U neemt deel aan een belangrijke bespreking. Tijdens het gesprek dwalen uw gedachten even af. Plotseling bemerkt u dat u de draad niet meer kunt oppakken. Blijkbaar heeft u iets gemist. Het ontgaat u volledig waarover uw gesprekspartners het op dit moment hebben. U luistert aandachtig en hoopt op die manier iets te kunnen opvangen waardoor u weer weet waar het over gaat. U kunt dan tenminste weer inhaken zonder gezichtsverlies. Tegelijkertijd hoopt u vurig dat niemand u op dat moment iets zal vragen of zich tot u zal richten. Herkent u deze situatie? Dan vindt u hier suggesties om met deze ongemakkelijke situatie om te gaan.
De weg kwijt; het spoor bijster Er kunnen verschillende redenen zijn die er voor zorgen dat u een gesprek niet meer kunt volgen. Het is mogelijk dat u zich gewoonweg niet genoeg heeft voorbereid op het gesprek. Uw gesprekspartners kunnen ook een moeilijk te volgen jargon gebruiken. Verder kan het zijn dat een spreker traag van stof is, waardoor uw concentratie naar het laagste pijl zakt. Een mens kan zich maar voor een beperkt deel van de tijd optimaal concentreren. Als u niet echt in het onderwerp zit, is het goed mogelijk dat u niet alles voor honderd procent volgt. Meestal zorgt uw vermogen om te anticiperen ervoor dat u de draad weer kunt oppakken zonder dat iemand iets van uw absence bemerkt. Soms heeft u daar wat meer tijd voor nodig. In de tussentijd dient u er uit te zien als iemand die wel weet waar het over gaat.
Wat wilt u laten zien? Als de aandacht op u gericht is en er van u een reactie verwacht wordt, is het lastig om te verbergen dat u mentaal bent afgehaakt. Op zich is er niets mis mee als u aan de laatste spreker zou vragen te herhalen wat hij gezegd heeft. Ook is het normaal om te zeggen dat u het niet helemaal heeft gevolgd. Helaas bemerkt u uw geestelijke afwezigheid zelf vaak pas als het gesprek al een poosje aan de gang is. Uw confessie zou bevestigen dat u al die tijd heeft zitten slapen. Hiermee maakt u nu niet bepaald een bijstere indruk. In veel gevallen is het goed mogelijk om te doen overkomen dat u het wel kunt volgen. Tegelijkertijd kunt u trachten uw gesprekspartners te bewegen iets te herhalen of samen te vatten. Daarbij moet u voorkomen dat aan u gevraagd wordt te reageren. Hiervoor kunt u nuttig gebruik maken van enkele non-verbale en verbale technieken.
Wat u niet moet doen Hoewel ik niet graag de positie van de mismatcher inneem, kan het soms nuttig zijn om te weten wat u in een bepaalde situatie niet moet doen. Zeker als het voor de hand ligt het op dat moment juist wel te doen. Mensen die de kluts kwijt zijn en dat niet willen laten merken, hebben vaak de neiging de technieken van het actief luisteren overmatig toe te passen. Daarbij buigen ze zich wat voorover, kantelen hun hoofd zijwaarts, kijken de spreker aandachtig aan, knikken, hummen en glimlachen opvallend. Daardoor zorgen ze er juist voor dat de spreker zich meer tot hen gaat richten. Dit betekent ook dat ze uitgenodigd worden te reageren. En dat is precies wat u op dat moment niet wilt. Als u op dat moment nog moet bekennen dat u het niet heeft gevolgd, komt uw geknik en gelach wel erg schaapachtig over. Kijkt u echter naar het plafond of staart u uit het raam, dan denkt de spreker dat u het allemaal wel weet of dat het onderwerp u niet interesseert. Er zal u dan geen reactie worden gevraagd, maar u krijgt ook geen verdere verduidelijking. En dat is wel nodig omdat het uw doel is te kunnen inhaken op het gesprek.
