16 september 2011 -
Burn-out voorkomen is goed voor de werknemer, maar ook in het voordeel van het bedrijf. Het helpt als u wat inzicht hebt in dit probleem en de symptomen herkent. Spaanse onderzoekers hebben het syndroom onderzocht. Ze onderscheiden drie oorzaken van burn-out. 6Minutes.be vertaalde.
Te hoge werkdruk Een te hoge burn-out heeft vaak te maken met een hoog aantal werkuren. Wie meer dan 40 uren per week aan de slag is, loopt een zes keer hoger risico opgebrand te geraken dan iemand die 35 uren werkt. Meestal gaat het om ambitieuze mensen die een hoge werklast op zich nemen.
Gebrek aan uitdaging
Een tweede soort burn-out is het gevolg van te weinig uitdaging in de baan. Jaar na jaar hetzelfde doen, geen uitzicht hebben op persoonlijke ontwikkeling of groei in de loopbaan liggen hier aan de basis. Komt het vaakst voor bij administratief medewerkers.
Gebrek aan waardering
En dan is er het soort burn-out dat optreedt bij werknemers die het beu zijn zich altijd uit te sloven zonder ooit een glimp van erkenning op te vangen. Na een tijd zijn ze alle fut verloren kwijt en slagen ze er niet meer in zich op te laden.
Met enige wenkbrauw fronsen lees ik dit artikel. Een burnout is namelijk niets meer en minder dan een 'psychische' overload die zeker niet altijd werk gerelateerd is, maar wel enkele 'onzichtbare' karaktereigenschappen kent.
- Relatiestress
Relatiestress is een veel groter gevaar dan men beseft. Als men lang genoeg onder een bepaalde psychische druk staat, of dit nu privé of arbeids gerelateerd is, komt op een keer op een persoonlijk breekpunt.
- Verkeerde carričre pad
Mensen die een verkeerd pad op zijn gegaan, door foute aanname en aangeven van bijvoorbeeld de cito, de daaropvolgende opleiding, waardoor ze eigenlijk op een pad komen die die van hen niet is.
Alle energie en inspanning ten spijt komt men vanzelf ook eenmaal op een persoonlijk breekpunt aan, met alle gevolgen van dien.
- Signalen
Het lastige is duidelijk signalen te [h]erkennen. Immers, niemand geeft graag toe dat hij/zij, enorm gebukt gaat onder taken die hen is aangegeven of zelf opgenomen.
Daardoor is het [h]erkennen van een burnout erg moeilijk. Enkele signalen;
- Vermoeidheid
Het is niet de vermoeidheid van een paar dagen hard werken en dan weer tijd nodig hebben om 'bij' te komen. Vermoeidheid manifesteert zich over vaak een langere periode van enkele weken waarbij het lijkt alsof iemand de energie niet blijkt te kunnen vinden.
- Stemmingswisselingen
Iets wat erg word onderschat is iemand die in de zone van een burnout zit, vaker geprikkeld reageert dan anders.
- Overgevoeligheid voor licht/geluid
Een duidelijker signaal is dat iemand ervaart dat licht en/of geluid, erg veel energie vraagt. Met name veel geluiden tegelijk worden als zeer vermoeiend ervaren
- Concentratieverlies
Aan een burnout gaat vaak ook concentratie verlies vooraf. Ogenschijnlijk eenvoudige zaken worden vergeten en vaak met een kwinkslag of grapje af gedaan. Uiteraard kan iemand de concentratie wel eens even kwijt zijn doch hier word bedoeld dat dit werkelijk hinderlijke vormen aan neemt.
- [H]Erkennen
Het probleem een a.s. burnout te [h]erkennen is dat deze in de aanloop signalen kent, die door de menselijke flexibiliteit vaak worden omzeilt. Als men als voorbeeld een enkel verzwikt, dan zal men doorgaans wat mank kunnen lopen maar, men kan wel doorlopen vaak.
