Tijdens een MT-vergadering neemt een van uw collega managers het woord. Terwijl hij spreekt over de plannen die hij wil implementeren binnen zijn afdeling, dwalen uw gedachten even af naar uw thuissituatie. Uw kind is ziek, uw partner is ook aan het werk en u hebt maar ternauwernood oppas kunnen regelen. De oudste dochter van de overburen was bereid een dagje in uw huis te studeren. Deze situatie is nieuw en uw kind had vanochtend behoorlijk koorts. Hoe zal het nu gaan daar? [...] "Maar hoe denk jij daarover?", vraagt uw collega die zich plotseling tot u richt. Een benarde situatie. Terwijl u zelf het idee had wel te luisteren, bleek u toch weinig begrepen te hebben van wat u collega zojuist vertelde. U had hem wel gehoord, maar de inhoud van wat hij vertelde was niet erg tot u doorgedrongen. Terwijl u luisterde en misschien wel keek en zelfs knikte, was u afgeleid door uw innerlijke stem. De woorden in uw hoofd hadden de concurrentieslag om uw aandacht gewonnen.
Beperkte aandacht
Gelukkig, kon u zich verontschuldigen: ‘Sorry, ik was er even niet bij’ en werd dat gemakkelijk geaccepteerd. De collega gaf een samenvatting. Mensen blijken zich niet gedurende een lange tijd voor honderd procent op alles te kunnen concentreren. Sterker nog, uit divers onderzoek kwam naar voren dat het niet eens mogelijk is je op twee dingen tegelijkertijd te concentreren – al hebben we zelf vaak nog wel het idee dat we dat kunnen.
