In de wereld van de therapie wordt vaak gezegd dat 70% van het succes van de therapeut bepaald wordt door de relatie van de therapeut met de cliënt en 10% door het geloof van de therapeut in de eigen therapie (bijna ongeacht welke therapie). Dat zijn de resultaten uit onderzoek in de wereld van de therapie. Hoe zit het met coachen?
Als je echt wilt weten of coachen helpt zou je dat eigenlijk moeten toetsen met een double blind onderzoek, net als in de medische wetenschap. Als een nieuw medicijn is ontwikkeld wordt dat getest op 2 groepen, een testgroep en een controlegroep. De testgroep krijgt het medicijn, de controlegroep een placebo, nepmedicijn. Als je meedoet weet je niet of je het medicijn krijgt of het placebo, en hetzelfde geldt voor de dokter.
Niet de coachee meten
Het is niet altijd evident dat het medicijn werkt. Er zijn bijna altijd ook spontane, onverklaarbare genezingen. Iedereen heeft die ervaring wel dat iets vanzelf overgaat. Met grote groepen en goede onderzoeken is het moeilijk, maar wel mogelijk om in de medische wetenschap vrij objectief waar te nemen of een medicijn helpt. Bij coaching is dat nog veel moeilijker. Het effect zou je kunnen onderzoeken bij de medewerkers. Merken zij het verschil?
Ook hardlopers
Ik stel voor dat we voor het onderzoek 3 groepen maken. We maken een groep die een coach krijgt, een controlegroep die niets doet en een groep die gaat hardlopen. We vergelijken dan coaching met 'niets doen', maar ook met hardlopen. Hardlopen heeft een helende werking.
Alleen maar goede coaches
We wijzen een groep managers random toe. Dus niet op basis van vrijwilligheid. Er zijn toch al zoveel factoren die de uitkomst beïnvloeden. Denk alleen al aan de verschillende werksituaties, man/vrouw, de thuissituatie, gesprekken met vrienden, de fysieke situatie, de gevoeligheid voor de invloed van het weer en ga maar door. Natuurlijk kiezen we voor goed opgeleide coaches, allen van vergelijkbaar niveau, ook niet makkelijk, maar als het makkelijk was hadden we dit onderzoekje allang uitgevoerd.
Is er verschil?
Om terug te komen op het double blind, dat lukt dus niet. De managers weten welk 'medicijn' zij toegediend krijgen. We moeten in ieder geval voorkomen dat hun medewerkers het te weten komen. Natuurlijk hebben we een 0-meting bij de medewerkers gedaan en na 100 dagen meten we weer. Dan zouden we een significant verschil moeten zien in het gedrag van de managers die gecoacht worden en de andere twee groepen. Misschien kunnen we dan zeggen dat coaching helpt.
Wat denk jij? Welke groep presteert beter volgens de medewerkers? De gecoachte managers, de hardlopers of de controlegroep die gewoon blijft doen wat ze altijd al doet?
Of zou het zo zijn dat voor coaching dezelfde regels opgaan als bij therapie, nl. 70% van het succes hangt af van de 'klik' met de manager en 10% van het geloof in de eigen methode? Als dat zo is, dan is het succes van coaching makkelijk te voorspellen en te beïnvloeden.
Ik denk dat een groot deel van het succes van coachingtrajecten afhangt van het lef van de coachee om naar zichzelf te kijken. En uiteraard van de kwaliteit van de coach, die de coachee helpt om dat punt te bereiken. Als een coach en coachee beiden vertrouwen hebben in elkaar en in de methodiek die ze hanteren, is er een goede kans dat het traject effect heeft.
Hardlopen, mediteren, yoga, boksen, of een wandelvakantie in de Kaukasus: het zijn allemaal manieren om ons bewuste denken op een laag pitje te zetten en onbewuste beelden en gevoelens boven te laten komen. Die zijn verbonden met emoties die voor het grootste deel ons handelen en denken bepalen. Al die methodieken hebben dus een effect.