Zo is het ook met het ervaren van andere ongemakken aan de spieren. Vaker anders gaan zitten, lopen of een eenvoudige handeling uitvoeren omdat de spieren ergens last geven zonder een werkelijke oorzaak aan te kunnen wijzen. Een mens reageert hierop door dit te compenseren.
Juist dat vermogen tot compensatie maakt een burnout zo verraderlijk. Plots heeft iemand het en het kan zelfs nog maanden duren, voordat iemand [h]erkend dat het gaat om een burnout.
Professioneel zijn er in elk geval niet zoveel goede meetinstrumenten die een indicatie kunnen geven of iemand al of niet een burnout heeft. Pas wanneer men dan vervolgens echt niet meer kan functioneren......
- Een burnout en wat nu?
Hier zijn de meningen danig over verdeeld. De symtomen na een burnout zijn soms moeilijk te omschrijven. Wat wel heel belangrijk is, zegt 'men', is een tijdje in de luwte en vaak ziet men dan ook medicatie om de hoek kijken.
Er zijn steeds meer stemmen die op gaan dat een burnout moet kunnen worden voorkomen omdat die meerdere 'slachtoffers' maakt. Voor een groot deel is die stelling juist. Het is niet alleen de persoon zelf maar ook diens directe omgeving. De werkgever ziet plots wel de kosten stijgen doch er geen revenuen meer tegenover staan.
- De snelste weg?
Er bestaat niet zoiets als een snelste weg. Er is wel een methode die inzichtelijk maakt of de gedragingen van de persoon die het is overkomen, voor de burnout, en diens latente eigenschappen zelf, die debet zijn geweest aan die burnout. Het is namelijk een aaneenschakeling van gedragingen en omstandigheden.
ALs deze twee factoren eenmaal inzichtelijk zijn gemaakt, dan is de richting terug relatief eenvoudig en een zaak van repeteren.
Burnout gaat tenslotte iedereen aan omdat het iedereen kan overkomen.
M. de Vries
|
|
17
-
09
-
2011
|
18
:
39
uur
Ik sluit mij volledig aan bij de 3 opgesomde punten. De laatste 2 punten ervoer ik namelijk bij mijn vorige werkgever en ik moet zeggen dat sinds ik een nieuwe baan heb, mij ook veel beter voel.
Het gevoel van: waarom kom ik nog uit mijn bed?
En als je eenmaal op kantoor zit, dat je de hele dag denkt van: wat doe ik hier eigenlijk?
Dat geeft mij thuis ook een ontzettend vermoeid en lusteloos gevoel. Een burn-out ligt dan ook op het hoekje als je zelf geen actie neemt.
Rosan
|
|
19
-
09
-
2011
|
10
:
14
uur
Ik vind dit behoorlijk summier. Naar mijn weten is een burnout nog altijd een combinatie van factoren, waarbij stress een centrale rol speelt. Meestal is het een combinatie van prive en werksituatie, bepaalde karaktereigenschappen (groot verantwoordelijkheidsgevoel, moeilijk nee kunnen zeggen) en niet willen falen met de bijbehorende denkbeelden (anderen kunnen dit toch ook??). Medewerkers met een burnout die ik ken, en dat is inclusief mijzelf, werken niet meer dan een 40-urige werkweek, dit komt dus echt niet alleen voor bij medewerkers die veel uren maken. Het herkennen van de signalen is een belangrijk punt. Maar aangezien de symptomen er in een lange periode insluipen is dat nu vaak het lastige.
