9 april 2014 -
Het College voor de Rechten van de Mens presenteerde gisteren ijn jaarverslag over 2013.De cijfers tonen een explosieve stijging van het aantal vragen over discriminatie ten opzichte van 2012: een stijging van ruim 75 procent.
De vragen over afkomst zijn meer dan verdubbeld en de vragen over zwangerschapsdiscriminatie bijna verviervoudigd. Uit de cijfers blijkt ook dat discriminatie op het werk een groot probleem is in Nederland. 56 procent van de zaken bij het College gaat over discriminatie op de arbeidsmarkt. Daarom start het College vandaag een bewustwordingscampagne tegen discriminatie op het werk. Laurien Koster, voorzitter: "Uitsluiting vindt al plaats vanaf de eerste stappen op de arbeidsmarkt. Ook in 2013 kreeg het College signalen dat bedrijven stagiairs weigeren vanwege bijvoorbeeld hun huidskleur of omdat zij een hoofddoek dragen."
Discriminatiecijfers
In 2013 beantwoordde het College 2581 vragen, ontving het 498 verzoeken om een oordeel van het College en deed het 183 uitspraken. Het aantal zaken over afkomst is het meest gestegen veertien procent naar achttien procent. Bij de uitspraken waren geslacht (22 procent), handicap/chronische ziekte (zeventien procent) en leeftijd (zeventien procent) de drie meest voorkomende discriminatiegronden.
In steeds meer zaken is daadwerkelijk sprake van discriminatie. De afgelopen twee jaar is dit aantal gestegen van 56 procent in 2011 naar 62 procent in 2013. In 77 procent van deze zaken nam de discriminerende partij maatregelen om de discriminatie ongedaan te maken of in de toekomst te voorkomen. Dit is 7 procent meer dan in 2012. Hieruit blijkt dat werkgever, scholen en ondernemers vaak niet weten dat zij discrimineren.
Stereotypen en vooroordelen
Bij discriminatie wordt de kloof tussen opzet en effect steeds duidelijker. Een niet discriminerend bedoelde opmerking kan dat wel zijn of zo worden opgevat. Gelukkig is er in Nederland steeds meer aandacht voor de achterliggende oorzaak van uitsluiting en discriminatie. In 2013 ontwikkelde het College de training 'Selecteren zonder vooroordelen, voor de beste match' voor managers en personeelsfunctionarissen. Laurien Koster: "Selecteren zonder vooroordeel is de sleutel tot verbetering, een wapen voor bedrijven tegen onnodige uitsluiting. Het verschil tussen een baan wel of niet krijgen."
Campagne tegen discriminatie op het werk
Een van de oplossingen voor discriminatie is meer bewustwording. Als u niet weet wat discriminatie is weet u ook niet of u zelf gediscrimineerd wordt of juist dat u een andere discrimineert. Laurien Koster: "Het is de overheid die de hoofdrol speelt als het gaat om de naleving van mensenrechten. De overheid moet actief optreden tegen discriminatie zodat iedereen in Nederland gelijke rechten heeft. Maar de rol van politici, werkgevers, ondernemers en scholen is hierin minstens zo belangrijk." Minister Asscher kondigde onlangs aan dat hij in binnenkort met een pakket aan maatregelen komt tegen discriminatie op de arbeidsmarkt.
Met de campagne 'Op je werk mag je een hoofddoek dragen' vraagt het College aandacht voor discriminatie op het werk. De campagne is de derde in een reeks campagnes waarbij het College alledaagse thema's in mensenrechtenperspectief plaatst. Met een stevige stelling prikkelt het College om te reageren. De campagne verschijnt voornamelijk online.
Discriminatie in Nederland is al heel lang een feit. En dat is op zich het probleem niet voor de gedupeerden. Het echte probleem is het feit dat men discriminatie niet officieel erkent en niets tegen doet. Sterker nog, discriminatie op het arbeidsmarkt wordt door de overheid (waarschijnlijk onbewust) gestimuleerd door bijvoorbeeld de bedrijven subsidie te verlenen wanneer ze een allochtoon of een vrouw indienst willen nemen. In sommige gevallen mag een bedrijf zo'n iemand indienst nemen en een aantal maanden niet eens betalen, want die persoon moet dan met behoud van een bijstandsuitkering 40 uur per week 'BLIJ ZIJN DAT DIE WERK HEEFT'. Anders stopt de uitkering.
