Op LinkedIn kwam ik onlangs een enquête tegen waar gevraagd werd naar het gebruik van digitale netwerken (social networks). Tot mijn verbazing gaf de voorlopige uitslag aan, dat ruim 30% van de respondenten deze ‘nieuwlichterij’ helemaal niets vond en er niet aan deel wilde nemen.
Ik dacht nog:’Wat een merkwaardige uitslag’ want de enquête stond op LinkedIn en als je niet deelneemt aan deze site, hoe heeft 30% dan de enquête kunnen invullen?’ Maar goed, stel dat het klopt dat die 30% niet wil deelnemen aan sociale netwerken, dan vraag je je toch af waarom dat zo is. Is het verzet tegen het nieuwe, verzet tegen het gebruik van mobiele communicatiemogelijkheden of komt het omdat men niet de moeite wil nemen zich in de mogelijkheden te verdiepen en daarom een ongefundeerd vooroordeel gebruikt als reden niet deel te nemen?
Werknomaden
Twintig jaar geleden zag de wereld er nog heel anders uit. Wij maakten gebruik van fax en telefoon en e-mail werd nog maar mondjesmaat gebruikt. Van LinkedIn, Plaxo en al die anderen digitale netwerken had nog nooit iemand gehoord. Ook de manier van werken is veranderd. Mensen die 40 jaar of meer voor een bedrijf werken (ook wel Life-employment genoemd) zijn bijna niet meer te vinden. Mijn CV vertoont 12 ambachten en dertien gelukken en ik was daarmee denk ik een van de eersten van mijn generatie die overstapte op Job-employment; frequent overstappen van de ene naar de andere baan om de spanning erin te houden. De huidige Y-generatie heeft onder invloed van web 2.0 duidelijk gekozen voor project-employment; het uitvoeren van tijdelijke, kortlopende projecten in sterk wisselende samenstellingen en tijdelijke strategische bondgenootschappen met anderen. Niet zelden wordt dat werk gedaan door de inmiddels 650.000 zzp’ers (zeer zelfverzekerde professionals) die hun kantoor vaak letterlijk bij zich hebben in de vorm van draadloos met het internet verbonden laptops, een Iphone of Blackbarry om ook daarop e-mail en social media berichten te kunnen ontvangen of lekker face to face kunnen skypen. Dan praten we nog over de snel opkomende augmented reality mogelijkheden waarbij het mobieltje extra informatie geeft over wat we zien, waar de koffie klaar staat en hoe we moeten lopen om bij een bestemming te komen. Zij ontmoeten elkaar in hotels, in een bar, restaurant of vergaderen in tijdelijke locaties want een vast kantoor is niet zinvol en eigenlijk zelfs overbodig. (De traditionele kantoorpandenbouwers hebben dit kennelijk nog niet door!) Onderweg maken zij gebruik van volledig ingerichte werkplekken en vergader-faciliteiten die tegen redelijke prijzen per uur te huur zijn. Niet zelden kan je er ook lunchen of een drankje aan de bar nemen.
Buitenspel
Nog niet zolang geleden was ik dagvoorzitter tijdens een congres en als je het dan niet helemaal verknalt, ontmoet je altijd wel mensen die nader contact met je willen hebben. Omdat ik de enige met een Poken was, werd het ouderwets kaartjes uitwisselen. Als frequente web 2.0er ga je dan eens wat meer over deze mensen opduiken en tot mijn verbazing bleek dat van de zeven mensen waarvan ik een kaartje kreeg, er vijf waren zonder Twitteraccount, vier zonder LinkedIn-profiel en er was er zelfs één die geen website had. Over dat laatste verbaasde ik mij het meest want het bleek om een websitebouwer te gaan! Hij realiseerde zich niet dat hij daarmee commercieel gezien gelijk buitenspel kwam te staan want 97% van zakelijk Nederland wil geen zaken doen met iemand die geen website heeft.
Verzet is zinloos
Het Nederlandse bedrijfsleven, banken en verzekeringsmaatschappijen voorop, schijnen nog steeds niet te begrijpen dat het delen van informatie via web 2.o sneller gaat dan welk ander medium dan ook. Binnen de kortste keren wisten miljoenen mensen van de ramp met Turkish Airlines voordat de traditionele media als radio, tv en de kranten er lucht van kregen. Een enkele bank is zo slim geweest om een Twitteraccount aan te maken om snel te kunnen communiceren als er vermeende onwaarheden over hen worden geschreven. Bij DSB hadden ze dat niet goed begrepen; met alle gevolgen van dien. Er komen berekeningen in de media hoeveel geld het bedrijfsleven en de overheid kwijt is aan medewerkers die via web 2.0 hun contacten onderhouden, zakelijke en/of privé, maar ik heb nog geen berekening gezien die aangeeft wat men ermee heeft verdient. ‘Onbekend maakt onbemind’ zegt het gezegde en het is aan te bevelen dat ondernemend Nederland gaat begrijpen dat het de hoogste tijd wordt om zich op deze manier van leven en werken te gaan instellen willen zij de zakelijke boot binnenkort niet gaan missen. Indien managers het hun medewerkers onmogelijk maakt toegang te hebben tot het digitale netwerk en de genoemde sociale netwerken, dan geven zij niet alleen blijk van een enorme kortzichtig, maar raken zij de aansluiting met de dagelijkse realiteit kwijt. Verzet tegen web 2.0 is daarom zinloos.