Ook is het moeilijk om voor ieder eenzelfde aanpak vast te stellen. Het hangt er immers vanaf hoe de burnout is ontstaan. Degene met de burnout heeft een tijd lang alle signalen genegeerd. Wat er vaak gebeurt is dat men als arbodienst, arts of werkgever ineens voor die medewerker gaat bepalen wat hij of zij nog wel kan. Laat degene met de burnout nu juist doen wat goed voelt en leg die grenzen niet op. Het is belangrijk dat degene met de burnout weer zelf grenzen gaat bepalen. Dat kan niemand anders. Men kan wel handvaten bieden om het herstel te bevorderen, bijvoorbeeld door gesprekken met een psycholoog, maar ook kan je als werkgever gewoon vragen waar de medewerker mee geholpen zou zijn. Vaak ligt dit al in kleine dingen, zoals iets flexibelere werktijden in verband met kinderen of een wekelijks gesprek om de prioriteiten op het werk samen vast te stellen. Een werknemer zal echt niet van de ene op de andere dag ineens wel 'nee' kunnen zeggen. Het kan helpen dat de werkgever hier rekening mee houdt. Natuurlijk is het prettig als je een medewerker hebt die al het werk naar zich toetrekt en net zo lang doorploetert tot het af is, maar dat gaat zich natuurlijk op de lange termijn ergens wreken. Daar kan je een werknemer ook voor behoeden. Iets meer betrokkenheid kan een hoop schelen.
Judith K. Sluiter
|
|
19
-
09
-
2011
|
08
:
22
uur
Uw titel is misleidend. Het onderzoeken van de oorzaken in een onderzoeksopzet waarin oorzaak en gevolg op het zelfde moment worden onderzocht zoals in het Spaanse artikel gebeurde is niet mogelijk.
De meeste punten die bij de reacties staan kan ik me volledig bij aansluiten.
Wij hebben echter nog een volgend punt ontdekt.
Wij zien bij heel veel mensen met een burnout, dat door o.a. de stress de ademhalingsfrequentie behoorlijk is versneld, ofdat zij veel te veel lucht per keer zijn gaan inademen.
Bij de meeste mensen die met hun ademhaling een frequentie bereiken van 16 keer per minuut of meer zien we de klacht vermoeidheid ontstaan.
Het lichaam staat dag en nacht in een veel te snelle ademhalingsstand. Gemiddeld is de ademhalingsfrequentie na een training bij ons 7 á 8 keer per minuut.
We zien dan dat de energie langzaam aan weer terugkomt al kan dat bij een zware burnout nog wel enige tijd duren. Ook de andere klachten zien we verdwijnen. Dit gaat meestal wel sneller.
De andere klachten ontstaan voornamelijk doordat deze personen te veel lucht per minuut binnen krijgen en daardoor te veel CO2 uitblazen.
Zij zijn de hele dag door chronisch aan het hyperventileren en ontwikkelen grotendeels dezelfde klachten als iemand met een hyperventilatieaanval.
Wij hebben op internet een test waarin we in ongeveer 2 minuten tijd een goed beeld van de ademhaling kunnen vormen.
Door tijdig deze test te laten invullen door medewerkers en dan indien nodig op de ademhaling te gaan trainen, kan een burnout meestal voorkomen worden.
Bij de snelle ademhaling zien we ook de borstademhaling. Hierbij worden de hulpademhalingsspieren achter het schouderblad en boven het sleutelbeen zo'n 20.000 tot 35.000 keer per dag belast voor de ademhaling.
Dit in combinatie met b.v. het bedienen van de muis vanuit deze spieren zorgt er meestal voor dat de nek-schouderklachten gaan ontstaan.
Door intensief de ademhaling te gaan trainen zien we de ademhalingsfrequentie sterk gaan afnemen en de klachten gaan verdwijnen.
Opvallend daarbij is dat de meeste personen weer goed in hun oude funktie kunnen gaan functioneren.
Burn-out is wel heel vaak het gevolg van werkstress. Werkstress treedt op bij een slechte afstemming tussen eisen en kenmerken van de werksituatie en de capaciteiten en behoeften van het individu. Werkstress kan tot gevolg hebben dat je productiviteit, motivatie en weerbaarheid verminderen. Je hebt het gevoel dat je onder grote druk staat, dat je het werk nog net of net niet aankunt. Wanneer je ook nog eens last krijgt van lichamelijke en psychische klachten, is de kans dat je je ziek meldt groot.Burn-out kan je heel vaak voorkomen door bij aanname of promotie te testen op [verborgen] competenties. Want een topverkoper die promoveert naar verkoopleider is per definitie nog geen goede leider en dan kan het daar later goed mis gaan.