Een goede coach slaagt erin om dat effect helder te krijgen, onbewuste gedachten en gevoelens bewust te maken en vervolgens mensen te laten kiezen wat ze daarmee willen doen. Het kan betekenen dat je ander gedrag gaat inzetten, of dat je bewuster kiest voor bepaald gedrag. Of dat je lekker doorgaat zoals daarvoor. Dat is ook een keuze.
Ik werk met PMA omdat het een effectieve manier is om in korte tijd onbewuste gedachten en gevoelens boven water te krijgen. Maar er zijn zeker ook andere methodes die werken.
En wetenschappelijk onderzoek: Het lijkt me goed om dit te doen, maar het lijkt me heel erg lastig om een betrouwbare en controleerbare onderzoeksmethodiek op poten te zetten.
Ik heb even naar het artikel gekeken en we hebben naar de reactie gekeken. Ik denk dat het artikel is ingegeven door een hele gezonde scepsis in de materie of wereld die 'therapie' heet en al die mensen die zich plots ineens 'coach' zijn gaan noemen.
Er zijn er zelfs een enkeling die noemen zichzelf al 'coach-coach', hoe dit laatste dan ook moge worden gezien. Toen 'therapeuten' zichzelf belang gingen toedichten, kwamen er allerlei stromingen en zijtakken en nieuwe stromingen en daar weer een afgeleide van dat we nu, als we al die reacties en publicaties maar moeten geloven, en nu staan we voor een leger therapeuten en coaches waar een beetje Lama de hik van krijgt en spontaan begint te spugen.
We kunnen roepen wat we willen, onszelf valideren dat het een lieve lust is, kijk even naar voorgaande reactie en lezer[es] begrijpt vast wel een beetje wat ik bedoel. Ik geef u graag even de hele simpele en volgende stelling;
Vrijwel geen enkele 'self proclaimed' therapeut of coach, althans, meer dan 95% van het bestaande continium, is ook maar in staat iets constructiefs voor een persoon in welke zin dan maar ook te betekenen. Sorry mocht u zich tot die grote groep rekenen. Ik zeg dit namelijk ook met reden, om de knuppel maar in het hoenderhok te gooien.
De grootste redenen zijn de volgenden
- Inzicht
U als coach of therapeut heeft geen enkel idee, hoogstens een vermoeden, hoe iemand van nature in elkaar behoort te steken. En alleen daardoor alleen al gaat uw methodiekje in 95% van die gevallen niet eens op.
- Gezwam in de marge
Met gezwam in de marge word hier bedoeld dat je allerlei 'trucjes' moet gaan bedenken de 'coachee', ook al zo'n woord, ergens van te moeten overtuigen en veel van die trucjes zijn verwant aan een ernstig ding genaamd Manipulatie.
Nu maakt het mij geen zier uit hoe je het noemen wilt. NLP, Geen LP, PMA, PMS..... ik vind het priiiiiiima! Zolang je de 'coachee' maar helpt naar zijn of haar eigen weg.
En daar zit het hem nu in. Die kennen jullie 'therapeuten' en 'coaches' 99% van de 100% NIET. Nu gebeuren en twee dingen. De helft van u gaat arrogant verder want je zou toch eens een stukje in waarheid kunnen lezen en de tweede helft gaat op achterste benen staan.
Wie is die eikel die dit zo durft te zeggen. Hij kent mij niet..... weet je wel hoeveel ik heb geinvest......
Maar natuurlijk. Als je even nuchter na denkt ga je begrijpen dat je pas iemand bereiken kan wanneer je hem of haar op persoonlijke merite kunt aanspreken en daar komen we dan tot een derde. Als je met iemand spreekt heeft die diens 'eigen visie/waarheid. Die is gekleurd door achtergrond, jeugd, opleidingen werk en ervaringen. U, de therapeut/coach kan alleen maar afgaan op wat hij of zij, op de manier en in de eigen kleur, u de dingen verteld.
Kloppen die dingen dan nog wel? Als u vind dat dat zo is dan moet u vooral lekker doorgaan zoals u aan het doen bent. Als u denkt dat uw moment gekomen is een paar dingen gewoon eens te heroverwegen..... denk dan eens heel eenvoudig na.
