Financiële chaos slaat deuk in vertrouwen in overheid
24 januari 2012 -
De financiële en politieke chaos van 2011 zorgen voor een significante deuk in het vertrouwen in de overheid wereldwijd. Volgens de uitkomsten van de Edelman Trust Barometer 2012 kelderde ook het vertrouwen in de overheid in ons land. Minder dan de helft van het Nederlandse publiek zegt de overheid te vertrouwen. Van opinieleiders kan de overheid, ondanks een sterke daling van zeven procent naar negen procent ten opzichte van vorig jaar, iets meer steun verwachten.
Wereldwijd vertrouwt nog slechts 43 procent van de opinieleiders de overheid.
Onbetrouwbare politici
Nederland, van oudsher een van Europa's koplopers van vertrouwen, is het enige land in Europa met een AAA-status waar het vertrouwen in de overheid met dubbele cijfers daalde. Overheidsfunctionarissen worden bovendien over de hele wereld gezien als minst geloofwaardige woordvoerders, met enkel het vertrouwen van 29 procent wereldwijd en zestien procent in Nederland. Voor het eerst onderzocht de Edelman Trust Barometer ook het vertrouwen onder het algemene publiek. Daarbij zegt bijna de helft (46 procent) van de Nederlanders er niet op te vertrouwen dat overheidsfunctionarissen de waarheid vertellen.
Vertrouwen in bedrijfsleven
Ook het vertrouwen in het bedrijfsleven in Nederland daalde met tien procentpunten tot zes procent; een significante daling maar lang niet zo dramatisch als bij buurland Duitsland (van 52 naar 34 procent) en Frankrijk (van 48 naar 28 procent) die zich in het hart van de economische crisis van de eurozone bevinden.
Opvallend is dat de respondenten in Nederland minder kritisch zijn op het bedrijfsleven dan op de overheid. Een verschil van 32 procent is te zien tussen wat de Nederlandse respondenten verwachten van de overheid en de werkelijke prestaties. Vooral het effectief managen van het financiële beleid, het luisteren naar de burgers en open en transparant handelen, verdienen de meeste aandacht volgens de respondenten. Kennelijk voldoet het bedrijfsleven beter aan de verwachtingen aangezien het verschil hierin minder is, namelijk 22 procent. Het beste scoren zij op producten/diensten, innovatie en winst (elf procent verschil tussen verwachting en prestatie).
Maatschappelijke en sociale belangen cruciaal voor winnen vertrouwen
Uit de Nederlandse resultaten blijkt dat bedrijven veel meer zouden moeten doen op maatschappelijk gebied om vertrouwen te winnen, zoals het juist behandelen van medewerkers, samenwerken om het algemeen belang te dienen, het verbeteren van het milieu, luisteren en transparant handelen. Deze activiteiten en gedragingen worden wereldwijd gezien als belangrijkste factoren die bijdragen aan het vertrouwen, belangrijker nog dan de bedrijfsprestaties. Het zijn echter nog wel de gebieden waar voor het Nederlandse bedrijfsleven het grootste verschil te zien is en een verbeterslag noodzakelijk is; met een 29 procent verschil tussen de verwachtingen en prestaties.
"Bedrijven moeten niet alleen zakelijk en operationeel sterk zijn, maar ook maatschappelijke en sociale belangen dienen," zegt Annemieke Kievit, General Manager Edelman Benelux. "Hierbij is het fundamenteel dat ze verbonden zijn met hun medewerkers, klanten en de burger. Transparantie, luisteren, participeren en samenwerken zijn de sleutelwoorden bij het terugwinnen van vertrouwen in de toekomst. Ging het vorig jaar vooral om ‘Profit with Purpose’, dit jaar blijkt de formule ’Profit+Purpose+Engagement=Trust’."
‘Iemand als ikzelf’ meest betrouwbare woordvoerder
Naast het vertrouwen in de overheid en het bedrijfsleven, is ook het vertrouwen in media en NGO’s onderzocht. Ook in deze instituten daalde het vertrouwen in Nederland; in media met acht procent punten en in de NGO’s werd een dertien procent punten daling gemeten. Temidden van dit verminderde vertrouwen in de verschillende instituten, scoorde ‘Iemand als ikzelf’ in Nederland het hoogste als betrouwbare woordvoerder; dit is aanzienlijk hoger dan vorig jaar (van 54 naar 70 procent). Daarnaast steeg het vertrouwen in medewerkers van minst betrouwbare woordvoerder naar de vierde plek (naar procent8 procent). Daarentegen plaatsen de opinieleiders uit het onderzoek CEO’s en overheidsfunctionarissen onderaan de lijst, 28 procent en 26 procent respectievelijk.
Waar wereldwijd het vertrouwen in de media als enige instituut steeg; in de VS (met achttien punten naar 45 procent), in het Verenigd Koninkrijk (met procent punten naar 37 procent) en Italië (13 punten stijging naar 57 procent), gold dit niet in Nederland waar het vertrouwen daalde met acht punten naar 61 procent. Traditionele media, TV, kranten en tijdschriften zijn nog steeds de meest betrouwbare informatiebronnen.
