Er is al veel gezegd en geschreven over burn-out. Maar nog niets over dubbel burn-out. Dubbel burn-out is burn-out gecombineerd met een niet-reële angst. Dubbel burn-out komt vier keer vaker voor dan een gewone burn-out en vraagt om een speciale aanpak en veel kundigheid van de specialist. Hoe herken je dubbel burn-out en wat kun je er zelf aan doen?
Burn-out en angst
Wat was er eerder burn-out of angst? Bij de één begint burn-out met een paniekaanval, waarvan zowel burn-out als de paniek een eigen leven gaan leiden en elkaar versterken. De ander krijgt alle bekende burn-out verschijnselen zoals moeheid, slecht slapen en concentratie stoornissen. Maar vervolgens ontstaat de angst dat het nooit meer definitief over gaat. Weer een ander is gevoelig voor burn-out vanwege sociale onzekerheid en durft moeilijk NEE te zeggen en trekt teveel werk naar zich toe. Wordt zo’n persoon burn-out dan maakt dat zo extra onzeker dat ook de sociale onzekerheid omslaat in een serieuze sociale angst.
Paniekaanval
Je bent enorm gedreven en barst van de energie. Er kan altijd wel een extra tandje bij gezet worden. Gelijktijdig zit je nog iets anders in de weg. Je werk of business gaat niet zoals jij dat wenst. Je relatie loopt niet helemaal zoals je dat zou willen, of je ergert je aan een collega of een medewerker of je bent gewoon kwaad. Deze factoren versterken elkaar en gelukkig krijg je een waarschuwingssignaal in de vorm van een paniekaanval. Het wil je zeggen: ‘doe het anders dan je deed, dan krijg je wat anders dan je kreeg’. Helaas luistert vrijwel niemand naar die tip en dan is dubbel burn-out een feit.
Maar die is gelukkig sneller op te lossen dan je zou denken.
Sociale onzekerheid
Alle mensen binnen een bedrijf zouden getraind mogen worden in sociale zelfverzekerdheid. Het zou veel ellende schelen. De meeste mensen zijn sociaal namelijk onzeker. Wordt de aandacht van collega’s op die persoon gericht dan ontstaan problemen als bloosangst, trilangst, haperen van de stem, versnelde hartslag, een zweetaanval, droge mond, trillende benen of spreekangst. Het gevolg is dat mensen hun mening niet geven en geneigd zijn om nooit NEE te zeggen en/of werk van anderen naar zich toe te trekken. Burn-out is in aantocht en zodra de diagnose is gesteld wordt sociale onzekerheid omgezet in een sociale fobie. Dus dubbel burn-out.
Ruimtelijke angsten
We kennen ze allemaal. Claustrofobie, dus niet in een ruimte opgesloten willen zitten. Of vliegangst, liftangst, hoogtevrees, tunnelangst en een veel voorkomende en minder bekende is rijangst. Zodra je burn-out bent dan maakt dat behoorlijk onzeker en kun je gemakkelijk een van deze angsten er op de koop toe bij krijgen. Je mind gaat dan een link leggen tussen de situatie en een ergens ontstaan negatief gevoel. Je krijgt heftige waarschuwingssignalen, terwijl die niet nodig zijn. Er is dan een programmafoutje ontstaan tussen je oren en dient daar ook weer gedeprogrammeerd te worden.
Tips tegen dubbel burn-out
De volgende tips kunnen je helpen om met een dubbel burn-out om te gaan en -vooral- om er zo snel mogelijk vanaf te komen.
Laat je niets wijs maken over ellenlange burn-out trajecten. Kies wanneer je hulp zoekt, voor een korte en gerichte aanpak. Tijd en de kwaliteit van leven zijn veel te kostbaar.
Blijf zoveel mogelijk aan het werk, maar dan wel op een lager pitje. Weiger om langer dan één week ziekteverlof te nemen. Langer ziekteverzuim wordt piekerverlof en dan beland je in een heel diep gat. Mocht je al thuis zitten, zorg er dan voor dat je het heel druk krijgt met allerlei klusjes, hobby’s en beweeg veel.
Neem geen medicatie voor je burn-out. Iedere arts kan je vertellen dat er geen medicatie bestaat die je burn-out geneest.
Zorg ervoor dat je dagelijks minstens 40 minuten beweegt. Sport, wandel, trim en ga naar buiten. Wanneer je beweegt krijgen ook je hersenen meer brandstof en zuurstof en je denken verbetert in kwaliteit.
Stop onmiddellijk met de WAAROM vraag. Waarom heb ik dit nu? Waarom moet mij dat weer overkomen? Waar komt dit nou vandaan? Deze vragen heb je jezelf al meer dan een miljoen keer gesteld en ook al zou je het antwoord weten, dan nog is je probleem niet opgelost.
Stop met staren! Zodra je staart keer je naar binnen en worden je problemen erger. Blijf visueel contact maken met je omgeving. Mocht je toch de neiging hebben om te staren, breng dan je ogen iets boven het midden en NOOIT meer naar beneden. Je krijgt zo een beter overzicht over alles.
Luister ook kritisch naar je bedrijfsarts als die het advies geeft om een langdurige therapie te volgen. Je bent dan meestal langer onderweg dan nodig is.
Wees vergevingsgezind naar jezelf. Behandel jezelf zoals je graag ook door anderen behandeld wilt worden. Jezelf niet kunnen uitstaan of jezelf op je sodemieter geven maken het alleen maar erger.
Durf weer te dromen over alles wat redelijk is en wat je diep in je hart graag zou willen. Niets is ergers dan niet durven te dromen omdat jij je indekt tegen pijn. Je kunt namelijk nooit verder komen dan dat je durft te dromen.
Eet gezond met veel fruit, vette vis, olie en groenten. Wees matig met koffie en met alcohol.
Lijkt me een redelijk artikel. 1 opmerkingetje toch. Ik lees vaker in artikels ''laat je niets wijsmaken''. Nu wil ik er toch op wijzen dat dit voor de lezer een heel ruim begrip is. Uiteraard mag niemand zich iets laten wijsmaken, maar wanneer wordt iemand iets wijsgemaakt? Door gewoon te zeggen ''laat dat niet gebeuren'', laat je de lezer in de kou en insinueer je: ''mijn traject is de beste''.
Soms gaan mensen nu éénmaal een heel lang traject moeten doorgaan, soms niet. Geen 2 mensen zijn dezelfde.
uitkijkend naar meer van deze artikels :)
Judith K. Sluiter
|
|
6
-
02
-
2012
|
10
:
30
uur
Kennelijk dient men zich wel wat 'wijs te laten maken'door dhr Frijters; enkele literatuurbronnen zijn bij zo'n verhaal wenselijk.
Judith Sluiter
Aardig artikel met een paar aardige tips, maar wel vanuit één visie. Het gevaar van ervaringsdeskundigen is dat ze onvoldoende oog hebben voor de (grote!) verschillen die er zijn tussen mensen (aanleg, persoonlijkheid, persoonlijke geschiedenis, fysiologie, conditie..).
Pieter kreeg bij zijn burnout dus duidelijk last van angsten; veel mensen met burnout krijgen dat niet (maar zijn dermate uitgeput dat een langer traject onvermijdelijk is).
Met één ding ben ik het wel heel erg eens: laat de begeleiding over aan deskundigen: artsen/fysiotherapeuten met veel inzicht in het psychologisch functioneren en/of psychologen met veel inzicht in het fysiologisch functioneren. Pas dan heb je kans op een korter traject met blijvend resultaat.
Feit is dat mensen die echt burn-out zijn geen lang traject nodig hebben. Een uitzondering is het wanneer burn-out de betreffende persoon goed uitkomt. Zodra een hulpverlener roept dat er ellenlange sesies voor nodig zijn, dan is die hulpverlener gewoon niet kundig genoeg. Er zijn genoeg mensen waaronder artsen en psychologen die zich voordoen als deskundig. Waar het om draait is 'kundigheid'. Aan een z.g. deskundige heb je NIETS, wanneer die niet de 'kunde' bezit om direct bij iemand een verandering teweeg te brengen. Psychische problemen worden teveel vanuit een theoretisch protocol benaderd.
De ervaring heeft wel geleerd dat wanneer iemand burn-out is en met piekerverlof gaat er dikwijls een heel diep gat ontstaat waar moeilijk uit te komen is. Toch kan het herstel nog steeds binnen 3 sessie worden ingezet. Het lichaam gaat zich dan herstellen en binnen 4 tot 8 weken is iemand fitter dan daarvoor.
Pieter Frijters
Frederik van Weert
|
|
7
-
02
-
2012
|
11
:
55
uur
Is dit dubbel-op?!
Zijn dit soort artikelen niet dé manier op mensen bang te maken, of extra informatie de wereld in te helpen waarmee we proberen het onverklaarbare te verklaren...? Verklaren we hiermee ons ziek-zijn, of de lust om thuis te blijven, thuiswerken?
Natuurlijk herken je wel iemand hier in, dat geldt ook voor de horoscopen die je elke dag in de Spits of Metro kan lezen...
Ik kan er geen chocolade van maken, maar de schrijver heeft er wel overdacht en stukje proza van gemaakt.
Wijnand
|
|
7
-
02
-
2012
|
19
:
16
uur
Herkenbaar wat Pieter schrijft. Alleen niet nieuw. Ik merk dat mensen in ellenlange trajecten worden geduwd met veel gepsychologiseer, getherapeutiseer en medicijnen. Alles ingegeven doordat dit de ingeslepen wegen en patronen zijn. Het gevolg is zeer lange trajecten, onnodig medicijngebruik en een zware aanslag op onze zorgpremies. Het kan (en dat ben ik eens met Pieter) veel sneller en effectiever. Ik heb veel mensen voorbij zien komen, overigens van beide typen en los in korte trajecten de burnout op, trek mensen weg van de rand van burnout en voorkom burnout. Indien gewenst kan ik aangeven welke technieken hierbij van toepassing zijn.
Wilma
|
|
10
-
02
-
2012
|
16
:
44
uur
Dag Wijnand, ben benieuwd welke technieken je hierbij gebruikt. Zie met belangstelling je reactie.
Wijnand
|
|
11
-
02
-
2012
|
17
:
37
uur
Hallo Wilma, de technieken die ik gebruik zijn Neuro Stress Release gecombineerd met Brainmanagement Mental Wellness.
Anne Delis
|
|
14
-
02
-
2012
|
15
:
43
uur
Een burn out is een keus voor wie draag je iets?
Een burn out bestaat niet het is een te beladen woord verander het naar je zelf in een time-out !
Wedden dat dit anders overkomt voor jezelf en je omgeving.
Wanneer je zegt, ik neem een Time out dan neem je ook tijd voor jezelf, en een Burn out dan laat eigen tijd afnemen.
Jij beslist zelf over je Time-out of(en jij) laat je door een ander een Burn out opdragen.
Waar kies jezelf voor?
Dag Pieter, we kennen elkaar van lang geleden en zijn inmiddels collega's geworden. Ook ik heb in mijn praktijk veel mensen met angsten als gevolg van overspannenheid of burn-out. Inmiddels zijn er gelukkig meerdere effectieve technieken om mensen veel sneller te laten herstellen.
Probleem wat jij schetst met artsen die lange trajecten voorschrijven, kan bij mensen zelfs een blokkade voor herstel gaan vormen. Het geloven dat iets lang gaat duren kan onbewust ziektewinst opleveren; eindelijk 'mag' ik uitrusten. Mijn ervaring is dat ik dergelijke overtuigingen ook aandacht moet geven en mensen een visueel plaatje moet geven waarin ze zichzelf weer als beter kunnen ervaren. Anders werkt hun onderbewuste het hele proces tegen.