Het is allang 'wetenschappelijk' vastgesteld, dat wanneer je een aapje iets leert wat het aapje van nature niet eigen is, dan gaat dat aapje heel gauw over tot de orde van de dag. Breng je dat aapje in verwarring, dan zal het niet lang duren voor hij zijn hoofd een paar maal zal schudden en weer over zal gaan tot de orde van de dag.
Waarom? Dat is nu eenmaal de natuur van dat aapje. Zou dit voor de mens anders zijn? Kort en goed.
Noem jezelf coach, noem jezelf therapeut maar dan alleen wanneer je volmondig kan zeggen dat de natuur van diegene die je gaat behandelen of coachen, jou volledig bekend is. Kijk dan of die er goed in staat en als die te ver daar vanaf staat, dan kan het zijn dat die een coach of therapeut nodig heeft.
En mocht diegene dat nou zelf helemaal niet vinden, dan zou het zomaar kunnen zijn dat die vind lekker bezig te zijn. Vooral zo laten. Ga niet roepen dat iemand 'waarschijnlijk' wel eens baat zou kunnen hebben bij een coach of therapeut, want dan doe je namelijk maar aan één ding, jezelf valideren en een ander proberen te overtuigen dat dat zo is.
Gaat dat werken denk je? Ik zou jullie allemaal even een blik willen gunnen in een miljarden industrie de pedagogische en psychiatrische gezondheidszorg. Miljarden worden daar verkwanseld aan zaken die er niet toe doen, geen enkel effect ressorteert maar wil in stand wordt gehouden onder de noemer 'wetenschappelijk verantwoord'. Geen van die hotemetoten kan u of mij wijs maken welke toegevoegde waarde zij hebben bij hen aan hun toevertrouwd.
Wil je effectiviteit kunnen meten? Zorg dan allereerst dat je als 'therapeut/coach' met >80% kunt zeggen HOE iemand in normale doen zou moeten zijn. Pas dan heb je iets om naartoe te kunnen werken. Mensen presteren namelijk het meest als zij volkomen zichzelf kunnen zijn.
Kun je dat niet? an kent u als lezer[es] vast mijn standpunt wel. Of ik hier verder wakker van zal liggen? Niet van dit onderwerp, een hele terechte overigens, niet van voorgaande mening en niet van kritieken die zelfvaliderend zijn.
Wat een leuke reactie! Ik heb me zitten verkneukelen. Er zit een heleboel waarheid in. Prima om de knuppel in het hoenderhok te gooien. Alleen mis je een paar punten.
1. Ik wil helemaal niet dat iemand anders wordt dan h/zij is.
2. Ik doe niet aan trucjes of aapjes een kunstje leren
3. Ik heb geen enkel beeld bij hoe iemand zou moeten zijn of worden. Dat is mijn zaak niet.
Coaching is een grote schoonmaak in je brein, zeker als je dat met PMA doet. Als je wilt weten hoe dat werkt, google dan eens op progressive mental alignment. Het is een op wetenschappelijk (brein) onderzoek gebaseerde methode die bad clusters opspoort, zodat je weer gewoon jezelf kunt zijn.
En ik ben het met je eens: coachee is een rotwoord. Als je een beter woord weet, houd ik me aanbevolen.
Allereerst is mijn reactie ietwat satirisch neergepend en als u even tussen de regels door leest moet een ieder vooral doen wat die moet doen natuurlijk.
Ik wil even ingaan op uw reactie, 'that proves the point' die ik wil maken. Trucjes leren we 'aapjes' continue. Dat begint al in de kindertijd en feitelijk maakt het niet uit wat voor 'trucje' dit nu zou zijn. Elk kind, die staat heel leuk nog erg dicht bij diens natuur, leert en gebruikt het trucje op volkomen eigen manier.
Stapje verder is, ook dat is wetenschappelijk bewezen, dat sommige aapjes sommige trucjes helemaal niet oppakken. Niet omdat ze 'te dom' zouden zijn maar gewoonweg dat die niet bij de natuur van dat aapje paste. Zo is het precies met mensen.
