1 augustus 2012 -
Het aantal werknemers dat door internationale bedrijven wordt uitgezonden naar het buitenland is de afgelopen jaren min of meer stabiel gebleven. Het type uitzending is echter wel veranderd. Het percentage ‘global nomads’ (werknemers die van land naar land worden uitgezonden voor meerdere projecten) en ‘long-term’ expats (werknemers die voor meer dan vijf jaar worden uitgezonden voor één project) is echter gestegen. De problemen die daarbij komen kijken op het gebied van verzekerbare arbeidsvoorwaarden worden soms niet voorzien.
Dit blijkt uit wereldwijd onderzoek van Mercer onder 288 multinationals die samen 119.000 expats uitzenden. De behoefte aan ontwikkeling van internationale managers en het opzetten van vestigingen in het buitenland heeft gezorgd voor een flinke toename in de inzet van expats. Het aantal werknemers dat uitgezonden wordt voor langer dan vijf jaar, is sinds 2008 toegenomen van 21 procent naar 40 procent in 2012. Het aantal ‘global nomads’, nam in dezelfde periode toe van zes naar tien procent. Het aantal korte-termijn expats (met opdrachten van korter dan een jaar) is echter gedaald van zeventien procent naar elf procent. Manon Gerritsen, internationaal beloningsexpert bij Mercer: "Doorgewinterde professionals met veel internationale ervaring en kennis van zaken op een aantal operationele gebieden, zijn van vitaal belang voor bedrijven die willen uitbreiden in het buitenland en competitief voordeel willen behalen. Om als talent te stijgen op de carrièreladder is het voor multinationals een belangrijke voorwaarde om internationale ervaring te hebben opgedaan."
Pensioen van ‘global nomads’ in gevaar
63 Procent van de expats heeft een pensioenregeling in het land van herkomst. Dat kan prima uitpakken voor expats die worden uitgezonden tussen de een en vijf jaar, maar kan een fors pensioengat opleveren voor de zogenaamde ‘global nomads’. Slechts twaalf procent van de multinationals met dit type expats heeft een internationale pensioenregeling ontwikkeld. Gerritsen: "De ‘global nomads’ kunnen in het land van herkomst geen pensioen opbouwen, door een aantal redenen en werken vaak in landen zonder pensioenregeling, zoals in Zuid-Oost Azië. Een internationale pensioenregeling biedt hier uitkomst." De meest voorkomende redenen voor bedrijven om geen internationale pensioenregelingen te treffen zijn onvoldoende aantallen werknemers om de kosten te rechtvaardigen (38 procent). Maar ook is een deel van de deelnemers aan het onderzoek (zeventien procent) zich niet bewust van de voordelen van het oprichten van een internationale pensioenregeling of heeft men een dergelijke regeling nooit als optie overwogen.
Medische kosten lopen voor landenhoppers lopen op
Bijna alle bedrijven (98 procent) bieden hun expats een particuliere ziektekostenverzekering. In 2005 was dit nog maar 57 procent. Gerritsen: ‘De standaard en de kwaliteit van de gezondheidszorg varieert sterk van land tot land, dus de belangrijkste uitdaging voor bedrijven is om expats te voorzien van een consistent goede gezondheidszorg, zonder dat de kosten uit de hand lopen. Ook hiervoor is het belangrijk een internationaal medisch plan op te stellen. Dit zorgt voor gelijke regelingen voor expats en minder tijd en geld aan administratieve handelingen. De kosten blijven echter een issue. Stijgingen tot vijftien procent voor de premies voor internationale ziektekostenverzekeringen is geen uitzondering. Hoe meer landen, hoe complexer en hoe hoger de kosten.