Ik ben de enige kinderpsycholoog in Nederland die in principe bij cliënten thuis komt.Bij alle soorten clienen mag ik wel zeggen.En dan zie en hoor je veel meer dan in een zakelijk kille praktijk, waar de klok altijd tikt.'Ding dong' einde zitting, volgende patient. Terwijl de vorige nog maar net geacclimatiseerd is.
Hoewel over het algemeen de islamieten hartelijker zijn bij de ontvangst thuis dan de originele Nederlander, valt mij toch op dat zij veel meer vast zitten aan geloofsgeboden en rituelen, zelfs vergeleken met orthodox christelijke gelovigen. Hoe vrij een islamiet ook is, de hoofddoek moet beschouwd worden als onverwijderbaar. Vergelijkbaar met een lichamelijke handicap in de Westerse maatschappij althans. Dan kan een 'echte' lichamelijk gehandicapte niet veel aan zijn handicap doen. Bij deze laatste is het sneu als hij daardoor niet wordt aangenomen, vooral als hij de gevraagde taken met een eventueel hulpmiddel wèl aan kan.En ook voor de bedrijfsverzekering geen probleem oplevert.Dan zou ik ECHT van discriminatie willen spreken.
Maar een hoofddoek? In buurten waar hoofddoeken de norm zijn, treft men hen vrij massaal achter de kassa. Warenhuizen, supermarkten, grotere winkels etc. gaan uit commercieel oogpunt mee met gewoontes uit de buurt.
Maar in buurten die relatief autochtoon zijn, worden zij vaak door klanten gezien als sjagrijnige, nooit oogcontact makende vormeloze, taalgeretardeerde individuën. Maar om winkeliers in deze wijken die deze dames daarom niet aannemen nou discriminatie te verwijten......
De hoofddoek dragende dames spelen de lichamelijk gehandicapte en willen dezelfde rechten. En dat vind ik allerminst redelijk.
Mijn advies aan de ouders van zulke dochters: geef hen de ruimte om zich voldoende aan te passen. Dan worden het ook frisse Westerse meiden waarvan het kapsel best gezien mag worden. En dan kijken mannen en jongens maar, so what.
Ik zie de burgemeester van Rotterdam, Achmed Aboutaleb, ook islamiet en Amazight (zoals de Nederlandse Marokkaan), als een mogelijk model.Eigenlijk met een vrij conservatief christelijke habitus. Zonder toeters en bellen. Hij zou zo op een roestige fiets naar zijn werk kunnen gaan.Over vrouw en kinderen weten we niets.Maar dat zij het zullen redden in deze maatschappij, dat staat vast.
En dan zijn taal, ook een probleem voor veel zelfs al derde generatie-Marokkanen.Hoe komt deze man daar aan. Zie daarvoor: (Klik hier) Als iedereen zijn best doet om geen discriminatie uit te lokken en ook niet te discrimineren, dan verdwijnen er gaandeweg diverse soorten discriminatie.Bij cliënten heb ik in een aantal gevallen succes gehad. Veel beter dan naar meldpunten te rennen is het zich inhoudelijk voor te bereiden. Mocht dit website-adres hier niet aanklikbaar zijn, Googel dan ''berberjongens en taalaanleg''.
Met groet van
Job te Pas
kinderpsycholoog
Den Haag
Masoud Yakoub
|
|
10
-
04
-
2014
|
08
:
06
uur
@ Job te Pas,
Jij als psycholoog noemt een hoofddoek een gehandicapt. Hoe zou jij reageren als iemand jou door je geloofsovertuiging gehandicapt noemt?
Jouw verhaal is een verwijtende relaas waarin je net als velen de discriminatie wilt laten verwijten aan de slachtoffers.
Sterker nog, jij bent van mening dat discriminatie helemaal niet bestaat en in sommige situaties zelfs toegestaan!!!
@Masoud Yakoub Een handicap is een relatief begrip.Het gaat altijd omde context.Uw geschreven nederlands is geen handicap als u straatveger wilt worden. Maar als u handelscorrespondent wilt worden is dat een geheel andere zaak.
Als iemand uit een geloofscultuur emigreert en er allerlei geloofsrituelen op na houdt die botsen met leefregels in het ontvangende land dan is het aanpassen of de consequenties aanvaarden van niet aanpassen. Nederland kende sinds de tweede wereldoorlog miljoenen emigranten naar DE emigratielanden Canada, USA, Australië en Nieuw Zeeland. De overgrote meerderheid heeft zich op de hoogte gesteld van bijzondere eigenschappen van die landen en zich aangepast. Zoals de voertaal. En hebben zich daarop voorbereid. En zijn desondanks lang niet alle geslaagd, gezien de percentages spijtoptanten die terugkeren, ongeveer 30%.