Zie, en dat bewijst meteen mijn andere punt, PMA, PLA, NLP, PMS, 'frankly we don't care', is een trucje. De menselijke natuur is bol van vermogen zich aan te passen naar vrijwel allerlei omstandigheden die we maar tegen komen. Daardoor hebben we ons een knappe overbevolking ge-evolueerd.
Daarbij hebben we iedereen nodig gehad, in welke vorm en op welk plekje dan ook. Ook zonder al die trucjes.
'Dat je weer jezelf kunt zijn.....'
Leuke phrase. Vele mensen weten NIT eens hoe ze van nature zouden zijn, laat staan dat ze u dat zouden kunnen verduidelijken. Ik neem even iet aan dat iemand 's morgens wakker wordt en denkt,'Das nou ook wat ..... ik voel me..... ik voel me .... nee, ik voel.... weet je wat ik bel mw. Keunings want misschien heb ik ergens wel een paar 'bad clusters' en dan ...'
[Lees even de ironie daar ik ook automatiseerder ben ;O)]
Nee, als je niet goed kunt neerzetten voor jezelf wie je bent, maar iedereen maar roept wat je zou moeten of WIL zijn, omdat je ALLES zou kunnen zijn wie je maar wil zijn, kan dit knap lastig wel eens zijn voor hen die geen strakke schoenen aan hebben.
Weet u wat de natuur doet met zo iemand? Juist, laat diegene zich aanpassen naar de veranderde omstandigheden en nu is het zo dat de één dat wat beter af gaat als een ander. Niettemin, even verwijzend naar mijn punt, kunt ook u niet zeggen waar dan wel naar te moeten kijken, ook een stelling die ik eerder beantwoordde.
Uw derde punt 'proves another point'. Jammer dat u dat zo stelt. Het zou juist uw zaak MOETEN zijn te weten waar u naar toe werkt want zoals u het stelt durf ik de bewering aan,''Geef iemand een citroen, laat die er zich op concentreren en diens 'bad clusters' komen vanzelf bovendrijven en dat is wanneer je trek krijgt in citroenthee.'' Als iemand er maar genoeg energie in steekt, zal die dat ongetwijfeld gaan geloven maar of dit constructief ergens toe leiden zal.... niet te meten.
Coachen, tenminste volgens onze bescheiden mening.
'Coachen kan alleen als de coach in een bepaalde merite/discipline zich voor langere tijd heeft bewezen, waardoor hij door menselijk inzicht en ervaring dit kan overbrengen op een pupil/trainee/coachee.'
Dit laatste alleen als diegene er natuurlijk duidelijke affiniteit mee bezit, anders is het domweg zinloos.
Dit geld overigens voor alle soorten van begeleiding en als je geen mensenkennis bezit, en ter zake niet kundig bent, moet je denk ik jezelf ook geen coach noemen, is onze bescheiden mening.
Maar, we laten ieder graag zijn of haar 'ding' doen maar ventileren hier slechts een bescheiden mening met een knipoog. Als u goed had gelezen laten we een ieder graag met haar en zijn beschikkingsrecht. Zo eenvoudig is dat.
Laat onverlet, als je geen duidelijk en onafhankelijk beeld hebt van hoe die persoon zou moeten zijn, wanneer alles goed zou zijn verlopen voor die persoon, dan blijf je maar 'iets' doen en je hebt totaal geen basis of wat dan ook, om concreet naar toe te werken.
Zo eenvoudig is dat en dat met alle respect voor hen die hier anders over denken.
C Gelo
|
|
3
-
03
-
2011
|
07
:
37
uur
Beste Numo/Quest
Ik vind het een beetje van arrogantie klinken als je alleen maar zou kunnen coachen als je een duidelijk beeld hebt hoe iemand zou moeten zijn.
Hoe weet je hou iemand zou moeten zijn?
Dat weet je soms na dertig jaar relatie nog niet. Dus zou niemand ooit kunnen coachen.