Mijn advies aan bedrijven die nog geen Twitter- en/of LinkedIn-account hebben is:
1. Maak snel accounts aan voor deze social media
2. Een account hebben is niet genoeg; wees actief, wissel informatie uit, reageer op anderen en doe het dagelijks
3. Stel een ‘social media manager’ aan de communicatiestroom te beheren
4. Kleine bedrijven kunnen denken aan project-emloyment. Huur een zzp’er in die de accounts aanmaakt, u vertelt wat er mogelijk is en uw medewerkers traint in het gebruik
5. Weet u niet precies wat er met LinkedIn en Twitter mogelijk is, volg dan eerst eens een workshop. Dat zal een verstandige investering blijken te zijn die omzet oplevert en kosten bespaart.
Over de auteur: Phil H. Kleingeld is auteur, ghostwriter en columnist, Onder de naam Rent-a-Penverzorgt hij workshops in hedendaagse digitale en analoge communicatievormen waaronder sociale media. Phil is daarnaast spreker en auteur van 24 boeken op het gebied van zakelijke communicatie zoals netwerken, verkoop, telefonische communicatie, relatiebeheer, time management, marketing en schriftelijke communicatie.
Een van de specialisaties van Phil is het verzorgen van workshops over sales gerelateerde onderwerpen als Neuroselling, Storytelling en Offertes omzetten in opdrachten.
Op de vooravond van de introductie van de pinautomaat, was er onderzoek gedaan onder de klanten naar hun verwachting of zij er gebruik van gingen maken. Het antwoord was dat meer dan 90% die onpersoonlijke methode niet zou gaan gebruiken. Vandaag de dag is het niet meer uit onze levensstyl te bannen. Weerstand tegen veranderingen is normaal. Een tweetal jaar geleden was het een veel hoger percentage dat het nut niet zag van sociale netwerken of andere nieuwe kanalen. Het acceptatieproces kost tijd. Niet iedereen ziet meteen de mogelijkheden en de toegevoegde waarde voor hun business. Dat geeft ook niet. Een oud verhaal bij veranderingen is dat een manager voor zijn troepen staat en zegt: Zie dit traject als een reis. We gaan met de trein. Die trein rijdt deze week op en af naar de bestemming. Iedereen krijgt een koffer en mag zelf beslissen wanneer hij deze week op de trein gaat. Een van zijn mensen kijkt op en zegt, maar als ik aan het eind van de week nog niet op de trein zit. Tsja zegt de manager, dan heb je in ieder geval je koffer al gepakt.
Zo gaat het ook met de vernieuwingen in dit tijdperk. Je mag rustig wat afwachtender zijn, om je heen kijken en leren van andere partijen. Echter je moet wel voorkomen dat je de trein mist en als onderneming/mens je buitensluit. Is twitter, linkedin, hyves niets voor jou, dat kan! Echter je kunt de wereld niet buitensluiten, voor je mensen/onderneming is het wel essentieel. Open wel de kanalen, borg het in je standaard kanalen zoals email en mobiel, blijf op de hoogte. Spreek wel protocollen af. Borg het binnen je organisatie en benut het op het juiste moment.
18 jaar geleden kreeg ik een autotelefoon. U kent het vast nog wel, dat ding had een accu van 3.5 kilo. Mijn ouders zeiden, zo'n ding heb je niet nodig, wat een onzin. Vandaag de dag hebben mijn ouders al hun zoveelste mobieltje. Enthousiast kopen ze een nieuwe met allerlei nieuwe snufjes. Ze zitten op hyves, internet, msn, snuffelt youtube af en allerlei online hobbyclubs. En mijn moeder belde zelfs van de week om te vragen : Moet ik ook op Twitter of Habbo? We staan met elkaar nog maar aan het begin van alle communicatie-ontwikkelingen. De potentie van de verschillende platformen en de technologische ontwikkelingen zijn enorm. Ik kijk er naar uit!
Herwig
|
|
11
-
04
-
2010
|
09
:
56
uur
Het artikel is een mengeling van 'nuttig' en 'self-marketing'. De essentie is niet ''wat'' je hebt (het fashion syndroom van de 'must-have' merknamen) maar uitsluitend wat je er mee DOET !
Dat wisten de Romeinen ook al.
Over de auteur:
