13 mei 2013 -
Bedrijven die denken dat innovatie alleen van jongere werknemers kan komen, slaan de plank mis. Tom Agan van Rivia Innovation Consultancy betoogt in The New York Times dat deze denkwijze een kortzichtige strategie is. 6Minutes.be vertaalde zijn visie.
Het romantische beeld is dat vernieuwing komt van twintigjarigen die tot diep in de nacht briljante apps programmeren die vervolgens voor miljoenen gekocht worden door grote technologiebedrijven. Dit (foute) beeld draagt eraan bij dat bedrijven oudere werknemers aan de kant zetten. Om te besparen, maar ook om innovatie een kans te geven. Niet slim, stelt Agan. Mensen worden namelijk juist innovatiever wanneer ze ouder worden. Hij citeert daarbij een onderzoek van Norhwestern waaruit blijkt dat de hoeveelheid kennis die mensen ontwikkelen bijdragen aan innovatie. Echte vernieuwers bereiken hun piek dan ook pas op latere leeftijd. De leeftijd waarop iemand een belangrijke wetenschappelijke ontdekking doet, steeg tussen 1900 en 2000 van 32 naar 38 jaar. We produceren tegenwoordig bovendien zoveel meer gegevens dan dertien jaar geleden dat dit effect nog sterker wordt, denkt Agan.
Jaren denken
De meeste invloedrijke ideeën vergen vaak jaren om te bedenken en uit te voeren. Desondanks kiezen media, banken, bedrijven en zelfs universiteiten vaker voor jongere werkkrachten. Oudere werknemers blijven langer werkloos en moeten het met minder loon doen wanneer ze toch werk vinden. Niet slim, stelt hij, want zelfs de meest briljante 26-jarige heeft weinig ervaring met het winnen van mensen voor een idee, of met het succesvol in de markt zetten ervan.Een manier om deze ontwikkeling tegen te gaan is om mensen aan te moedigen langer in hun functie te blijven: "We moeten de beste krachten aanmoedigen om op hun plaats te blijven, en hen jaren - misschien zelfs tientallen – de kans geven om grote vernieuwingen aan te brengen en te ondersteunen, van de eerste aanzet tot de commerciële uitvoering."
Bron:6minutes.be
Los even van het gegeven dat dit een typisch VS onderzoek is, daar waar men in de VS gewoon en zonder discrimineren gebruik maakt van werknemers boven de 65, is dit voor Nederland een totaal ander verhaal.
In Nederland heeft men tot 2008 een meer gedegen werkforce gehad die door vergrijzing en uittreding werd opgevolgd door een opvolgende generatie. Dit bracht rust met zich mee, ook in economisch mindere tijden.
Het collectief speelde in Nederland een veel grotere rol waardoor continuiteit werd geborgd. Met die continuiteit werd ook kennis conserveren en verbreding mogelijk gemaakt.
Sinds 2008 heeft de politiek, ingegeven door luidkreels geroep van werkgevers, alle werk en contractverbanden met vastere waarden vrijwel op één hoop geveegd en vrij radicaal aan een vrije val onderhevig gemaakt.
Weet u nog wel? Balkenende:'... de verantwoordelijkheid en gevolgen van deze crisis mogen wij niet bij dit kabinet neerleggen...' Bos:'De crisis valt voor Nederland mee, wij zullen deze crisis vrij ongeschonden doorstaan....' Wellink:'De Nederlandse werknemer moet veel flexibeler inzetbaar worden. Niet meer richten op één specifieke werkrichting maar flexibeler...'
Donner:'Iedereen moet zoveel mogelijk zzp-er worden. Goed voor de zzp-er, goed voor de economie....'
Alle politieke hoofdrolspelers die aan het hoofd hebben gestaan van menig scenario die tot nu hebben geleid, verwarmen overigens een puissant goede positie tot hun pensioen. Maar dat even terzijde.
Verschillende politici, waaronder Nelie Smit, opperen allerlei 'one liners' om werkgevers en het bedrijfsleven zich toch zoveel mogelijk te laten richten op opleidingen, studenten en schoolverlaters.
Veel recruiters, HR professionals, wervings professionals, geven met regelmaat adviezen omtrent aanpassingen van CV's, toeschrijven op een vacature, hebben inhoudelijk steeds minder kennis van zaken.
Beide laatst genoemden hier roepen feitelijk op om discriminatie integraal in stand te houden en zo houden politiek en bedrijfsleven elkaar in een houdgreepo die de Nederlandse economie sinds 2008 al miljarden heeft gekost alleen al door het missen en inzet van kennis, capaciteit en continuiteit.
Tel hierbij even op dat de uittocht der babyboomers al enige tijd gaande is en nog niet helemaal over de piek heen is, en u leest dat een aanzienlijk deel van het kenniscontingent de werkvloer op het punt staat te verlaten.
Falend beleid in het onderwijs.
Gedegen onderwijs is door de voorgaande vier tot vijf kabinetten danig aan kwaliteit afgedaan. Zelfs zo ernstig dat de politiek ernstige signalen van kennistekorten in het onderwijs heeft veronachtzaamd, hier niets in heeft geinvesterd, sterker nog, slechts vage niets zeggende pleisters geplakt om feiten te bagatelliseren of roepend problemen te hebben opgelost.
Die generaties die later de werkvloer zijn opgekomen kampen op aansluiting en belangrijke terreinen al met achterstanden. tel hierbij op de aanzienlijke kennisachterstand en het kan niet anders dan dat het bedrijfsleven aan kwaliteit, productief en anderszins, aan het inboeten is. De hoge index rang die Nederland als Kennis economie en als productie economie heeft ingenomens is sinds 2008, het uitbreken van de crisis, in ernstige mate aan het verzwakken.
De politiek houd zich hier niet mee bezig en het blijkt dat een aanzienlijk deel van het bedrijfsleven zich hier ook niet meer bezig kan houden. Immers, meer dan 60% van het bedrijfsleven, MKB en zzp-rs namelijk, bevinden zich in steeds grotere problemen. Banken en overheid die wensen daar niet naar te kijken of investeren versterken dit effecte alleen nog maar.
Wat rest zijn vele initiatieven die een stille dood sterven of die dienen als discussie voor de discussie.
Alleen jongeren aannemen is niet slim. De roep om 'Talent' word luider en luider, lees hier de zeer jonge schoolverlater of de bijna gratis stagiair. Steeds vaker de uitroep dat 'men' het 'talent' niet meer kan vinden en dus ... en dus ... en dus krijgen we een hose van publicaties van niets zeggende onderzoekjes, het intrappen van open deuren en veel prentieus gemompel.
Klaarblijkelijk is dat alles veel belangrijker dan te kijken naar de inmiddels meer dan 380.000. (bron CBS..) Maar wacht eens even. Die er iw iets met dat getal van het CBS. Die rept alleen over 380.000 werkelozen die een uitkering krijgen van het UWV.
Hoe zit het dan met al die zzp-ers die ten onder zijn gegaan door de crisis tot nu toe? Die hebben geen recht op een ww uitkering. Als die al een uitkering krijgen dan zitten die vast in de bijstand. Over hoeveel hebben wij het dan?
Of wat te denken van al die werkzoekenden die werk zoeken maar niet meer in aanmerking komen van een ww uitkering? Waar zijn die gebleven? Hoeveel zijn dat er? Die worden namelijk in de statisteken klaarblijkelijk niet meer meegenomen.
Zo is het verworden dat het aantal werkelozen zeker boven de 10% moet zijn wat gelijk staat aan minstens zo'n kleine 500.000 werkzoekenden. En dat mijn beste lezer valt in het niet bij de intentie van dit artikel.
Naast Discriminatie, door alle bovengenoemden hier opgeroepen en in stand gehouden, loopt dat getal dit jaar nog verder op en men verwacht al dat die in 2014 nog wel eens zou kunnen pieken.
Ik denk dat politiek en bedrijfsleven eens een pas op de plaats moeten maken. Hun blikken en pijlen eens moeten richten op een paar zeer pijnlijke problemen hier in Nederland. Want men ziet nu namelijk wat de consequenties zijn van het bagatelliseren, discrimineren en ontkennen van problemen in de Nederlandse economie.
Misschien dat MOL hier eens een uitgebreide bijdrage aan zou kunnen leveren. Want anders komen we niet verder dan wat Rutte en consorten momenteel aan het doen zijn. Oeverloos gebeuzel in de marge die niet zal leiden tot visie en oplossingen.
Een uitgebalanceerd personeelsbestand is cruciaal om natuurlijke kennisoverdracht te laten plaatsvinden. Dit zal niet gebeuren wanneer er enkel jongeren worden aangenomen.