Ik kom die mensen in mijn praktijk herhaaldelijk tegen. Die hadden allen ook een relatieve handicap in hun emigratieland. Het spreekwoord zegt ''buigen of barsten''. En dat laatste zijn ze voor geweest door terug te keren. Allen met gevoelens van frustratie weliswaar, maar zij hebben wel overleefd door terug keren.
Voor wie zo graag onaangepast wil blijven geldt 'je opsluiten in je eigen cultuur van mede-onaangepasten' Dat kan voor een emigrant betekenen terugkeer naar het land van herkomst. Daar keert de toestand aangepastheid terug. Maar dat kan ook zijn -analoog aan bijvoorbeeld sterk bevlogen vegetariërs- sluit je op in deze subcultuur, en wees tevreden met je maatschappelijke handicap.
Overigens hebben de leiders van veel door islamieten bewoonde staten de ''laïcité'' ingesteld. D.w.z. geloof en ideologie moeten achter de voordeur blijven en nadrukkelijke uitingen daarvan zijn verboden in openbare ambten, in het openbare onderwijs etc. Zelfs in Frankrijk, dat zeer bloedige godsdienstoorlogen kende.
De geloofsgemeenschappen in Frankrijk, met name de islamitische hebben daar voor de overgrote meerderheid vrede mee.
De vader van het moderne Turkije, Kamal Ataturk, was zo verstandig dat ook te doen. De huidige premier Erdogan die daar juist van af wil krijgt steeds meer te maken met onlusten. Hij staat straks voor de keuze: of terug naar de laïcite of een islamitische dictatuur vestigen à la Saoudie-Arbië of Iran.
Dus beste heer Masoud Yakoub, aan u de keus hoe om te gaan met de relatieve handicap van de hoofddoek.
Overigens riskeert het opzetten van meldpunten de valididiteit van meldingen op den duur. Opzet en voortbestaan van een meldpunt vragen immers een permanent scherp gehouden definitie van het begrip en uitselectie van ''nieten''. Gebeurt dat wel voldoende en ook nog eens in openbare verantwoording?
En wat te denken van bijvoorbeeld het georganiseerd binnenkomen van massale aantallen meldingen, zoals internet dat mogelijk maakt.
Moeten die geteld worden als één melding om te voorkomen dat kwantiteit ten onrechte wordt benoemd tot kwaliteit?
PowNed-tv toonde enige malen het belang van deze vraag prachtig aan, onder andere bij een centraal georganiseerde demonstratie tegen discriminatie. Een aantal ondervraagde demonstranten bleek duidelijk ''demonstratie-vee''. Wist namelijk het doel van de demonstratie totaal niet te verwoorden, waarna de ''leiding'' -bang voor bekend worden van hun nepperij- de cameraploeg probeerde weg te jagen.
Wetenschaps-methodologisch stekelige problemen. En het brutaaltje onder de publieke media, Powned, had dit goed begrepen en leverde uitstekende wetenschaps-journalistiek.
Job
|
|
15
-
04
-
2014
|
11
:
25
uur
Bij het College van de rechten van de Mens, de bron van dit artikel heb ik een telling verricht over haar uitspraken. Zij houdt er nogal bevooroordeelde ideeën op na. Zij stelt discriminatie op grond van een handicap, geslacht,ras en leeftijd als gelijkwaardig aan discriminatie op grond van het dragen van een hoofddoek. Bij de laatste zou het gaan om ''religie''.
Daar zijn denkers op het gebied van de islam het niet over eens. En dat wordt onderstreept door vrouwen uit alle islamitische subgroepen die geen hoofddoek dragen. Een flink aantal die ik tegenkwam heb ik dit uit nieuwsgierigheid voor gelegd. Bijna allen associeerden het dragen van een hoofddoek niet met geloof, maar met cultuur.
Mijns inziens maakt het College zich zèlf schuldig aan discriminatie door er standaard van uit te gaan dat de hoofddoek altijd verbonden is aan het islamitisch geloof. Zij beperkt daarmee de carrière van islamitische vrouwen die onwetend zijn van deze mogelijkheid. Als deze dames verschijnen op een sollicitatie of bij een sportclub waar het dragen van een hoofddoek onwenselijk wordt geacht...