Uw reactie is voor ons heel bekend. U heeft volkomen gelijk dat u stelt dat veel mensen elkaar zelfs na dertig jaar niet blijken te kennen.
Jammer dat u onze stelling 'arrogant' vind. e stelling en weergave komen voort uit praktijk ervaring en dat is het enige waar we ons aan vast willen houden.
Kort op uw stelling ingaand dat niemand ooit zou kunnen coachen.....
Wij hanteren graag onze eigen criteria waar het het aspect coachen betreft. Je coacht, volgens onze visie, door iemand zo snel mogelijk op 'niveau' te brengen of te krijgen en zich daar in zelfs laat verbeteren. Hierbij hanteren wij nu eenmaal het 'blauwdruk', zo u wil, van de persoon in kwestie en diens latente vaardigheden. Dat zijn nu eenmaal de vaardigheden die de betreffende van nature bezit.
Ik verwijs u graag naar voorgaande uitleg waarin we hopelijk wat helderheid hebben kunnen brengen in onze stelling, zonder overigens afbreuk te doen aan andere invalshoeken, stelling of praktijk.
We begrijpen dat dit voor sommige over kan komen als arrogantie doch wij zelf zien het gewoon als vertrouwen door meten en praktijk. Uiteraard willen we graag verder met u discussiëren en nodigen u van harte uit contact met ons op te nemen. In alle vrijblijvendheid natuurlijk.
Wel bijzonder dat een bedrijf genaamd NumoQuest zo ironisch reageert op dit artikel (hoewel deze reactie op zich wel verfrissend is, net als het artikel zelf overigens), om vervolgens tot een soort reclame voor het eigen bedrijf te komen.
Over aapjes gesproken: komt die dan zo uit de mouw?
En dat NumoQuest, bestaat enkel uit meneer René Civile?
Dan is het wellicht goed om ook de persoonsnaam te vermelden, of weet betrokkene niet precies meer hoe hij zichzelf kan zijn?
Uw visie op coachen is niet zo uniek - ik omarm uw visie van harte: werken met een 'blauwdruk', welke in mijn geval ontstaat door toepassing van testen die wetenschappelijk zijn getoetst op o.a. validiteit en voortdurend door externe partij gecontroleerd worden.
Geen enkel probleem dat u mijn naam hier neer zet. Het commerciële oog mag tenslotte ook worden gestreeld. Overigens even een kleine correctie, NumoQuest bestaat momenteel uit nog vier consultants die nog niet staan benoemd.
Jammer dat u daardoor al een conclusie trekt zonder overigens één van de belangrijkste regels die wij voor ons zelf hanteren, in acht te nemen,'Never asume, always verify.' Een eenvoudig mailtje had u uw visie en weergave in deze kunnen besparen.
Mocht u van mening zijn dat in mijzelf niet zou kennen is dat wel erg bout gesteld natuurlijk ;O) Niettemin, het was een bewuste keuze dit op deze wijze te doen.
Ik ben blij niet alleen te staan in mijn visie maar, even een herhaling van eerder aangehaalde, in alle Respect en Vrijheid omdat elk mens zelf een conclusie moet kunnen trekken, te allen tijde.
Ironie is ook iets wat je met de nodige zelfspot kunt bedrijven.
Ik lees met verbazing de reacties op dit artiekel en het eerste wat bij mij naar boven komt is de vraag - werken we dan niet meer met een of meerdere hulpvragen? Want ik heb wel degelijk een idee hoe iemand zich zelf kan verbeteren, aan de hand van wat iemand inbrengt aan punten waar hij/zij zou willen dat dit anders was/ging. En ik vraag altijd naar, hoe zou het eruit zien, als het volgens jou wel goed zou gaan. En mijn eigen visie daarop schoom ik niet om daarbij te laten horen. Vanuit de vrijheid dat de gene die hulp wil, kiest wat hij/zij dan 'normaal' of liever nog, bovengemiddeld oke vind.
