18 november 2011 -
De Nederlandse werknemer voelt zich gepassioneerd over zijn werk. Dit blijkt uit een onderzoek van StepStone onder 10.711 respondenten in acht landen. Een grote meerderheid van de Nederlanders zegt dat hun werk ook hun passie is. De liefde voor hun werk motiveert ze om hun werk elke dag beter te doen. Jammer genoeg zijn er ook Nederlanders die minder enthousiast zijn over hun werk.
De meerderheid van de Nederlanders is erg enthousiast over hun werk. De meeste Nederlanders (75 procent) zeggen dat hun werk hun passie is en dat dit ze helpt hun werk beter te doen. Ongeveer één op de tien Nederlanders is gepassioneerd door zijn of haar werk, maar denkt niet dat dit een positief effect heeft op de prestaties. Een klein deel van de Nederlanders (zestien procent) heeft minder geluk en geeft toe dat hun werk niet hun passie is. Voor deze mensen is het misschien tijd voor een nieuwe uitdaging.
Tevredenheid
"De Nederlandse cijfers zijn hoger dan het gemiddelde van Europa. We zien dan ook dat zeker vijf van de zes Nederlanders van hun werk houdt. Elke dag naar je werk gaan met deze gedachte is erg positief en draagt bij tot de tevredenheid, zeker bij de werknemer zelf, en hoogstwaarschijnlijk ook bij de werkgever," zegt Piet Derriks, Directeur StepStone Nederland.
Europese verschillen
Het onderzoek laat veel verschillen zien tussen de Europese landen. De Scandinavische landen zijn het meest gelukkig met hun baan. Van deze landen zijn de Denen het gelukkigst met hun werk. Maar liefst 86 procent van de Denen zegt dat hun werk hun passie is. De Nederlanders scoren, net als de Noren, hier ook erg hoog in. In beide landen zegt 84 procent van de respondenten van hun werk te houden. En van deze 84 procent zegt maar liefst 75 procent dat zij hierdoor beter presteren. Als er gekeken wordt naar de rest van Europa, waar 68 procent zegt dat de passie voor hun werk ze stimuleert tot betere resultaten, scoren Nederland en Noorwegen hier erg hoog in met 75 procent.
In Frankrijk daarentegen zegt maar 60 procent passie voor hun werk te houden. Dit is ook het land dat hier het laagst in scoort.
Hier kan ik mezelf helemaal in vinden. In Nederland ruim drie jaar zonder succes naar een baan gezocht, ik was te oud (50 jaar) werd mij verteld, dit alles doordat de id-baan regeling werd opgeheven door regering Balkenende. Het CWI vertelde mij dat ik in 2008 minder dan 728,-- aan uitkering zou ontvangen. Uiteindelijk ben ik in Noord-Ierland gaan werken, en moest mijn kinderen achterlaten, hetgeen veel verwarring en verdriet veroorzaakte, maar wie kan van zo'n bedrag leven met studerende kinderen thuis, met een huur van 525 en zorgtoeslag 130,-- per persoon, per maand. Het plan was, geld over te boeken, om de rekeningen te betalen, ik zou dan een slaapkamer huren, om kosten te besparen, dat heb ik dan ook gedaan. Maar een van mijn buren in Nederland, heeft de woningbouw gebeld, waardoor mijn kinderen een eigen onderdak moesten zoeken. Het valt op dat waar ik ook schoonmaak, de werknemers van dat bedrijf met grote tegenzin op het werk verschijnen. Meestal klaagt men over het management, dat ze steeds meer mensen onder druk zetten, door minder uren te laten werken en meer werk te laten verrichten. Als ik naar mijn werk ga, loop ik alles al voor mijzelf te plannen en zorg ervoor dat ik mijn werk zo goed mogelijk verricht, het maakt mij niets uit of ik dan iets later naar huis ga. Mijn jonge collega's, daarentegen zitten vaak met hun mobieltje in de bergkast om berichtjes te versturen, lopen ongeinteresseerd rond te zuchten en verrichten nauwelijks hun taken, zodat het er vaak op neer komt dat ik harder moet werken, want ik heb meer verantwoordelijkheidsgevoel. Ik moet ook toegeven, dat het meestal afhankelijk is van hetgeen de werkgever betaald per uur, want zoals bekend verdient een schoonmaker bar weinig, maar wordt er des te meer van ze geëist.
Willem van Druten
|
|
20
-
11
-
2011
|
09
:
02
uur
@ Sandra,
Welkom bij de club 40+ ers die tussen de schuifdeuren en in de draaideuren zitten van het huidige éénzijdige economische denken.
