Kent u dit fenomeen? U moet een dik rapport samenstellen, uw administratie bijwerken, de belastingaangifte doen, een cursus kwantitatieve data-analyse volgen, een presentatie voorbereiden, een lastige e-mail beantwoorden, een marketingplan schrijven ... Enzovoorts. Kortom, u moet iets doen dat veel tijd kost en dat misschien moeilijk of saai is. Dit kan om een opdracht van een ander gaan of om iets dat u zelf belangrijk vindt. Op dat moment blijken er plotseling allerlei andere zaken waarmee u zich bezig kunt houden uw aandacht te trekken. U neemt nog een kopje koffie, leest nog even een artikel door, u beantwoordt nog snel een paar simpele mailtjes. En daarna ontdekt u tot uw schrik dat er weinig tijd meer over is voor wat u eigenlijk zou hebben moeten doen. Vijftien minuten is niet meer de moeite om er nog mee te beginnen, toch? Het moet immers uw volledige aandacht hebben. Als u dit herkent, dan weet u waarschijnlijk ook dat u last hebt van uitstelgedrag.
Houdt u uzelf voor de gek?
Iedereen heeft wel eens in meer of mindere mate last van uitstelgedrag. En de mechanismen die we aanwenden om uit te stellen wat we liever niet doen zijn ook herkenbaar. Ik sprak laatst met een vriend over dit fenomeen en hij vertelde over zijn eigen ervaring tijdens de uitvoering van een lastig project. Hij zei daarover: "Ik heb nog nooit zo vaak gestofzuigd als in die periode". Dit voorbeeld is kenmerkend. We houden ons opeens graag bezig met allerhande triviale zaken. Vervolgens maken we onszelf wijs te maken dat we onvoldoende tijd hebben om bezig te zijn met wat blijkbaar zo lastig is. Tegelijkertijd beseffen we maar al te goed dat we onszelf voor de gek houden, om maar niet te hoeven doen wat we zouden moeten doen.
