3 juli 2013 -
Mensen zonder werk hebben minder sociale contacten en missen collega’s. Dat blijkt uit een recent onderzoek van BNP Paribas Cardif naar de gevolgen van werkloosheid. Bijna 40 procent van de 313 ondervraagden geeft aan dat zij minder sociale contacten heeft sinds zij werkloos thuis zit, 31 procent voelt een gemis van collega’s. De werkloosheid heeft daarnaast invloed op het zelfbeeld van mensen.
Werkloosheid heeft een aantal negatieve effecten op het persoonlijke leven. De respondenten konden aangeven wat zij het meest vervelende gevolg vinden van werkloosheid. De top vijf van meest vervelende gevolgen:
1. De financiële consequenties (76 procent)
2. Onzekerheid over hoe lang de werkloosheid duurt (50 procent)
3. Gebrek aan sociale contacten (39 procent)
4. Gemis van collega’s (31 procent)
5. Verveling (30 procent)
Andere negatieve bijkomstigheden zijn het verplicht solliciteren, schaamte, gebrek aan zelfontwikkeling, gebrek aan structuur en onzekerheid.
Onzekerheid
Het verliezen van een baan heeft veel invloed op de eigenwaarde. Van de werklozen voelt 28 procent zich onzeker over zichzelf. Dat geldt vaker voor vrouwen dan voor mannen. Eenderde van de vrouwen voelt zich onzeker ten opzichte van 23 procent van de mannen. Van de ouderen (50 jaar en ouder) is 21 procent onzeker over zichzelf, terwijl 36 procent van de jongeren (achttien tot 30 jaar) dat aangeeft. Uit het onderzoek komt naar voren dat de onzekerheid zich vooral uit in het feit dat men zich minder waard voelt. Van de onzekere werklozen geeft 68 procent aan dit gevoel te ervaren. Anderen voelen dat ze geen toegevoegde waarde hebben, voelen zich afgeschreven of hebben het gevoel dat ze er alleen voor staan. Eén op de tien zonder baan is in gesprek met een hulpverlener om wat aan dit gevoel te veranderen.
Financiële gevolgen
Het meest vervelende gevolg van werkloos zijn, is volgens het onderzoek het financiële aspect. Van de groep baalt 64 procent dat zij minder te besteden hebben. De financiële gevolgen uiten zich in een lager of geen budget voor vakanties of uitjes (63 procent). Van de groep moet ongeveer de helft het spaargeld aanspreken om te kunnen leven. Eenzelfde aantal mensen heeft geen geld om nieuwe kleren te kopen. Dat wordt door vrouwen vaker als een probleem ervaren dan door mannen. Een derde van de werklozen die financiële gevolgen ervaart, kampt met betalingsachterstanden. Langdurig werkloos
Het onderzoek is door BNP Paribas Cardif opgezet om na te gaan wat mensen ervaren wanneer zij werkloos zijn geworden door de economische crisis. Tweederde van de ondervraagde werklozen zit langer dan een jaar zonder werk, waarvan het grootste deel (42 procent) al langer dan twee jaar thuis zit. Het merendeel van de werklozen is somber over de huidige kansen op de arbeidsmarkt, want meer dan de helft schat de kans om binnen een jaar aan het werk te zijn op nul tot 25 procent.
En wat te zeggen als ondernemer wiens bedrijf failliet is verklaard en door de/een curator wordt behandeld als een verdachte crimineel terwijl je afscheid heb moeten nemen iets wat heel dierbaar is/was? Zeker ook eenzaamheid maar dat (slechts een) onderdeel van wat je voelt... Maar in NL wordt er nog steeds vooral gedacht dat de ondernemer de schuldige is... wat in bepaalde gevallen ook zo is maar meestal juist niet.
WD
|
|
4
-
07
-
2013
|
11
:
35
uur
Wil de reactie van NB bevestigen; heb deze mangel aan den lijve mee gemaakt en kan dus uit eigen ervaring zeggen dat dit onbegrepen littekens achter laat. De negatieve associatie plakt nog eens extra aan de failliete ondernemer. De schuldvraag wordt je makkelijk in de schoenen geschoven terwijl de risicomijdende werknemer, die in volume en bijdrage NL marginaal aan het draaien houdt, deze makkelijk afwentelt op zijn werkgever.
NB
|
|
5
-
07
-
2013
|
10
:
05
uur
@WD bij deze bevestigd, zit er nog middenin en het kost onnoemelijk veel (negatieve) energie echter ik/wij zijn strijdbaar. Het recht zal zegevieren en dan bedoel ik niet het recht van de curator* want dat zogenaamde officiële recht is een groot onrecht en ik ga daar vroeg of laat nog over publiceren want het systeem is dood en doodziek...