Ineke Winnips
|
|
8
-
03
-
2012
|
10
:
42
uur
Ik ben het helemaal eens met de mensen die reageerden in het begin, dat ieder mens anders is. In mijn naaste omgeving ken ik een aantal vrouwen die een bepaalde mate van autistisme bleken te hebben en vaak na een aantal burn outs wel degelijk een langer traject, met onderzoek, nodig hadden. Sommige van hen hadden baat bij een job coach die helpt om hun agenda te structuren, anderen kozen voor een stillere, gestructureerdere werkomgeving: geen secretaresse/office manager, maar informatietechnoloog/archivaris. Autisme bij vrouwen is moeilijker te herkennen dan bij mannen, onder andere omdat zij zich aanpassen, zich in allerlei bochten wringen om sociaal geaccepteerd te worden. Voor meer informatie verwijs ik door naar het onderzoek van Annelies Spek. Als concrete tip om rustig te worden is op het moment Mindfulness helemaal hot, ik heb zelf veel aan 's ochtends vroeg zwemmen, en meditatie. Met vriendelijke groeten, Ineke Winnips
Tess Bos
|
|
4
-
01
-
2013
|
10
:
03
uur
Ik heb net met veel belangstelling dit artikel gelezen en geloof absoluut dat deze methode veel voor mensen met dit soort klachten kunnen doen. Ik ben zelf door mijn bedrijfsarts verwezen naar een traject van een half jaar dat inderdaad door mijn zorgverzekering betaald zal gaan worden. Helaas heb ik niet veel andere mogelijkheden. Uiteraard zou iedereen die zich door angst en burnoutklachten gekweld voelt een behandeling willen ondergaan die belooft het probleem binnen drie sessies weg te kunnen nemen, maar ik heb net opgezocht hoeveel dat zou moeten gaan kosten en vraag me dan onmiddellijk af of deze meneer het belangrijker vindt om mensen te helpen of om zijn eigen zakken in korte tijd te vullen. Ik ben een hardwerkende verpleegkundige maar zelfs de langste termijnbetalingen zijn voor mijn salaris nog een aanslag!! Dus op naar het reguliere circuit in de hoop dat ook ik weer zonder angst kan leven.
Anna
|
|
26
-
10
-
2013
|
09
:
45
uur
Ik krijg spontane hyperventilatie van dit artikel. Stop met dit, doe dat, dit moet, dat mag niet en wel snel. Ik heb last van angsten en ben volgens mij ook burn out, ik vergeet alles, ik kom mijn woonplaats (dorpje) niet meer uit dat vergt teveel energie, loop vooraf zoveel te piekeren dat ik al geen zin en energie meer heb om te gaan. Ik krijg me nergens meer toe gezet. Het er toe zetten lukt wel, maar zodra de druk ook maar enigsinds een beetje oploopt krijg ik het benauwd en als ik dan niet direct stop gaat mijn ademhaling helemaal verkeerd. Zelfs bij het doen van adem oefeningen. Zo word ik ongeveer gedwongen alles te laten rusten en niks te moeten van mijzelf en dit ook te accepteren anders ontstaat hetzelfde effect. Zit wel in therapie. Nu maar hopen dat het snel verbeterd.
Het zijn tips en je MAG daar gebruik van maken of niet. Je MAG stoppen met alle 'waarom vragen' en als het je bevalt MAG je daar ook mee doorgaan. Je MAG alle tips naast je neerleggen en het op je eigen manier doen. Je MAG op zoek gaan naar mijn gelijk. Je MAG ook op zoek gaan naar mijn ongelijk. Doe met dit artikel je voordeel of niet. Het MAG allemaal. Anna schrijft negatief in de toekomstige taal. Dat is self fulfilling prophecy. Het zou daarom beter voor haar zijn om dat alles in het verleden te plaatsen. Immers: 'van morgen is NIETS ZEKER en morgen zijn er weer KANSEN!
