Werkende 55-plussers hebben een goede positie op de arbeidsmarkt
21 juli 2011 -
Het aandeel werkende 55-plussers is de afgelopen jaren flink gestegen van 34 procent in 2000 tot 49 procent in 2010. Dit percentage zal de komende jaren verder toenemen, vooral omdat meer vrouwen blijven werken, maar ook omdat uittreedroutes minder aantrekkelijk zijn gemaakt. De toename van het aantal ouderen op de arbeidsmarkt is positief, maar heeft ook gevolgen voor de sociale zekerheid.
Dit staat in het UWV Kennisverslag 'ouderen op de arbeidsmarkt'. Werkende 55-plussers hebben een goede positie op de arbeidsmarkt. Zo hebben negen van de tien werkende ouderen een vast contract en lopen ze minder risico om werkloos te worden dan jongeren. Wanneer 55-plussers hun baan echter kwijtraken, dan is het perspectief op een nieuwe baan zeer ongunstig. Van de 686.000 vacatures die de laatste twaalf maanden zijn vervuld was het aandeel 45-plussers tien procent en het aandeel 55-plussers slechts twee procent. Ouderen blijven langer werkloos dan jongeren en doen een groot beroep op de werkloosheidsuitkeringen.
De klantpopulatie van UWV bestaat op dit moment al voor een groot deel uit 55-plussers: van de WAO/WIA-gerechtigden is de helft 55 jaar of ouder, van de langdurig werklozen met een WW uitkering is dat meer dan 40 procent.
Meer ouderen in de WIA
Het ouder worden van de beroepsbevolking werkt door op de instroom in de arbeidsongeschiktheidsuitkering WIA. Dat komt doordat de verhouding van het aantal WIA-aanvragen ten opzichte van het aantal verzekerden bij ouderen twee keer zo hoog is als gemiddeld. Meer ouderen op de arbeidsmarkt zorgt ook bij een gelijkblijvend percentage WIA-aanvragen voor meer WIA-aanvragen. Het percentage WIA-aanvragen is de afgelopen drie jaar vooral bij de 55-plussers gestegen.
Oudere werkloze nauwelijks in beeld bij werkgever Werkgevers worden in hun aannamebeleid nog steeds geleid door negatieve beelden over de vaardigheden en productiviteit van ouderen. Ouderen sturen vaak sollicitatiebrieven, maar worden minder vaak uitgenodigd op een sollicitatiegesprek dan jongere werkzoekenden. Om ouderen bij werkgevers op het netvlies te krijgen moeten dus andere wegen bewandeld worden: ouderen moeten letterlijk in beeld komen bij werkgevers. De oudere werkzoekende moet zelf ook bereid zijn tot het doen van concessies. Een goede gezondheidsbeleving, een positieve visie op terugkeer naar werk en voordelen zien in het werk zoeken bevorderen de werkhervatting bij oudere werkzoekenden.
Wederom een artikel die de mensen op het verkeerde been zetten!
Terwijl in Managers-online een veel te positief verhaal over 55+ ‘ers wordt gezet, staat in Businesscompleet het tweede deel van het verhaal wat een stuk minder positief is.
Stop toch eens met deze onjuiste voorstelling van zaken te geven.
Het verhogen van het percentage dat werkt heeft twee oorzaken. Mensen kunnen niet eerder meer met pensioen, het vinden van jonge nieuwe werknemers is aan het teruglopen, daardoor komen ook intredende vrouwen aan de bak.
Prachtig mooi verhaal en we doen het zo goed volgens het UWV en natuurlijk ons kabinet!
In het andere bulletin staat ook een heel mooi verhaal over dit onderwerp, want helaas elk verhaal heeft twee kanten.
55= ‘ers die ontslagen worden of al in de WW zitten, die worden niet aangenomen, komen dus niet aan de bak, of je moet zo een specialist beroep hebben, dat daar geen jongeren voor te vinden zijn. Deze mensen zijn gewoon kansloos en na 1,5 jaar WW volgt de bijstand. Dus of voor een fooi werk zoeken of de armode ingaan. Dat mis ik dus in eerlijke berichtgeving en helaas geen enkele kritischer kanttekening in dit verhaal.
List en bedrog worden toegepast om ons te doen geloven dat het zo goed gaat, terwijl de verkoop van huizen, de verkoop in de detailhandel steeds verder terug loopt, de krisich in de EU oploopt, blijven we sprookjes publiceren. Jammer dat er op uw reactie daar niet een beetje tegengas in gegeven wordt.
Gelukkig kunnen de lezers reageren.
G
|
|
22
-
07
-
2011
|
12
:
17
uur
Heb als 58 jarige een vaste aanstelling en ben 37 jaar in overheidsdienst. Sinds 1 jaar heb ik bij mijn leidinggevende stelselmatig aangegeven dat mijn werkdruk te hoog was gezien de hoeveelheid taken en verantwoordelijheden en de gebrekkige ondersteuning hierbij. Begin dit jaar ben ik daardoor totaal opgebrand uitgevallen. De bedrijfsarts gaf aan dat de werkgever nu aan zet is en dat mijn uitval werkgerelateerd was. Te verantwoordelijk, te gedreven en te betrokken. Mooie kwaliteiten waar ouderen vaker mee behept zijn maar niet goed vol te houden. Mijn werkgever kwam dan ook met de oplossing; een stap terug te doen, me overplaatsbaar te laten verklaren en had dan 2 jaar om een passende functie te vinden. Lukte dit niet dan kon ik toch lekker met vervroegd met pensioen zo zei ze. Vond dit geen goed plan en zeker financieel ook niet haalbaar. Afstand doen van zekerheden is ook niet verstandig aldus het advies van de arbeidsjurist. Dus met de fokus: terug naar eigen functie heb ik alles aangepakt dat mijn herstel en effectiviteit kon bevorderen. Omdat er vanuit de werkgever geen aanpassingen te verwachten waren t.a.v. de werkdruk heb ik uiteindelijk uren en taken ingeleverd en taken waar ik formeel geen uren voor had. Ben hier zeer tevreden mee en inmiddel weer volledig werkzaam. Maar gun niemand dit eenzame traject. Miste een ouderen beleid waardoor P&O, HRM en leidinggevende mij fors onder druk konden zetten. Heb de afgelopen periode ook zeker als leerzaam ervaren maar ook als degenererend. Ik wordt ouder, moet langer blijven werken, krijg aan de leeftijd gerelateerde beperkingen (hoor dit ook van 55+ collega's) maar krijg nu zelf de rekening en voel me niet bepaald gerespecteerd door de werkgever. En erger kwaliteiten van ouderen worden dus niet benut. Zou voor dit fenomeen ook graag aandacht vragen omdat ik vrees dat ik niet de enige ben die als vastmedewerker last heeft/krijgt met de negatieve beeldvorming rondom ouderen. Ik kon finacieel een stapje terug doen maar velen kunnen dat niet en komen onterecht in een ziekte traject of arbeidsconflict.
Peter
|
|
25
-
07
-
2011
|
13
:
08
uur
Ook ik heb helaas ervaring met de kansloze positie van oudere werknemers. Ik ben op 47 jarige leeftijd ontslagen tijdens een reorganisatie. Ik was tot op dat moment operationeel regio manager en had hierbij de integrale leiding over 6 grote werklocaties. Maar dan kom je van de ene op de andere dag thuis te zitten waarbij je nog wel de boodschap meekrijgt dat ik met mijn papieren en ervaring snel weer een nieuwe baan zal vinden.
Helaas, niets is minder waar. Tijdens gesprekken hierover bij o.a. het UWV komen de statistieken op tafel en wordt de conclusie getrokken dat ik nét te oud ben. Werknemers tot 45 jaar zijn nog goed plaatsbaar maar oudere wordt al een heel stuk moeilijker. Nu ben ik inmiddels 54 jaar en zeker 500 reacties op een vacature verder en ben er nog steeds niet in geslaagd om een baan te vinden die past bij mijn kennis en ervaring. Sollicitaties op (met alle respect) lagere werkniveaus lopen ook op niets uit omdat ik daar al meerdere keren te horen heb gekregen dat ik ''te zwaar of overgekwalificeerd'' ben voor de functie. Ik heb intake gesprekken gehad bij diverse (minimaal 10) jobhunters en daar krijg ik steeds te horen dat ze me wel snel aan een baan zullen helpen. Meerdere malen heb ik hierbij verhalen te horen gekregen van mensen die nog ouder zijn dan ik en die ook via hun bureau weer aan de slag zijn gegaan. Klinkt allemaal geweldig maar ik moet het eerste aanbod naar een vaste baan nog krijgen. De baantjes die ik kan krijgen grijp ik met beide handen aan maar het gaat hierbij meestal om tijdelijke contracten van een paar maanden met werkzaamheden waarbij scholing of ervaring niet van belang is. Uiteraard is dan ook het salarisniveau niet hoog en vaak bouw je zelfs geen pensioen op. Ik kan daar allemaal prima mee leven en ben blij als ik aan de slag ben.
Ik vraag me alleen af welke concessies ik dan nog meer moet doen om weer gewoon een vaste baan te vinden. Mijn gezondheidsbeleving is niets mis mee. (ik sport nog regelmatig op een behoorlijk niveau) Daarnaast ben ik enthousiast en gemotiveerd om weer aan de slag te gaan en zie hierbij zeker de voordelen van een vaste baan.
Maar even een kleine samenvatting : Ik ben 54 jaar en kan dus nog 13 jaar zeer nuttig zijn binnen een organisatie. Heb ruime kennis en ervaring maar kan niet aan de slag komen. Als ik dan de aanbevelingen lees die aan het eind van dit artikel gegeven worden om mezelf bij een werkgever in beeld te krijgen kan ik alleen maar een beetje sarcastisch lachen. Been there, done that en.....zonder enig resultaat.
