20 december 2012 -
Er is weinig zo frustrerend als moeten dealen met de gevolgen van leugens. Zelfs al komt de waarheid (uiteindelijk) op tafel, de schade is vaak onherstelbaar. Uit onderzoek van CareerBuilder bleek dat bijna twintig procentvan de werkenden elke week wel eens een leugen vertelt op het werk, en vijftien procent meldde daar wel eens op betrapt is.
Mensen liegen om zeer uiteenlopende redenen. De meest voorkomende leugens zijn leugens om in een goed blaadje bij klanten te komen en leugens om niet de schuld van fouten te krijgen. Mensen liegen ook door dingen bewust te verzwijgen. Wat zijn de sneeuwbaleffecten van deze leugens? Een paar voorbeelden.
Plagiaat
Het eerste voorbeeld is dat van de jonge schrijfster Kaavya Viswanathan. Op haar negentiende, schreef ze een bestseller en DreamWorks besloot er een film van te maken. Het probleem? Het boek was deels plagiaat en afkomstig van een andere schrijfster, Megan McCafferty. De uitgever van Viswanathan verdedigde haar, en stelde dat elke overeenkomst ‘onbedoeld en onbewust’ was, maar al snel bleek dat 45 procent van het boek een rechtstreekse kopie was van dat van McCafferty. De uitgever vernietigde het contract voor een volgend boek; DreamWorks dat voor de film. De neveneffecten van het plagiaat, omvatten onder meer een dreun voor haar uitgever die hier ongetwijfeld last van kreeg bij het binnenhalen van andere auteurs. Daarbij kostten de leugens DreamWorks honderden manuren plus bijbehorende kosten. Alles wat Viswanathan nog zal doen in de toekomst zal tenslotte met een flinke dosis scepsis bekeken worden, ondanks het feit dat ze cum laude afstudeerde aan Harvard.
Intimidatie
Een ander voorbeeld is het verhaal van ‘Richard’. Hij werd beschuldigd van seksuele intimidatie op het werk. De vrouw die de beschuldigingen uitte was zijn collega met wie hij samen aan diverse projecten werkt. Zonder hem erover in te lichten, vertelde de vrouw aan HR dat Richard haar ‘met zijn ogen uitkleedde’. Als gevolg hiervan moest Richard verplicht een cursus volgen en kwam er een aantekening in zijn dossier. Verder werd hem medegedeeld dat een volgende klacht direct zou leiden tot ontslag. Richard bleef erbij dat hij onschuldig was, maar HR was onvermurwbaar. Hun stelling was dat dat er niet toe deed: als de vrouw zich geïntimideerd voelde, dan was ze geïntimideerd. Op een dag ontdekte Richard hoe het echt zat. Hij kreeg de kans de vrouw te spreken en vroeg haar waarom ze de valse beschuldiging gedaan had. Ze zei dat ze het simpelweg niet leuk vond om met Richard samen te werken, maar geen andere manier wist om uit zijn team te komen. Ze zei er meteen bij dat ze dit meteen zou ontkennen als HR haar er naar zou vragen.
Ook dit was een kostbare leugen. Ten eerste lopen de kosten van het verwerken van een aanklacht wegens seksuele intimidatie in Amerika in de duizenden dollars. Was er een rechtszaak van gekomen, dan waren de kosten voor de werkgever nog verder opgelopen. En dan was er de prijs die Richard betaalde. Niet alleen kreeg hij een stempel opgedrukt en werd hij met de nek aangekeken door zijn collega’s, ook kostte het hem honderden uren en leed zijn werk er ongetwijfeld onder. De leugen had bovendien gevolgen voor zijn psychische gezondheid, zijn kansen op promotie en dus zijn inkomen. Waarschijnlijk had hij ook een negatief effect op zijn toekomstige banenkansen.
Ontslag
Hoewel dus een op de vijf mensen toegeeft wel eens te liegen op het werk, zullen er niet veel zijn die beseffen hoe groot de neveneffecten van hun leugens kunnen zijn. En let op: een kwart van de managers zegt weleens iemand te hebben ontslagen wegens oneerlijkheid.
Bron:Management Issues
Het blijft zorgelijk dat mensen onterecht schade leiden omdat HRM onvoldoende vaardig is in het vinden van de waarheid. Dit terwijl er in een gesprek aangaande sexuele intimidatie heel goed te ontdekken valt wie de waarheid spreekt. Door kennis van leugendetectie bijvoorbeeld in een geschreven verklaring of door kennis van micro-expressies. Dat is in een training goed te leren.
Richard de Wit
|
|
21
-
12
-
2012
|
11
:
48
uur
Beste Jeroen;
Dat lijkt me een goed idee. Dan vallen alle sollicitanten met hun vakkennis ook door de mand. Daar zitten natuurlijk ook alle HR medewerkers managers en alle hoogpolige tapijtlevers bij. CFO CEO etc. Dan kan je lachen als dat gebeurt. Ik ben er een voorstander van. Nu krijgen mensen die wel een eerlijke CV opvoeren geen eens een kans omdat de CV niet geheel aansluit bij de functie. Lijkt me een prima plan.
Erwin
|
|
27
-
12
-
2012
|
12
:
24
uur
Van een andere orde is het als een manager leugens tegen de directie gaat vertellen omdat hij je gewoon niet mag en van je af wil (inderdaad, zelf ondervonden). Na een jarenlang sluimerende depressie, waarin ik vooral als ja-knikker functioneerde en geforceerd bleef doen wat me opgelegd werd, escaleerde het en kwam ik in een crisis terecht. Hierdoor moest ik een half jaar verzuimen en middels opname en therapie herstellen. Tijdens mijn reïntegratie was ik me veel meer bewust van mezelf en dus niet meer de ja-knikker van toen. Ik was dus ''onhandelbaar'' geworden, ''voor geen rede meer vatbaar'', en mijn manager kwam zelfs trillend en quasi overspannen in de directiekamer binnen omdat hij niet meer wist wat hij met mij aan moest Gevolg: ik zit nu bijna een jaar thuis, zelfvertrouwen onder het vriespunt, financieel staat het water me aan de lippen, en mijn werkgever moet weer op zoek naar personeel, en investeren in opleiding en ervaring. Bedankt.