....ja,dan schaadt dat hun belangen bij het maatschappelijk participeren en de kansen zich in deze maatschappij volledig te kunnen ontplooien.
Er is veel voor te zeggen dat de verbinding van de hoofddoek aan islam juist discriminatie bevorderend is. En ook vooroordelen in stand helpt houden bij een grote groep hoofddoekdraagsters.
Bij bovenstaand onderzoekje bij dit 'College voor de Rechten van de Mens'((Klik hier) trof ik meer merkwaardigs aan.
Het betreft onder andere oordeelnummer 2013-163, datum 16-12-2013: ''Paagman Den Haag B.V. maakt verboden onderscheid op grond van geslacht door op Moederdag 2013 alleen moeders een gratis kopje koffie aan te bieden''.
Het zegt iets over het buitengewoon lage toelatingsniveau van klachten bij dit College. En verder over het ontbreken van het besef van maatschappelijke context. Een consequentie van dit soort oordelen is bijvoorbeeld:
Als uw broertje jarig is en hij krijgt een pakje, maar u -het zusje- niet, dan zal een klacht hierover bij het College gehonoreerd worden met het oordeel: op grond van geslachtsdiscriminatie zullen de pakjesgevers ook u een gelijkwaardig pakje moeten aanbieden.
Dit College houdt aantoonbaar ook al discriminatie van hoofddoekdraagsters in stand (zie boven onder ''Job''), hetgeen de vraag doet rijzen wat de meerwaarde van dit College eigenlijk is.
Ik zou daarom de lezers van Managersonline de volgende stelling willen voorleggen:
''Meldpunten van klachten als bovengenoemde verliezen de maatschappelijke context uit het oog, belonen vooral misbruikers van het begrip 'discriminatie' en kunnen maar beter gesloten worden''.
Op de website van dit college staat te lezen dat het gaat om een door de regering benoemde adviescommissie. Dus betaald door ons allemaal.
Een onafhankelijke controle op de keuze en op de behandeling van klachten was wel op haar plaats geweest gezien de omstredenheid van vele van haar publieke oordelen. Googelt u de naam maar eens in, dan vindt u een groot aantal uitingen vanuit chaotisch en kortzichtig gehanteerde principes. Pseudo-gejuridificeerd, drempelloos en losgezongen van de maatschappelijke context.
In deze jungle kunnen zij altijd een stok vinden om een hond te slaan. Waarbij zelfs de hond die zij juist pretenderen te beschermen ook klappen krijgt.
En dat doen zij ook namens u. En wellicht raken deze een keer u. Zelfs als u bij hen een klacht in dient.
Gelukkig hebben we nog een rechter.
Masoud Yakoub
|
|
16
-
04
-
2014
|
16
:
07
uur
@ Job te Pas,
Zoals ik eerder aangaf, jij zoekt redenen om de discriminatie te laten verwijten aan de slachtoffers. Jij hebt absoluut geen besef bij wat je doet, net als velen.
Discriminatie is een ernstig probleem en daar de slachtoffers van de schuld geven is even oud als het delict zelf. Kijk maar naar de reden van de 1e en 2e wereldoorlogen en de hele holocaust.
Heel triest dat men de holocaust al zo snel is vergeten. De holocaust vergeten zou naar mijn mening strafbaar mogen worden.
U schijnt maar niet te kunnen begrijpen dat er ook op het gebied twee partijen zijn: de discriminerende en de uitlokker van discriminatie.
Om terug te komen op uw beginpunt, de hoofddoek, het dragen van deze is een keuze. Wie emigreert zal rekening moeten houden met de mores van het ontvangende land.In de woestijn of op het boerenland een functioneel kledingstuk. Maar in het geurbaniseerde Westen...
Ik gaf al het voorbeeld: Achmed Aboutaleb. Een maatschappelijke zeer geslaagde islamiet. Bestudeer hem en gebruik hem als model. Leef hem voor voor uw eventuele kinderen. En u heeft veel betekend voor hen.
Anders blijft het ook voor hen maar klagen over discriminatie met alle vergezochte oorlogs-associaties van dien. Mischien wel generaties lang. En lees de doorklik van de 2e reactie, laatste alinea. Taal, taal, taal. En liefst op tijd.
U heeft alle middelen om te slagen in Nederland. Aan u de keuze. Ik kan u verder niet helpen. En wens u alle sterkte daarbij.
