18 juni 2014 -
Vaak is het niet slim – het is zelfs nadelig – als u vertelt dat u een burn-out heeft gehad. Er heerst immers nog steeds een groot taboe op het onderwerp.
Vanuit de samenleving ligt er nog steeds een negatief oordeel klaar op het feit dat u een periode niet heeft gewerkt, maar thuis zat door de gevolgen van een burn-out. Dit stelt Nell van de Ligt van Ligtpunt.
Twee voorbeelden
Van de Ligt geeft een voorbeeld: "Marco (Flexwerker 32 jaar ) wil van baan wisselen en vraagt mij hoe hij op een nette manier zijn ziekteperiode kan wegmoffelen op zijn Curriculum Vitae. Marco is negen maanden uit de roulatie geweest ten gevolg van een burn-out. Hij vraagt zich af hoe hij deze periode uit zijn werkleven het beste kan verantwoorden. Hij is weliswaar volledig hersteld, maar hij is bang dat hij hierop veroordeeld wordt en wordt gezien als een zwak persoon. Marco is bang dat hij hierdoor zijn eigen glazen in zal gooien...
Koen (manager ICT, 47 jaar) schaamt zich diep over zijn burn-out en heeft zijn vrienden en ouders niets verteld over zijn situatie. Hij verzwijgt de burn-out – en haar gevolgen – voor de buitenwereld, omdat hij zichzelf zwak vindt. Hij had nooit gedacht dat dit hem zou overkomen. Op deze manier kan hij zich laten zien aan de buitenwereld, vindt hij. Zijn ouders en vrienden weten van niets…"
Taboe op burn-out
Van de Ligt: "Het taboe op dit onderwerp geeft u een extra probleem. U bent immers bang voor een negatief etiket en de gevolgen daarvan. Dit etiket wilt u te allen tijde voorkomen: u bent een zwak persoon, niet stressbestendig en over-emotioneel. Het grote taboe en de angst voor veroordeling bemoeilijkt uw genezingsproces en re-integratie. Marco uit het voorbeeld is bang om niet aangenomen te worden op zijn nieuwe werkplek. Terwijl Koen voornamelijk worstelt met zijn eigen problemen en toneel speelt voor zijn omgeving. Beide heren zijn hierdoor veel energie kwijt en dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor het genezingsproces.
Haal daarom het taboe er af, zodat de veroordeling verdwijnt! Dit geldt voor iedereen met én zonder een burn-outgeschiedenis. Iedereen kan immers een burn-out krijgen, dus laten we de veroordeling stoppen. Laten we beginnen om er voor uit te komen dat stress en burn-out iedereen kan overkomen, en dat het vooral geen teken van zwakte is.
Hardwerkende mensen
En daarbij…alleen hardwerkende, enthousiaste mensen krijgen een burn-out. Dit overkomt niet de mensen die lui zijn of de kantjes er af lopen. Mensen die goed willen doen, te veel dingen leuk vinden, enthousiast zijn en moeilijk ‘nee’ kunnen zeggen, geraken in een burn-out. Mensen die veel en naar de ander kijken en te weinig naar zichzelf; daar zitten goede kanten aan. "
Perfectie
Dus durf er voor uit te komen dat u burn-out bent, of bent geweest, want de persoonlijkheidskenmerken van burn-outgevoelige mensen pleiten ook voor u. En wie is nu perfect?!
• - U bent iemand die zich inzet en niet lui is;
• - U probeert goed te doen;
• - U bent perfectionistisch;
• -U let op anderen en helpt anderen.
Misschien doet u TE VEEL van dit alles, maar het is een kwestie van de juiste balans te vinden.
Van de Ligt: "Een burn-out is een vermaning; een les die u moet leren. Een burn-out moet u dus zien als een enorm groeiproces. Als u een burn-out doorleeft en u leert van de les, wordt u sterker, zelfverzekerder en bewuster dan ooit. Wees trots op de les die u geleerd hebt van een burn-out! Weest trots op het feit dat u enorm gegroeid bent als een persoon! Een burn-outproces is geen gemakkelijke weg, maar het brengt u wel zelfkennis en heel veel levenswijsheid."
Vraag het gratis e-boek "7 tips om ziekteverzuim door stress en burn-out te voorkomen" aan op www.ligtpunt.nl.
Een burnout wel melden is een teken van kracht, niet van zwakte zoals de meesten denken.
En ja, ik spreek uit ervaring.
Zelf ben ik in 2003 met een burnout bij mijn toenmalige werkgever vertrokken. Ook ik vond het lastig, wel of niet vermelden en nog belangrijk wanneer ik het vertel, hoe doe ik dat dan.
Er open over zijn heeft zijn mij het meeste opgeleverd. Zelfkennis, belangrijk voor mezelf en ook werk- en opdrachtgevers zien het positieve, mits je het goed verwoord.
Daarin zit de uitdaging, hoe vertel je erover. Zie je het als dieptepunt en falen of zie je het als dieptepunt en heb je ervan geleerd. Mij heeft het veel sterker gemaakt, weet waardoor ik in de burnout ben beland, ik kan mijn grenzen beter herkennen en bewaken plus dat ik het herken bij anderen en hen erbij kan helpen.
Laat een burnout je dus niet uit het veld slaan, pas het toe wanneer nodig en haal er voordeel uit voor jezelf. Uiteindelijk heeft het je sterker gemaakt!
Ik ben het er helemaal mee eens: een burn out is niets, maar dan ook helemaal niets om je voor te schamen! Het is een hele moeilijke periode, maar je kunt er heel erg veel van leren. Ik ben er altijd open en eerlijk over geweest, zelfs zo dat ik het in mijn Blog heb verwoord. In mijn eigen bedrijven die ik daarna heb opgericht gebruik ik dagelijks de kennis en ervaring die ik ermee heb opgedaan.
Corine
|
|
23
-
06
-
2014
|
08
:
28
uur
Inderdaad een burnout is niet iets om je over te schamen. Ik vertelde ook aan alle werkgevers en recruiters dat ik een burnout had gehad. Ik vond dat liegen nooit loont, maar in deze de waarheid vertellen ook niet, sterker nog ik heb de branche waarin ik werkzaam was (de accountancy) de rug moeten toe keren vanwege de weinig flexibele houding van werkgevers en recruiters. Tegewoordig vertel ik niets mee over mijn burn out, het is op mijn cv ook steeds minder van belang, maar het blijft jammer.
Ellen
|
|
25
-
08
-
2014
|
13
:
52
uur
Een burn-out is zeker niet iets om je voor te schamen, maar in de huidige (werk)maarschappij ook niet iets om openlijk over te vertellen. Het wordt nog altijd niet geaccpeteerd, helaas.