Alle sectoren dalen in vertrouwen
Het onderzoek keek ook naar het vertrouwen in verschillende sectoren. Bij alle sectoren is in Nederland een daling in vertrouwen te zien. De bancaire wereld en de financiële dienstverlening blijven het minste vertrouwen krijgen, waarbij zelfs tussen 2007 en 2012 het vertrouwen in banken met 42 punten daalde tot 40 procent. Drie sectoren waarin het vertrouwen in Nederland met dubbele cijfers daalde zijn energie (veertien punten naar 51 procent), voedingsmiddelenindustrie (tien punten daling naar 70 procent) en de media (tien punten naar 53 procent). De technologiesector daarentegen voert de lijst aan waarbij 82 procent aangeeft vertrouwen te hebben in de sector.
Als we het gezamenlijk willen hebben over vertrouwen en betrouwbaarheid, dan zijn deze cijfers nogal geflatteerd. Want de voorbije drie jaar alleen al hebben we financieel debacle op debacle mogen ervaren waarvoor niet alleen de belastingbetaler telkens weer mocht opdraaien voor falend beleid door incompetentie en impotentie, maar uiteraard ook het debacle van de banken die aan de basis heeft gestaan van deze crisis.
Even voor uw eigen beeldvorming mijn beste lezeres, lezer. Waar is de bankencrisis uiteindelijk door ontstaan? Doordat de financiële instellingen schulden bleven opkopen tot een niveau dat er geen enkele winst meer te behalen viel. De transacties, wanneer je die even terug beziet, heeft de grenzen van idiotie met verve overschreden en elke bankanalist, fore caster, politicus heeft geroepen dat het uiteindelijk tot winst zou leiden.
Het mag ook worden gezegd dat de winsten, vooral aan een kleine groep werd uitgekeerd, en diegenen die al die tijd garant hebben gestaan voor de financiering van die transacties, de consument en klant van de banken, kregen de zwarte piet toebedeeld. Niet alleen van diezelfde impotente en incompetente bankiers, maar later ook nog eens van de impotente en incompetente politici en ambtenarij.
Onbetrouwbare politici, incompetente ambtenarij
Het moge duidelijk zijn, even verwijzend naar de leugen van Kok, de handtekening van ene JP Balkenende, Een vluchtende Camiel Eurlings, Een zichzelf verschrikkelijk geweldig vindende wouter Bos, en vele van hun voorgangers overigens, dat het beeld dat deze mensen aan de betalende belastingbetaler in Nederland heeft achtergelaten er eentje is van puissante eigendunk en zelf verrijking.
Hebben we het niet over krankzinnig kostende debacles zoals de HSL, Tolpoorten, Betuwelijn, EPD en menig ander onhaalbaar grote projecten, dan weten wij dat er kisten vol verklaringen en uitleg klaarstaan voor al die deelnemers. We weten eveneens dat men zaken zo heeft ingeregeld dat men ambtelijk gezien nergens op kan worden aangesproken. Als laatste klap in het gezicht hebben we een voormalig MP en een minister van financiën van Nederland zien overstappen naar een clubjes die voornamelijk uit overheidsopdrachten bestaat, om daar een idioot salaris op te strijken die uiteindelijk door u en mij middels de belastingen wordt betaald. Go Figure.
Vertrouwen in bedrijfsleven
Ook het bedrijfsleven zou zich eens even achter de oren moeten krabben. Binnen de NV NL, waren de zaken helemaal zo slecht nog niet geregeld. Toegegeven, zakelijk gezien mocht er wel iets aan de ontslagvergoedingen worden gedaan door een soort plafond in te stellen. Maar neen. De zakenwereld zou de zakenwereld niet zijn als men niet graag ‘Hard Ball’ kon spelen. We moeten naar het Amerikaanse model streven. Het gehele ontslag systeem moet op de schop. De zaken die jarenlang aan het Human Capital hebben verdient hebben de voorbije 5 jaar laten zien hoe men tegen dit Human Capital aan keek.
Klaarblijkelijk als ballast gezien het geen heeft plaats genomen. Men klaagt steen en been de juiste mensen niet te kunnen vinden en dus moeten wij ….. Dit laatste natuurlijk wanneer men het voor elkaar heeft gekregen, m.h.v. Balkekende, Donner, Kamp, dat men de oudere kenniskern, op vrij eenvoudige wijze naar buiten had gewerkt. Iedereen moest immers maar lekker zzp-er worden? Jawel, ook zij die de finesses van het commerciële zakendoen niet eens in de vingers bleken te hebben. Iedereen deed hier aan mee. Werknemers, overheid, UWV. Heel VOC is een aanzienlijke generatie aan kennis en ervaring zo naar buiten gewerkt.