M.P. Schmitz
|
|
19
-
09
-
2011
|
11
:
48
uur
Kijk ook eens op het internet bij Vroege Dementie of Jong-dementerend.
De diagnose dementie wordt vaak pas laat gesteld, terwijl de ziekte dan al zo’n 5-10 jaar aan de gang is.
Vooral jong-dementerenden hebben dan al een pijnlijk re-integratietraject afgelegd. De vroege vorm kan namelijk al optreden tussen de 30 en 65 jaar.
Afhankelijk van de soort dementie zijn mensen vergeetachtig, ontkennen zij de ernst ervan, hebben zij bijvoorbeeld taalproblemen, moeite met plannen en organiseren, en missen zij het overzicht. Ook kan er een gedragsverandering optreden, zoals agressief of ontremd gedrag.
In de nabije toekomst zullen er ongeveer 300.000 mensen het dementiesyndroom hebben.
Wanneer u vermoedt dat er meer aan de hand is dan alleen een burn-out, kunt u naar de huisarts gaan die u doorverwijst naar een neuroloog of geriater, voor een uitgebreid onderzoek.
Een vroege diagnose kan u kostbare tijd, geld en het verdriet van een mislukte carričre besparen. Wellicht is dan aangepast werk bespreekbaar.
@ Stefco Klaver
Dank. Wij zien het aan een aantal factoren op zich die niet per definitie professioneel geralteerd blijkt.
@Thomas de Peinder.
Ten dele eens waar het uw stelling werkstress betreft. Burnout zoals de meesten dit zien en kennen uit zich op de werkvl;oer doch is niet per definitie toe te wijzen aan de werkvloer etc.
Wat wel gebeurd is dat een aantal factoren een bepaald traject inluiden waar de signalen vaak 'vaag' blijken en niet altijd evenredig goed te interpreteren. Daardoor blijft het zonde dat men wordt geconfronteerd met een burnout terwijl dit soms goed te voorkomen is.
Ik volg u derhalve zeker waar het gaat om competenties die niet bij de functie behoren. We zien dat op tal van gebieden dan ook weer gebeuren dat met de latente competenties niet blijkt te bezitten voor een bepaalde positie.
Gelukkig is dit helder inzichtelijk te maken door de karakter eigenschappen en de latente vaardigheden eenduidig zichtbaar te maken. Op die wijze kan men niet alleen een burnout voorkomen maar vaak ook veel zakelijk en persoonlijk leed.
TV
|
|
20
-
09
-
2011
|
11
:
46
uur
De maatschappij ben jij! Je wilt toch zo graag of ben je gewoon goed in slechte keuzes maken. Ik zie dat mensen “rondom hen heen”een hoop onbalans hebben. We willen toch zo graag 3 keer op vakantie, 2 auto’s, kinderen maar dan in de opvang, hangen voor de televisie door gebrek aan visie, uiterlijk mooi maar van binnen een zooi! We “moeten” werken voor nog meer toch?
Ik en vele met mi,j werken al jaren meer dan 60 uur, met of zonder ziekte. Niet 1 dag ziek, waarom? FVV, Focus, visie en vechtlust en niet FNV! Gewoon balans in het leven met alles erop en er aan; kinderen, eigen bedrijven, ziekte maar ook sport en innerlijke rust.
Vertel mij dus aub niet dat hardwerken een oorzaak is. Zij zijn grotendeels de oorzaak zelf. Negeren van de symptomen? Misschien zijn zij wel de echte symptoom.
Mensen negeren hun verantwoordelijkheden elke dag. We willen toch zo graag meer en meer de druk wordt hoog, logisch dat de psyche van de mens gaat lijden. We zijn te beroerd om de psyche te trainen.
