Wat uitstelgedrag en de Kilimanjaro met elkaar van doen hebben
6 november 2013 -
Hoe vaak overkomt het u dat u gelijk ’s morgens al tegen een vervelende klus aanhikt? U gaat dan wel de hele dag flink aan de gang en tóch baalt u als een stekker als het tijd is om naar huis te gaan. Omdat die ene klus – die ene rotklus – u nog net zo verwijtend ligt aan te staren als toen u vanochtend binnenkwam.
"Het is een terugkerend fenomeen," zegt Heidi Does, Slow Working trainer van www.doesmindful.nl. "Drukbezette managers en professionals willen heus hun schouders er wel onder zetten, maar vaak komen er zoveel onverwachte dingen tussendoor, dat ze er niet aan toekomen. Het beroerde alleen is dat je dit niet eeuwig als excuus kunt opvoeren."
Kilimanjaro
Geef toe, u ziet er gewoon als een berg tegenop om die vervelende klus op te pakken. Dus blijft u het maar voor u uitschuiven. Uur na uur. Dag na dag. Totdat die berg uiteindelijk aanvoelt als de Kilimanjaro. Dat is wat er gebeurt als u taken voor u uitschuift die u lastig vindt. Hoe langer u ze uitstelt, hoe groter ze lijken. U tuint er verdorie iedere keer weer in!
Uitstelgedrag sucks. U hebt er niet alleen uzelf mee, maar ook uw collega’s of klanten die voor hun werk afhankelijk zijn van uw input. Zij worden er ook niet vrolijker op als u zich niet aan gemaakte afspraken houdt. En uw weerstand tegen al dat uitstellen groeit. Elke keer als u zich er in mee laat zuigen. Hoe zou het zijn als je daar meer grip op kreeg?
Uitstelgedrag ombuigen
Wat u kan helpen is helder zicht krijgen op wat er speelt bij u als u uitstelgedrag vertoont. Want als u gevoelens van weerstand bij uzelf gaat leren herkennen, dan ontstaat er juist ruimte om uw uitstelgedrag om te buigen naar iets dat meer zoden aan de dijk zet. Bemerkt u dat u weer eens aan het trutten, treuzelen of draaien bent? Stop dan met waar u mee bezig bent en richt uw aandacht voor even naar binnen toe.
Misschien merkt u zoiets op als:
• Onzekerheid, omdat u niet precies weet wat u moet doen of wat er van u verwacht wordt. U durft daar niet (meer) naar te vragen.
• Boosheid, omdat een collega of klant (weer) niet op tijd is met informatie die u nodig hebt om verder te kunnen. U vertikt het om er nog eens om te vragen!
• Teleurstelling, omdat u niet de indruk hebt dat er ook maar iemand is die iets concreets doet met wat u produceert. Niemand stelt u er ooit een vraag over.
• Verveling, omdat uw werk niet matcht met uw kwaliteiten en ambities. U kaart het niet meer aan, u krijgt toch nul op rekest.
• Verontwaardiging, omdat deze klus helemaal niet bij u of uw afdeling hoort te liggen. U berust erin, want íemand moet het immers doen.
Leer reacties als deze herkennen als u merkt dat u een vervelende klus voor u uit wil schuiven. Dat voelt misschien ongemakkelijk, maar toch is het de moeite waard. Ze geven u namelijk belangrijke informatie over wat u ervan weerhoudt om in beweging te komen. En over wat u nodig hebt om die klus te klaren. Zo buigt u uitstelgedrag om naar daadkracht en wordt uw Kilimanjaro weer een hanteerbare molshoop.
Dus: sta af en toe eens stil, voel , luister... en ga dan doen wat gedaan moet worden. Zonder verder uitstel.
Dit is zo herkenbaar. Ik doe nu de opleiding psychosociaal counselor. In deze opleiding wordt heel veel aandacht besteed aan dit soort zaken. Als manager in mijn vorige baan kwam ik dit ook dikwijls tegen. Het ligt bij jezelf en dus zal je zoals in dit artikel wordt uitgelegd , het ook bij jezelf moeten zoeken.
Dan maak je idd van de ''kiloman jaro een milligram jaro''.
