Bedrijven kunnen uit zelfgemaakte crisis ontsnappen
28 augustus 2013 -
Bestuurders benutten de huidige crisis nauwelijks om nieuwe kansen te pakken en andere invalshoeken te kiezen. Directies en executives richten zich vooral op behoud van winst en groei, niet op nieuwe paden inslaan nu de vaart er voor een onbepaalde tijd economisch uit is. Veel ondernemingen en organisaties zijn daardoor onderdeel van hun eigen crisis.
Dat zegt Robert Rosenboom, auteur van het boek 'De Wet van het Octaaf - vallen, intervallen en weer opstaan in organisaties', voormalig directeur van Crawford België N.V. en DGA van Centurion Deuren B.V. en nu oprichter van De Vreemde Eend. Hij heeft een filosofische achtergrond en weet zowel abstractie als klinkende resultaten met elkaar te verenigen.
Blinde vlekken
Een belangrijk gegeven volgens hem is, dat de top van organisaties in tijden van tegenspoed veelal 'op slot' staat. "Mijn ervaring is dat bestuurders nauwelijks een weerwoord of tegengas vanuit de eigen gelederen krijgen," zegt Rosenboom. Dit feit wordt bevestigd door een onderzoek van Management Practice van de Harvard Business School en door de bestuurlijke excessen die recent de krant hebben gehaald,.
Rosenboom: "Hoe hiërarchisch hoger mensen in de organisatie zitten, des te minder ze feedback krijgen en elkaar op blinde vlekken en vaste ingesleten patronen aanspreken. De bestuurders houden elkaar in een ijzeren greep gevangen. Een actueel probleem verwoordt bijvoorbeeld een CEO als hij klaagt, dat zijn team maar niet lekker wil lopen. Hij zoekt een vruchtbare dialoog, maar vergeet gemakshalve, dat hij bepaalt wie er in zijn team komt. Dan vraag ik: 'Durf jij ook een dialoog over de samenstelling van jouw team aan te gaan, zonder de uitslag te weten? Durf je het ook over jouw eigen invloed te hebben?'
Dit soort vragen krijgen CEO's en hun managers zelden door hun eigen personeel gesteld. Ook niet van de gemiddelde externe adviseur. Hierdoor halen ze bij lange na niet uit hun bijdrage wat erin zit. De crisis waar iedereen het over heeft, zijn ze daardoor zelf."
De kramp van bestuurders
De Vreemde Eend gaat er vanuit dat u de toptijden (de hoogconjuncturen) en de daltijden (de laagconjuncturen) niet ongestraft van elkaar kunt scheiden. Groei en krimp horen bij elkaar zoals nat nu eenmaal hoort bij water. De hoogconjunctuur waarin we onze plannen uitbouwen, komt voort uit de laagconjunctuur waarin we moeten leren terugplannen en andersom.
Het meest belangrijk echter is, dat wanneer we in de toptijd gaan potverteren en er overmoedig onze energie in verliezen, het consequenties heeft voor de laagconjunctuur. Dan moeten we het extra ontgelden, zoals de huidige recessie ons pijnlijk leert. En ook; wanneer we de kansen in de laagconjunctuur over het hoofd zien en er ineffectief over klagen en negatief over doen, er méér van hetzelfde en repeterend gedrag tegenover zetten, dan halen we het fundament onder de aanstaande hoogconjunctuur weg, die zich daar onvoldoende op kan afzetten. Hoog- en laagconjuncturen zijn als communicerende vaten die je niet zomaar van elkaar kunt scheiden en dat blijft zo als niemand in die kramp kijkt naar zijn of haar oude pseudo-zekerheden en overtuigingen.
Eindelijk eens iemand die niet met de stroom meezwemt en zegt waar het echt om gaat! De crisis is een verzinsel, eem typisch geval van massa hysterie, waarbij self fullfilling prophecy de boventoon voert.
Bedrijven die niet in de crisis geloven doen het gewoon goed, dat zegt genoeg toch?
Een ondernemer ziet nu de kansen en grijpt ze, over de ruggen van de angstige massa die daardoor inderdaad hun voorspelling zal zien uitkomen.
Bestuurders kunnen uit hun eigen crisis stappen als ze zich realiseren dat ze niet meer in de industriële tijdperk leven waarin een goed product zichzelf verkoopt, waar sturing op hiërarchische basis werkt en logische denken door bestuurders de inbreng van medewerkers niet nodig is. Als bestuurders zich realiseren dat we in een (ideeën)tijdperk leven waarin het nodig is om een beleving te creëren (mede ingegeven door ideeën die medewerkers én klanten inbrengen), door te toetsen of het klopt wat je ziet en voldoet aan de verwachting. Sturen op resultaat niet werkt als je de houding en gedrag van iedereen niet weet om te zetten naar bevlogenheid.
We leven in een tijdperk waar je als ondernemer fractaal moet ondernemen wil je als organisatie overleven.
Als je even niet oplet merk je dat alles om je heen snel kan veranderen. Als organisatie dien je alert te reageren op deze veranderingen om je bestaansrecht te kunnen waarborgen. Helaas merken nog te veel organisaties dat het lastig is om medewerkers mee te krijgen. Vandaar deze film. Reageer als organisatie anders op veranderingen.
Bestuurders die niet (mede) eigenaar zijn van het bedrijf waar ze werken, zijn verlamd door de verandering die de crisis teweeg heeft gebracht. Zij zien geen uitweg behalve kosten besparingen, gaan niet voor nieuwe groei en nieuwe markten.
Wat erger is, hun gedrag wordt in de hierarchie gekopieerd. Marketing en sales managers hebben het ook alleen over de crisis. Ga geen nieuwe dingen voorstellen, anders sta je buiten. Don't rock the boat
Henk van Ouwerkerk
|
|
1
-
09
-
2013
|
13
:
02
uur
Er wordt teveel langs elkaar heen geluisterd, daar zit 'm nou net de crux!