Het IMF heeft Donner al twee maal op de vingers getikt, de laatste keer in 2008. De wijze waarop men bezig was zou een aanslag betekenen op de zakelijke continuďteit qua bemensing. Nederland is nu eenmaal geen VS.
Momenteel klaagt menig HR, recruiter en manager ‘Het Talent’ maar niet meer te kunnen vinden. Iedereen is plots Talen Manager en menig een schreeuwt de ander toe hoe met Talent om te gaan. Dat ‘Talent’ heeft al ervaring met hoe men tegen talent aan kijkt en hoe men met talent om denkt te kunnen gaan en heeft daar zo diens eigen antwoord op. Want, waarom zou ik als talent, mij ernstig zorgen moeten maken over ‘een organisatie’, die, wanneer het hen al of niet goed dunkt, gewoon aan de kant zet en zich om mij als talent geen seconde bekommert. Ik denk dat men eens even moet kijken naar wat men zelf heeft bewerkstelligt op dit vlak.
Maatschappelijke en sociale belangen cruciaal voor winnen vertrouwen
Door het volgen van de ingeslagen weg is men de cohesie binnen de NV NL vrijwel volledig kwijtgeraakt. Immers, wanneer men zich alleen om zichzelf bekommert, lokt dit gedrag ook bij anderen uit en dat heeft zo diens weerslag. Als de onderlinge, van overheidswege ingestelde solidariteit op deze wijze aan afbraak ten prooi heeft gelegen, komt men tot een totaal gebrek aan vertrouwen in overheid en bedrijfsleven. Ongeacht alle idiote retoriek en zelfreinigende excuses en verklaringen, U heeft gezamenlijk een Moloch in het leven geroepen die meer verliezers kent dan winnaars.
Winnen van vertrouwen kan immers alleen als u betrouwbaar bent en die betrouwbaarheid is voor menig een ver te zoeken, op breed en verschillend vlak. Klaarblijkelijk is dit gegeven nog steeds niet doorgedrongen tot de huidige politicus of CEO.
‘Iemand als ikzelf’ meest betrouwbare woordvoerder
Natuurlijk vind een ieder allereerst zichzelf het meest geweldig. Tenminste als je of egotripper bent, los van de wereld, geschift of over ambitieus? Als we het hebben over betrouwbaarheid van de informatievoorziening zoals hier aangegeven, dan moet men nog maar eens naar zichzelf gaan kijken waar het op betrouwbaarheid van informatie aankomt.
Voorbeeld.
Bos,”Wij zullen redelijk ongeschonden door deze crisis door komen. We staan er goed voor. Ik kom net bij Aegon vandaan en ook die staan er goed voor…….” Een week later vroeg Aegon staats steun aan en kreeg die ook, evenals de falende banken en bestuurders.
De Jager,”Griekenland zal de steun, met interest, aan Nederland tot de laatste cent terug betalen……” Klaarblijkelijk heeft JK op school niet erg opgelet. Immers, een kale kip is moeilijk te plukken en we hebben geen enkele verslaggever kunnen betrappen op kennis en ervaring, klaarblijkelijk, zeer kritische ragen te stellen of onderzoek te doen.
Het percentage rectificaties en journalistieke missers is zelden zo hoog geweest als de laatste vijf jaar. Menig journalist heeft klaarblijkelijk weinig te maken met hoor en wederhoor of feiten onderzoek. Men neemt, gejaagd als men kan zijn, klakkeloos nieuws van het ene na ander over zonder zich te bekommeren om de juistheid van die informatie.
Als scores, binnen vijf jaar gemeten, met zulke percentages dalen, dan is dat een teken aan de wand betreffende de kwaliteit van hen die informatie de wereld in brengen. Niets meer en niets minder. En ook hier zien we dan tenslotte dat de noodzakelijke kwaliteit van informatie eveneens aan ernstige erosie onderhevig is gebleken.
Het is heel eenvoudig.
Als een politicus niet wil begrijpen dat wanneer je onbetrouwbare lieden steunt met geld van de belastingbetaler, die door diezelfde onbetrouwbare lieden, al jaren op de meest uiteenlopende manier is benadeeld, maar dan als klant van de bank, en geen rekening houd met de belangen van klant/belastingbetaler? Dan word je door die klant/belastingbetaler als onbetrouwbaar aangemerkt. Dat beeld is door Eurling, Balkenende, Bos en straks een leuk plekje voor Jan Kees de Jager in het bedrijfsleven, alleen maar bevestigd.
Als het bedrijfsleven niet wil inzien dat je iedereen nodig hebt om een bepaald zakelijk niveau te kunnen garanderen, word door andere economieën voorbij gestreefd.
Als je de gemeenschappelijke solidariteit en cohesie afbreekt, krijgt egoďstische mensen die zich nergens meer om willen bekommeren. Als rücksichtslose verdeel en heers het doel is geweest van ondoordacht opererende overheid en bedrijfsleven, dan is men daar aardig in geslaagd. Inertie, gebrek aan vertrouwen en onverschilligheid is dan wat rest.