Wat me wel opvalt, is dat wij altijd een beetje doorschieten met van alles en nog wat.
Maak eerst eens minder schulden, begin “die werklast'' eerst eens te verlagen. Ga dan voor: ''doe wat je leuk vindt'' en ga dan voor de centen.
Wij zijn grootverbruikers in alles, willen alles en moeten van alles, daar ligt volgens mij de meeste druk. Teveel onbalans in hoe we de dingen doen. Ga NLP doen in plaats van NPL (Nederlandse Postcode Loterij)
Nog even een ander praktijk voorbeeld: In Polen hebben de mensen weinig voor weinig. Raar dat daar gewoon hard gewerkt wordt, weinig geklaagd en ondanks alles, men vrolijk is en blij is met alles wat ze doen en hebben. Daarnaast hebben zij geen keus. Wij creëren teveel keus. Vooral doorgaan met wat je geloofd, never give up met wat je doet!!! Voor hen die dit voorgaande zinnetje niet snappen of verkeerd lezen en het dus niets vinden, geloof dan gewoon wat je voelt en wat je denkt, dan ben je zeker “out”.
Ga hardlopen, stop met het worden van een mietje. We raken gewoon de weg kwijt, laten ons leiden door hebzucht, meer, meer maar niet voor minder aub.
Ga even reflecteren en kom dan pas met je reflexen. We worden gewoon slap en zijn erg verwend aan het worden. Het wordt ons ook erg gemakkelijk gemaakt met een wet als de poortwachter toch?
800 km verderop hebben zij dan niets meer en moeten dan wel verder. Even naar de dokter? Lachen toch? In Polen sta je in de rij vanaf 04:00 met nog 200 wachtende voor je.
Keus of geen keus? Zit daar niet een deel van het het probleem en zijn we gewoon slecht in het maken ervan?
Ga dus voor meer loonsverhoging en vooral voor minder werken, leg je lat nog wat hoger. De oorzaak ligt altijd ergens anders. Mijn advies en ik ben geen dokter; SWOT jezelf eerst en dan schop onder de kont.
William
|
|
21
-
09
-
2011
|
19
:
09
uur
@ TV
Vanuit je denkkader geef ik je helemaal gelijk..
Wel is het zo dat steeds meer mensen gaan voelen dat dit leven niet het leven is wat het kan zijn.
En geen zingeving meer kunnen vinden in wat ze (moeten) doen.
Dat iedereen in Polen happy is, dat betwijfel ik. Wel waarderen ze het daar meer omdat het erg vooruit gaat en vooruit gegaan is. Naarmate dat dit doorgaat zullen ze ook weer meer gaan verwachten van het leven.
Het grote keuzeaanbod en gebrek aan samenwerking wat gekenmerkt wordt door het kapitalisme is zeer inefficiënt en zorgt voor een te grote aanslag op alle bronnen. Dat dat deel van het probleem is ben ik ook helemaal met je eens.
We zijn geen machines en de piramidebehoeften gaan verder naarmate men zich meer gaat ontwikkelen cq hoger klimt.
Een nieuwe koers in Nederland, echte plannen gebaseerd op de behoeftes van het collectief zouden in mijn ogen enorm helpen om weer zingeving te bieden. En zo ook bij te dragen aan stressreductie en het verminderen en verdwijnen van andere gerelateerde ziektes.
Het kabinet van volksgeluk, ik teken er voor. ;)
Hoe jij alles beleeft en voelt is niet perse hoe het voor een ander is. Misschien leuk voor een stukje zelfreflectie. Iedereen heeft zn eigen waarheid en sommige komen meer in de buurt van de ´common truth´ Maar dat betekent ook niet dat die beter of slechter zijn.
Met wat je schrijft over NLP denk ik dat Danah Zohar je zeer aan zal spreken. Een vernieuwende visie op zaken doen, en dan ook echt vernieuwend en grotendeels nog wetenschappelijk onderbouwd ook.
