CNV: Participatiewet alleen succes als mensen baan krijgen
14 januari 2014 -
"De consequenties van de Participatiewet voor de Rijksbegroting zijn geen doel op zich. Mensen die nu buiten de boot vallen moeten weer een baan krijgen, pas als dat is gebeurt, is de wet een succes. " Dat zegt Maurice Limmen, voorzitter van het CNV.
Limmen: "De nieuwe Participatiewet is een grote stelselwijziging. Veel partijen, inclusief sociale partners hebben geprobeerd er op papier het beste van te maken. Maar of het echt gaat werken zal de werkelijkheid moeten uitwijzen. Het is dus essentieel om de wet goed te monitoren en de wet te wijzigen als die niet doet wat we ervan verwachten. Dan gaat het niet om het financiële kader. Dat moet tussen de oren van de Kamerleden."
Financiële kaders niet bepalend
"Ik wil aandacht vragen voor de ondersteuning die mensen met een beperking nodig hebben om mee te kunnen doen. Te krappe financiële kaders bij gemeenten moeten niet bepalend zijn of mensen wel of geen ondersteuning krijgen. Wat het CNV betreft moet het recht op ondersteuning worden vastgelegd in de wet. Dat geeft zowel zekerheid aan de mensen die willen werken, als aan werkgevers die die mensen in dienst moeten nemen."
Baangarantie
"Wat betreft de baangarantie wil ik de Kamerleden meegeven dat de in het sociaal akkoord afgesproken meer dan 100.000 banen echt nodig zijn. Zonder die banen is de wet kansloos. Het is goed dat mensen die nu op de wachtlijst staan voor de WSW of mensen die in de Wajong worden herkeurt als eerst in aanmerking komen voor deze banen. De herkeuring moet dat wel gelijk oplopen met het beschikbaar komen van die banen. Dat kan niet zo snel als de staatssecretaris denkt," zegt Limmen. "Tot slot zal ik benadrukken dat als het dan lukt om mensen aan het werk te krijgen, werk natuurlijk wel moet lonen. De medische urenbeperking mag er bijvoorbeeld geen oorzaak van zijn dat mensen met een beperking wel zoveel werken als mogelijk, maar nooit boven het bijstandsniveau uitkomen."
Ja, en laat wat Limmen zegt nou net niet bewust geregeld zijn omdat het een bezuinigingsoperatie betreft. Klijnsma moet een coalitiebesparing uitvoeren. En dat daarmee, na een zachte landing (migratie van 2 a 3 jaar), een zeker volume onder een ander kostenlabeltje (bijstand) komt te hangen is een oplossing van het huidige regeerakkoord. In het sociale domein zie je dit soort verschuivingen vaker als oplossing. Het is net detailhandel. Je komt niet van je dure kledingcollectie af en dan hang je het in een ander rek opruiming met een kortingslabel. Opruiming; dat is wat er de komende jaren gaat gebeuren. En zo laat je een bestaande structuur met definities ''oplossen''. Daarbij zijn die banen helemaal niet relevant. Dat is de afleiding en bezigheidstherapie waar de markt zich voorlopig in mag vastbijten. Een overheid weet dat het zelf geen banen kan creëren voor bepaalde doelgroepen en volumes.
Pim
|
|
16
-
01
-
2014
|
13
:
55
uur
De arbeidsmarkt flexibiliseerd als een gek in een rap tempo. Het wordt dus houtje - touwtje, van projectje naar plekje en van uurtje - factuurtje.
Het begrip baan, met enige continuïteit en zekerheid, is al een illusie. En dat moet je dan nog eens spiegelen aan alle doelgroepen die straks onder de participatiewet vallen. Ben bang dat het een soort bezigheidstherapie voor deelnemers en van ambtenaren gaat worden. Gezien de kosten en mentale schade kun je er beter direct mee stoppen.