Hade
|
|
11
-
07
-
2014
|
21
:
16
uur
Ik herken weinig in dit artikel en vind het jammer dat er zo vaak gesproken wordt over hoe lang een burn-out hoort te duren. Bij mij duurt die lang, helaas. Dat komt mij niet goed uit maar dat is wel hoe het is. Mijn ervaring is dat meteen weer starten met (weinig) werk zorgt voor achteruitgang ipv vooruitgang. Goede professionele hulp is moeilijk te vinden (heb veel geprobeerd) en heeft helaas ook erg de neiging om alles in kaders te willen plaatsen. Burn-out (met of zonder angst) is m.i. Een persoonlijk (leer/groei) proces waarbij je niet kunt zeggen wat voor een ieder goed is.. Ten slotte lijkt de waarom vraag mij wel zinvol als je er iets van wil leren
Jitske
|
|
14
-
07
-
2014
|
11
:
00
uur
''Laat je niets wijsmaken'' klopt als een bus; ook niet door mensen die vinden dat herstel sneller en effectiever kan. Deze boodschap vergrootte bij mij de angst dat het niet snel genoeg ging. Het hele artikel staat bol van geboden en verboden, terwijl het er alleen om gaat dat je verwerkt wat er aan de hand is; geestelijk en lichamelijk. Het zou heerlijk zijn om dat te kunnen doen terwijl je beweegt en terwijl je weer lekker bezig bent (ik droomde ervan) maar het werd pas beter toen ik al deze dingen losliet. Het enige gebod wat mij dus aansprak was: wees vergevingsgezind naar jezelf. Start daar maar mee en wie weet durf je weer te dromen. Daar heeft de een meer werk van dan de ander.
Trudy van den Berghe, manager
|
|
29
-
07
-
2014
|
14
:
24
uur
De haren in mijn nek gaan recht overeind staan bij dit stukje. Wederom iemand die vindt dat je binnen 3 sessies ( en voor een belachelijk hoog bedrag) er weer tegenaan kunt. Dat Pieter beweert dat je na één week al weer aan de slag kunt... Ik zou juist zeggen: luister naar je lichaam die echt overbelast is geraakt door verschillende factoren en oorzaken en je niet voor niets een halt toeroept! Het begint juist met erkennen van je klachten. Gelijk 40 minuten per dag sporten/bewegen is vaak veel te intensief. Je lichaam heeft immers veel meer tijd nodig om te herstellen. Door langzaam op te bouwen gaat het veel beter. Geeft jezelf ook de ruimte om een dag niet te sporten, alleen maar dingen moeten werkt averechts. Ik heb verschillende methoden gevolgd om op te knappen van een burnout. Snelheid is daarbij NIET het goede woord. Laat je niets wijs maken, inderdaad!
Axel
|
|
31
-
07
-
2014
|
08
:
27
uur
Teveel tegenstrijdige berichten, op den duur weet je niet meer wat juist is en wat fake...
Ikzelf heb een burn-out gehad 4 jaar terug – in het begin van de “burn-out” hit, toen er nog niet zoveel over geschreven en geweten was -, bleef twee maanden thuis om te bekomen, en ging daarna terug aan de slag, eerst half time, dan full time, maakte professionele keuzes, verliet uiteindelijk vorig jaar mijn bedrijf om later aan de slag te gaan in wat ik dacht mijn droomjob te zijn, maar ik kan nu zeggen dat mijn burn-out nog steeds niet voorbij is! Mensen laat jullie niets wijs maken; een burn-out maakt wel degelijk schade in jouw “zijn”, en die is onherstelbaar… bij mij althans zijn sommige zaken onherroepelijk kapot gemaakt.
Ik ben van mening dat medicatie wel degelijk nuttig kan zijn om de eerste stappen uit de burnout te zetten. Het is echter geen opplossing. Wel een goed hulpmiddel om uit de put te komen.
Monique Veerman
|
|
28
-
11
-
2014
|
20
:
26
uur
Ik kreeg ook diagnose burn out. Kreeg verschijnselen na een reiki massage. Stuitte later op ontwaken of opwekken kundalini energie. Heb het geweten. Alles wat ik op mijn energiestelsel deed ging gigantisch mis. Sommige burn outs zijn dus een aanslag van ontwaakte kundalini energie op het energetisch stelsel. Een helingsproces waarvan jezelf niets in de hand hebt
Over de auteur:
