In mijn vorige artikel Hoe tem je een hork schreef ik "Het is goed om je te realiseren dat je niet je emoties bent, maar emoties hebt". Over hoe daarmee om te gaan, kreeg ik veel vragen. Je doet dat door jezelf los van je emoties te zien, zo dissocieer je daar in feite van. Daarmee is horkerig gedrag af en wenselijker gedrag aan te leren. Maar hoe werkt dat?
Versimpelde werkelijkheid
In het al geciteerde artikel schetste ik hoe ons gedrag in beginsel grotendeels bepaald wordt door het - evolutionair gezien - oudste deel van ons brein. De indrukken die we opdoen uit onze omgeving komen onze hersenstam binnen en zorgen dan voor een reactie. Puttend uit ons geheugen toetsen we razendsnel wat er de vorige keer gebeurde en wat toen een passende reactie leek. Ons brein houdt van overzicht en in een poging om de wereld voor ons eenvoudig te houden, versimpelt het de boel nogal eens. Ook als een gebeurtenis nieuw is, putten we qua reacties toch uit bestaand repertoire. Begrijp me goed: soms is dat ook gewoon heel handig. Veel rode remlichten voor je op de snelweg moet immers geen uitgebreide interne dialoog starten over wat wenselijk is in het verkeer. Nee, er moet gewoon geremd worden.
