Vroeger dacht men dat de aarde het middelpunt was van het heelal en dat alles – zon, maan en sterren – daaromheen draaiden. Daar bleken we ons in te hebben vergist. Ook werd er gedacht (en dat denken we trouwens nog steeds), dat mensen centraal staan in het leven op aarde. We verheffen ons graag boven andere organismen. We zijn intelligent en menen daarom het recht te hebben om alles te overheersen. Niet de leeuw, maar de mens is de koning der dieren. Eigenlijk plaatsen we de mens nog steeds centraal in het heelal. Het is maar de vraag in hoeverre dat allemaal juist is. We willen het in ieder geval graag geloven. En het is ook logisch dat we zo denken. We bekijken onze omgeving immers vanuit onze eigen positie. We kunnen bijna niet anders dan onszelf centraal stellen. Wij zijn het uitgangspunt.
En op dezelfde manier kunt u niet anders dan andere mensen bekijken vanuit uw eigen positie. U kijkt naar mensen door úw ogen en luistert naar hen met úw oren. U beoordeelt mensen vanuit úw referentiekader met úw waarden en normen. U verbindt zich het gemakkelijkst met mensen die op u lijken en die het met u eens zijn. Als er foto's gemaakt zijn op een feest, kijkt u het eerst of u er zelf goed opstaat. In uw leven bent ú het middelpunt. Zo is het nu eenmaal. U staat zelf centraal, en daar bestaat een woord voor: egocentrisch. U bent dus egocentrisch, of u wilt of niet. Dat wil trouwens niet zeggen dat dat erg is.
