Zes tekenen dat uw baan zich op een doodlopend spoor bevindt
23 oktober 2012 -
Met de werkloosheidscijfers van tegenwoordig mag u blij zijn dat u een baan heeft. Toch? Ja, maar… deze economie leidt er ook toe dat mensen blijven hangen in banen die helemaal niet zo goed voor ze zijn. Dat kan er zelfs toe leiden dat hun carrière op een doodlopend spoor belandt. Niemand geeft graag op, maar vasthouden aan een baan die u niets meer oplevert, is vaak nog erger dan opstappen. Dat stelt headhunter Jorg Stegemann op Forbes.
Twijfelt u? Laat de volgende aspecten meewegen in uw besluit.
1. U heeft alle baancycli doorlopen Gevoelens over uw werk doorlopen meestal zeven fases: de wittebroodsweken, de realiteit, de ins en outs leren, de baan goed onder de knie krijgen en resultaten behalebn, de eerste twijfel, demotivatie en burn-out. In welke fase bevindt u zich? Krijgt u energie als u aan uw baan denkt of wordt u al moe als u er alleen maar aan denkt? Heeft u vechtlust of heeft u al opgegeven? Wacht niet af tot u in fase zes bent beland. Let op vroege waarschuwingssignalen, zoals vermoeidheid al voor uw werkdag begonnen is of flippen over kleine dingen. Idealiter stapt u op in fase vier of vijf en wordt u herinnerd als een waardevolle en bewonderde manager.
2. De uitdaging is weg
De ‘levensduur’ van een baan is meestal drie tot vijf jaar. Langer in dezelfde baan blijven kan duiden op gebrek aan potentie of ambitie. Dit wil niet zeggen dat u om de drie jaar van werkgever moet veranderen, maar wel dat u moet kunnen blijven groeien in uw baan. Zo blijft u uitgedaagd en bovendien aantrekkelijk voor de arbeidsmarkt. Merkt u dat u niet vooruit kan komen bij uw huidige werkgever? Trek op tijd uw conclusies.
3. Het gedrag van uw baas verandert Behandelt uw leidinggevende u anders da anders? Krijgt u meer geschreven feedback? Hoort u ineens dat uw bijdrage niet meer ‘voldoende’ is? Allemaal tekenen dat uw werkgever wel eens van u af zou kunnen willen. Als uw leidinggevende u uitbranders geeft, u negeert of u projecten geeft waar u anders leiding over gaf, vraag u dan af of u uw werk voor lief bent gaan nemen of dat uw productiviteit afgenomen is. Vraag een collega die u vertrouwt of een mentor om eerlijke feedback. Het kan zo zijn dat uw leidinggevende zelf op de schopstoel zit of persoonlijke problemen heeft en dat op u afreageert. Blijkt u geen spoken te zien, negeer die signalen dan niet en ga op zoek naar een andere baan. Het is altijd nog beter zelf op te stappen dan ontslagen te worden.
4. Uw branche verkeert in noodweer
Houd uw branche en concurrenten in de gaten. Berichten dat andere bedrijven ‘de riem aantrekken’ of ‘activiteiten afstoten’ kunnen tekenen zijn dat uw bedrijf minder stabiel is dan u wellicht denkt. Wat gebeurt er met het menselijk kapitaal: blijven de goede mensen aan boord of vertrekken ze? als toptalenten de concurrent of uw eigen organisatie verlaten, zoek dan uit waarom (over het algemeen geldt: de beste mensen zijn het eerst weg). Keert dit tij niet snel, ga dan zelf ook maar solliciteren.
5. De winst daalt Houd de financiën van uw organisatie in de gaten, inclusief het strategische belang van uw afdeling en de positie intern van uw eigen leidinggevende. Kan uw organisatie de lonen en de huur nog betalen? Kan uw product en dienst wel een stootje hebben? Krijgt u doorgroeimogelijkheden? Beoordeel uw organisatie net zoals u ieder jaar beoordeeld wordt. Vertrek als uw werkgever niet langer aan UW eisen voldoet.
6. U haalt geen voldoening uit uw werk
Echte motivatie komt voort uit autonomie, beheersing van uw vak en zin. Kunt u uw lange termijn doelstellingen behalen in uw huidige baan of zit dat er niet in? Bent u tevreden met de bijdrage die u levert of doet u het alleen voor het geld? Zijn er wellicht andere wegen die u kunt bewandelen in het bedrijf of zit het er niet in? Zo niet, accepteer het en zoek verder.
Bron:Forbes
Ik herken alles uit dit artikel. Een eyeopener is voor mij dat een baan maar 5 jaar vers blijft. Dat klopt voor mij precies. Ik heb nooit ergens langer dan 5 jaar gewerkt, en was vaak na 3 jaar al bezig met geestelijk te 'ontsnappen'. Ik dacht dat dit abnormaal was, maar dat is blijkbaar gelukkig niet zo. Ook het 'kortere lontje' en problemen met de leidinggevende herken ik. De vraag is echter: wat doe je eraan in een arbeidsmarkt die net als de huizenmarkt 'op slot' zit. Een nieuwe baan zoeken kost veel energie, terwijl de wrevel op het werk dat ook kost. Mij is een vertrekregeling aangeboden. De vraag is nu: accepteren, of tegen heug en meug er op het werk het beste van maken?
