We bevinden ons nu officieel in de tweede coronagolf. Het aantal gemeten besmettingen met het virus loopt rap op. Maar in tegenstelling tot de eerste golf, is er een toenemende discussie over de toepassingen en het belang van de maatregelen. Landelijk uit zich dit in openlijk protest van vóór- en tegenstanders, wat zich soms uit in wederzijdse scheldpartijen via de sociale media. Ook wordt er wisselend met de coronaregels omgegaan. Velen volgen de regels en houden zich netjes aan de maatregelen. Sommigen vrezen voor een besmetting en doen er uit eigen beweging nog een schepje bovenop. Anderen lappen de regels aan hun laars, doen er lacherig over of verzetten zich ertegen.
Persoonlijk ervaren bedreiging
De visies die de verschillende partijen aanhangen, hebben een directe relatie met ieders persoonlijk ervaren bedreiging, door het virus zelf én/of door de maatregelen. Voor mensen die het virus zien als een grote bedreiging voor zichzelf, hun omgeving en de volksgezondheid (met name ouderen en kwetsbaren), gaan de maatregelen niet ver genoeg. Anderen schatten de risico’s juist laag in en zijn minder bang om besmet te raken. Zij vrezen eerder voor de bestaanszekerheid van hun bedrijf, het behouden van hun baan en de economische en psychische schade zij mogelijk zullen ondervinden. Beide standpunten gaan uit van een zekere vrees, maar de verschillende uitgangspunten zijn moeilijk te verenigen. De discussie over de maatregelen wordt bovendien gevoed door de vrijblijvendheid van sommige ‘dringende’ adviezen. Dit geeft niet alleen maatschappelijke verwarring, maar hetzelfde speelt ook op de werkvloer.
