13 juli 2011 -
Bijna 60 procent van de inwoners in de zestien rijkste landen waaronder Nederland is zoekende om meer te kunnen betekenen voor anderen. De meesten worden gehinderd door praktische zaken zoals het gebrek aan tijd, middelen, energie en inspiratie. De wens en zoektocht om meer te doen voor anderen dan alleen geld doneren wordt door 74 procent van de 24.000 ondervraagden gezien als dé manier om het leven zin te geven.
Het niet kunnen vervullen van deze behoefte, kan zelfs leiden tot gevoelens van depressie en een lager zelfvertrouwen. Dit blijkt uit een groot wereldwijd onderzoek naar zingeving in zestien landen met het hoogste bruto nationaal product, waaronder Nederland in opdracht van Letsheal.org.
Anderen helpen in de praktijk moeilijk
De belangrijkste onderwerpen waarin we meer voor anderen zouden willen doen zijn: gezondheid, milieu en rechten van het kind. Dat bijna 60 procent graag meer wil doen voor anderen, maar daar niet aan toe komt kent vooral praktische oorzaken. Het ontbreekt simpelweg aan tijd, middelen, energie en inspiratie. Dat de wens om anderen te helpen leeft, is ook terug te zien in de manier hoe mensen bijvoorbeeld reageren op bedrijven en merken die anderen helpen. 64 procent geeft de voorkeur aan merken die hen helpen om anderen te helpen, bijvoorbeeld door per aankoop een bedrag af te staan aan het goede doel. 68 procent van ondervraagden geeft aan het liefst te werken bij een bedrijf dat hen in staat stelt om iets goeds te doen voor anderen.
Grote verschuiving in wat ons leven zinnig maakt
Een zinnig leven leiden vindt 85 procent belangrijk. 74 procent van de ondervraagden geeft aan een zinnig leven te hebben als ze 'anderen helpen'. Het 'anderen willen helpen' als levensdoel is sterk in opmars. 37 procent geeft aan dat de drang om anderen te helpen de afgelopen drie jaar sterker is geworden. 'Van het leven genieten' is nog steeds belangrijk, maar het genieten wordt voor een belangrijk gedeelte bepaald door de mate waarin we anderen kunnen helpen. Maar twaalf procent van de ondervraagden vindt het leven zinloos.
Massale zoektocht
In de sterk opkomende economieën zoals India (86 procent), China (83 procent), Brazilië (79 procent) is de actieve zoektocht naar een zinnig leven het grootst. Maar ook in de andere landen is men zoekende. Gemiddeld 66 procent geeft aan actief op zoek te zijn naar zinnig leven. De zoektocht is gelijk verdeeld over mannen en vrouwen. Jongeren (69 procent) zijn nog harder op zoek dan ouderen (61 procent). De oorzaak van de zoektocht naar manieren om anderen te helpen, kan volgens verschillende deskundigen gevonden worden in de financiële crisis en het daarmee samenhangende besef dat geld niet blijvend gelukkig maakt.
''60 procent van de inwoners in de zestien rijkste landen waaronder Nederland is zoekende om meer te kunnen betekenen voor anderen''.
En niemand reageert op dit diepe artikel over onthechting en vervreemding?
Het is toch zeer triest gesteld met de mensheid. Volgens mij zitten we in een soort vacuüm waar grote delen van de bevolking de weg kwijt is. Het post-kapitalistische vacuüm.
Dan heb je bijna alles in een Material World (Madonna) en dan kun je het ''geluk'' niet vinden.
Niet in je auto, je huis, je vakantie, je buurt, je werk, je familie, enzovoorts.
Een soort schijn-schizofrenie als gevolg van welvaart.
Waarbij materiële welvaart leidt tot geestelijke armoede en onnuttigheidsapathie.
Je zou haast denken dat het hier de 60% uitkeringsgerechtigden (WW, WAO, Bijstand, AOW, ge(pre-)pensioneerden, en zo betreft. Maar dat lijkt me deels juist. Die zijn vaak actief met een sociaal maatschappelijke opgave (vrijwilligerswerk, mantelzorg, kinderopvang ed).
Dus hebben we nog 45% over x inwoners x tijd/uren x ….
En er is nog zoveel goeds te doen in deze geestelijk verarmende wereld.
Met deze latent aanwezige power en force moet toch wat moois te doen zijn?
En dat heb ik het niet over een nieuwe religie of de padvinderij maar bijvoorbeeld een nieuwe tak onder de VN alá Greenpeace of het Wereld Natuurfonds. Maar dan eens een keer voor Mensen!
We beschermen fel de Fauna & Flora maar laten werelddelen in chaos verhongeren en verpauperen. Met een anti condoomkerk voorop?
Triest: oh, dat zei ik al.
Dit artikel sluit prachtig aan bij de wetenschappelijke bevindingen van Daniel H. Pink. Hij stapelt bewijs op bewijs dat de fundamentele behoeften van mensen niet alleen 'overleven', maar ook: 'mastery, autonomy en purpose' zijn. Wij blijken veel socialere wezens te zijn dan we lang gedacht hebben. Het klassieke besturingssysteem van organisaties houdt hier onvoldoende rekening mee en de gevolgen worden steeds meer zichtbaar. We mogen misschien wel spreken van een crash in de besturing van organisaties; wat er ook gedaan wordt, de effectiviteit van het menselijk handelen neemt eerder af dan toe. In mijn praktijk als organisatie adviseur kom ik veel managers tegen die doodmoe zijn van al het 'trekken en duwen', met slechts mager of zelfs tegengesteld resultaat. Mijn bevinding is dat disrespect voor de menselijke behoefte aan 'betekenis en verbinding' daar sterk mee te maken heeft. Een onderzoek dat ik momenteel uitvoer naar 'de nieuwe besturingswijze' levert dezelfde conclusies op. Het is opmerkelijk hoeveel energie ik vrij zie komen in organisaties als de elementen 'vertrouwen, autonomie en gezamenlijke betekenisgeving' hun welverdiende plek krijgen. We zitten in een spannende, maar naar mijn idee veelbelovende overgangsperiode naar een radicaal nieuwe wijze van werken en besturen van organisaties.
eveline reijenga
|
|
20
-
07
-
2011
|
16
:
03
uur
Niets nieuws onder de zon dus...
Joanne van den Born
|
|
21
-
07
-
2011
|
09
:
38
uur
Een herkenbaar artikel. Geluk wordt meer en meer wetenschappelijk onderzocht, in Nederland onder andere door Ruut Veenhoven. De beroepen die het meest bijdragen aan geluk hebben te maken met het 'betekenisvol zijn voor anderen'. Ik heb dit zelf ook ervaren in mijn werk. Sinds ik in het onderwijs werkzaam ben als trainer ervaar ik dat ik veel voor mijn studenten kan betekenen. Dit kost mij veel tijd en energie, maar levert mij zoveel meer op dat het zich dubbel en dwars 'terugbetaalt'. En dan heb ik het juist over de immateriele opbrengst. Ik combineer mijn docentschap met een baan in het bedrijfsleven en daar zie ik hetzelfde: Organisaties die zingeving uit het werk halen en alleen naar cijfers kijken verarmen de inzet van hun personeel. Daar waar het organisatiedoel mede wordt vormgegeven in lijn met zingeving/ maatschappelijke bijdrage zie je mensen meer van zichzelf geven en wordt een organisatie succesvoller.
