekening ontvangen. Dan hoeft hij voor mij verder geen moeite te doen en blijf ik gewoon mijn vrijwilligerswerk doen.