WD ook ervaringsdeskundige?
*curatoren vallen niet alles te verwijten zij volgen gewoon het systeem
OF
|
|
8
-
07
-
2013
|
13
:
19
uur
@WD Als ex-werknemer van een bedrijf dat failliet is gegaan kan ik met u meevoelen. Ik heb van dichtbij meegemaakt wat voor persoonlijke tragedie het faillissement voor mijn baas, voor wie ik ruim 20 jaar gewerkt heb, was. Ik vind uw opmerking over de 'risicomijdende werknemer die in volume en bijdrage NL marginaal draaiende houdt' echter niet bijdragen aan een verhoging van wederzijds begrip tussen werkgevers en -nemers. U geeft aan tegen vooroordelen en generalisaties aan te lopen, natuurlijk hebt u alle recht uw frustraties daarover te uiten. Maar met zo'n opmerking doet u er zelf net zo hard aan mee.
WD
|
|
8
-
07
-
2013
|
13
:
37
uur
@NB
Ja ervaringsdeskundige.
'Curatoren valt niet alles te verwijten?
In mijn geval van een relatief eenvoudig faillisement was de curator in staat de afhandeling bijna 3 jaar te rekken om uiteindelijk < 240 uur te declareren. Niet om af te handelen maar omdat er nog geld in de boedel zat. Let wel; voor curatoren zijn dit cash-flow dossiers. RC's hebben te veel aan het hoofd om hier zakelijk en maatschappelijk verantwoord op te monitoren. Helemaal in deze tijd van toenemende faillisementen. Faillisementsrecht/advocaten/curatoren zijn de beroepsgroep waar je weinig van hoort maar die goud garen spinnen in deze tijden. De een zijn dood is de ander zijn -dik belegde- brood.
Willem van Druten
|
|
8
-
07
-
2013
|
14
:
31
uur
@OF
Sorry als ik je in de wiek geschoten heb. Maar mag het graag puntig formuleren.
De manier waarop jij het voor je baas opneemt is lovenswaardig maar op basis van mijn ervaring niet algemeen gangbaar. Als door een crisissituatie de onzekerheid toeslaat is voor een hoop medewerkers het hemd nader dan de rok en vervallen ze in extern attribueren. Het ligt in 90% van de verhalen aan ''de baas'. Dat snap ik en vind ik niet erg. Maar ik had ook niet de intentie om een bijdrage te leveren aan wederzijds begrip. Stel alleen vast en ben geen Don Quichot.
WD
|
|
8
-
07
-
2013
|
14
:
33
uur
@OF
Sorry als ik je in de wiek geschoten heb. Maar mag het graag puntig formuleren.
De manier waarop jij het voor je baas opneemt is lovenswaardig maar op basis van mijn ervaring niet algemeen gangbaar. Als door een crisissituatie de onzekerheid toeslaat is voor een hoop medewerkers het hemd nader dan de rok en vervallen ze in extern attribueren. Het ligt in 90% van de verhalen aan ''de baas'. Dat snap ik en vind ik niet erg. Maar ik had ook niet de intentie om een bijdrage te leveren aan wederzijds begrip. Stel alleen vast en ben geen Don Quichot.
NB
|
|
10
-
07
-
2013
|
09
:
31
uur
@Willem met mijn uitspraak dat curatoren niet alles valt te verwijten bedoel ik het volgende.
Het (recht)systeem mbt faillissementen is de kern het probleem. Allereerst omdat curatoren deels op basis van no cure no pay (moeten) werken. Stel dat in faillissementen 1,2 en 3 weinig tot geen boedel (€) aanwezig is (voor de curator) en in faillissement 4 wel moet nummer 4 het goed maken voor de andere 3 en zal ondernemer bij faillissement 4 eerder ´de sjaak´ zijn. Ik stel het wat simplistisch natuurlijk maar zo werkt het wel. Het systeem, de rechterlijke macht / politiek, is hier (mede) eindverantwoordelijk voor en uiteraard praat ik het gedrag van veel curatoren zeker niet goed.
Mbt no cure no pay... wij zijn binnen de zieke werving & selectie branche ´in opstand´ gekomen tegen het no cure no pay model. Dit model is namelijk dodelijk voor de kwaliteit en veroorzaakt slechts veel te hoge fee´s en zijn ook werkzoekenden/kandidaten niet bij uitzondering de dupe, voorbeelden te over. Ongelooflijk dat BV Nederland en HR Nederland in grote mate het no cure no pay model in stand houden... En dat zou dan duurzaam en maatschappelijk verantwoord ondernemen zijn zoals zo veel bedrijven in koor roepen? laat me niet lachen... hypocriete bende!
