In veel organisaties wordt tijdens de vergaderingen gebruik gemaakt van een vaste notulist. Meestal is dat een secretarieel medewerker. Vaak komt het ook voor dat de notulist uit de eigen gelederen wordt gekozen. Vooral voor kleinere afdelingen is het niet altijd mogelijk beroep te doen op een vaste persoon. Het maken van de notulen vindt dan per toerbeurt plaats. Vaak wordt bij de opening en de vaststelling van de agenda ook bepaald wie er notuleert. Dan blijkt soms overduidelijk dat niet iedereen staat te springen om dit klusje te mogen klaren.
Wie wil er notuleren?
Misschien kent u dit wel. Bij de vraag wie er wil notuleren, valt er een stilte. Medewerkers doen hun best om de indruk te wekken dat ze de vraag niet gehoord hebben. Sommige aanwezigen staren naar het plafond; anderen verdiepen zich belangstellend in de agenda of herkauwen de notulen van de vorige keer. Te laat binnenkomen is ook een manier om ervoor te zorgen dat je deze keer niet aan de beurt komt. Het maken van notulen is blijkbaar niet zo populair bij medewerkers. Sommigen vinden het al een crime om bij een vergadering te moeten zitten, laat staan dat ze ook nog de notulen moeten maken en uitwerken.