Enne.... ik vraag altijd door, waardoor ook zaken naar boven komen, waar in eerste instantie niet eens aan gedacht was, omdat men het al zo gewend was, zo ben ik nu eenmaal denkt men dan.
Maar verandering gaat niet over 1 nacht ijs, werkelijke verandering vergt dat de mens zich toewijd, met disipline aan het blijven doen van oefeningen en andere stappen, dit lang en dagelijks doet, want mijn eigen ervaring heeft me geleerd dat de chinesen gelijk hebben. Als je iets niet ruim 1000 dagen achtereen hebt gedaan, dan kan iets niet opgenomen worden als 'nieuw en ander gedrag'. En tussendoor stoppen, zorgt ervoor dat je weer van voren af aan moet tellen. Inzicht alleen is dus jammer genoeg niet voldoende. Gedrag en onze reacties zijn dagelijk, in reactie op wat we om ons heen (onbewust en een heel klein stukej bewust) zien en horen. dus heb je ook een methode nodig die dagelijk je helpt om deze vaak volautomatische reacties te kunnen opsporen, ontmantelen en daardoor je vrije keuze weer beschikbaar komt.
Om dan maar gelijk reclame te maken, zoals iedereen dat doet, ik heb duurzame veranderingen bij mezelf gekregen met de methode PRI. En met het nieuwe boekje - PRI en de kunst van bewust leven, kan iedereen met deze methode aan de slag gaan.
En het leuke van deze methode is, het hoeft niet eens te klikken met de ander (coach of therapeut) om dit te kunnen doen. Want jij - als gecoachte - doet dit uiteindelijk allemaal zelf.
Een kleine gedachtengang mijnerzijds. Tenminste, mij even door de praktijk ingegeven. Een persoon is nu eenmaal een cummulatie van diens achtergrond en wat die onderweg heeft opgepakt. Hier spelen basaal twee zaken een hele grote rol.
Welke eigenschappen heeft de betreffende van zichzelf, lees, 'van nature', wat is die betreffende onderweg aangeleerd.
Dit zijn twe bijzonder cruciale elementen waarop men, met de conventionele gebruikte methoden, alleen maar door 'vraagstelling' een 'ídee' van kan krijgen, je bent namelijk helemaal afhankelijk van aangereikte 'gekleurde' informatie tenslotte.
Dit laatste gebeurd overigens niet opzettelijk maar is simpelweg de beleving van die persoon. En daar, mijn beste, moet dan op kunnen worden geacteerd. Tenminste, daar wordt op geacteerd. Doorgaans is de praktijk dat de ene vraag de andere vraag vaak uitlokt en voor men het goed en wel beseft is men op een weg van hobbels en kuilen met alle gevolgen van dien.
Dit laatste werkelijk met respect voor alle betrokkenen uiteraard. Elk mens heeft nu eenmaal de vrijheid van onafhankelijkheid een keus te mogen maken. Mijn punt hier is dat in alle gevallen er geen onafhanleijkheid is in beeldvorming waaraan je je zou kunnen conformeren.
Tenminste, met de huidige methodieken in de meeste gevallen. Vanuit onze perceptie doen wij maar één ding. Terug naar de basis van de betreffende persoon en dat is iets wat voor +75% inzichtelijk te maken is.
Voordeel: Geen eindeloos vragen, geen eindeloos zoeken passen of meten, geen inmenging van externe factoren. Coach en gecoachte kunnen zich nu op volkomen onafhankelijk doel instellen en concentreren, en het mooiste hiervan? Niemand hoeft te zoeken naar een 'pasfvorm' of 'format' maar kan er meteen mee aan de slag.
Ik denk dat coaching wel degelijk helpt en verwacht in dit onderzoek dat de gecoachte mensen het meest vooruit gaan.
Jan van Leeuwen
|
|
17
-
01
-
2014
|
11
:
05
uur
Zoek je met google op ''coaching'' met alleen nederlandse resultaten dan krijg je meer treffers als er inwoners in nederland zijn.
Ik vraag me dan: ''is coaching een hype? Wat brengt het, behalve kosten?''
Over de auteur:
