Meten is weten. Dit zou het uitgangspunt moeten zijn bij het opstellen van doelen, tenminste volgens het SMART-principe. Met een meetbaar doel in handen, weet u wat u precies wilt en kúnt bereiken. Bovendien is het uiteindelijke resultaat objectief controleerbaar. Zo weet u ten slotte of u de eindbestemming die u voor ogen had daadwerkelijk hebt behaald. De meetbaarheid van uw doelen kan een behulpzaam uitgangspunt zijn om vaagheid te voorkomen. Toch kan de vereiste dat uw doel leidt tot meetbare resultaten u ook beperken. Soms kunt u beter niets of iets anders meten.
SMART is niet (altijd) zo smart
Het SMART-principe is voor velen een heilig uitgangspunt als het gaat om het formuleren van doelstellingen. Het gaat ervan uit dat de doelen Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdgebonden moeten zijn. Dit zorgt voor eenduidigheid en controleerbaarheid. Bij elke vorm van samenwerking zorgt het ervoor dat iedereen weet wat de bedoeling is. De neuzen staan daarmee dezelfde kant op. Bovendien motiveert het, omdat er een duidelijk streven is richting een specifiek vastgesteld eindresultaat. Toch heeft dit principe zijn keerzijde, vooral in creatieve processen. In eerdere artikelen (1), (2), schreef ik dat een doel niet altijd realistisch en specifiek hoeft te zijn. In dit artikel stel ik de meetbaarheid van doelen ter discussie. Is kunnen meten wel altijd zo nodig? Meetbare resultaten
We kunnen van alles meten, zoals formaat, afstand, hoeveelheid en tijd. Ook de kwaliteit van een product of dienst kan gemeten worden als de voorwaarden waaraan dit moet voldoen duidelijk geformuleerd zijn en het meetinstrument zuiver is (over dat laatste later meer). En vaak is het ook best handig om meetbare uitgangspunten te hebben. Als u een nieuwe keuken uitzoekt, is het wenselijk om de juiste afmetingen van de beschikbare ruimte te kennen, om te weten wat u precies waar kunt plaatsen. En als u online een kledingstuk bestelt, is het prettig als u uw maat weet.
