5 augustus 2011 -
Wanneer we denken aan visionaire leiders, eigenen we hen meestal eigenschappen toe als intelligentie, creativiteit, wijsheid, charisma, de drang om te slagen, innovatief en de bereidheid om bestaande theorieën aan de kaak te stellen. Maar het psychologische profiel van menig leider, toont aan dat ze vooral verslaafd zijn aan het nemen van risico’s.
Dit schrijft The New York Times. Express.be vertaalde. Visionaire leiders zijn mensen met een onweerstaanbare drang om het onbereikte te bereiken. Met andere woorden, wat we in leiders willen terugvinden zijn vaak dezelfde persoonlijkheidstrekken die we bij verslaafden ontwaren, of het nu om alcohol-, drugs- of seksverslaafden gaat.
Genot en beloning
Om dit te begrijpen, moet gekeken worden naar het brein, en dan met name naar de hersenfuncties die genot en beloning stimuleren. Genot is een van de grootste motivatoren leerproces: zouden we niet een bepaalde beloning hebben ervaren na eten, drinken en seks dan zouden we niet hebben overleefd. Hier staat de aanmaak van dopamine centraal. Het brein produceert ook dopamine na inname van psycho-actieve substanties zoals cocaïne, heroïne, nicotine of alcohol. Het genotscircuit wordt eveneens gestimuleerd wanneer we op jacht gaan naar onvoorspelbare beloningen; terwijl de roulette nog draait of de paarden nog rennen wordt het genotscentrum al geactiveerd, zelfs wanneer we uiteindelijk niets winnen. Op die manier vinden we genot en beloning in onzekerheid.
Meer, meer, meer
Eén theorie is dat verslaafden dat genot ongewoon sterk ervaren en het hen motiveert om gelijkwaardige, maar steeds intensere ervaringen te zoeken. Menselijke en dierlijke breinscans bewijzen echter het tegenovergestelde: verslaafden hebben behoefte aan steeds meer genot, maar hun genotservaring wordt steeds minder. Pas nu beginnen we de biologie hierachter te begrijpen. Cruciaal daarbij is dat genetische varianten die het dopaminesignaal in het genotscircuit onderdrukken ervoor zorgen dat de dragers ervan een hoger niveau van stimulans moeten bereiken om eenzelfde genotsniveau te ervaren dat anderen kunnen bereiken met minder mateloosheid. Menig leider is hierdoor succesvol: de kenmerken die hen in feite tot verslaafden maken, zijn de kenmerken die hen zo succesvol maken.
Bron:Express.be
Een bijzonder interessant artikel. Ik weet niet of dit op zou gaan voor de meer behoudender Europeaanse visionair. Aan de andere kant, zonder nu werkelijk negatief te worden of afbreuk te doen aan het artikel;
Wanneer je visionair bent zou je haast geneigd zijn je te 'beperken' tot het hoogst haalbare eerder dan verslaafd raken aan risico's. Ik kan het spannings en daar aan gekoppelde 'belonen' wel volgen.
Datzelfde zie je ook in de politiek terug. Daar speelt het bijvoorbeeld weer om egotripperij en zelfvalidatie maar niet langer meer om competentie. Zou dit laatste ook opgaan voor die 'visionair?' Interessante gedachte.
