Nederlanders houden van Belgen, ook in het bedrijfsleven. Inmiddels wordt één op de vijf AEX-fondsen geleid door een Belg. Andersom niet. Belgen mogen ons niet zo. Dat durf ik te stellen, want ik hoorde het gisteren letterlijk uit de mond van Rudi de Becker, CEO van Hagemeyer en Vlaming. Dat is mede de reden waarom zakendoen in België lastig kan zijn.
De Becker debatteerde tijdens een bijeenkomst van de Belgian Business Club in Nederland met Dick Dresselhuis, voorzitter van de Nederlandse Kamer van Koophandel in België over cultuurverschillen tussen Nederlanders en Belgen. De bijeenkomst vond plaats op uitnodiging van de Belgische ambassadeur in de Belgische Residentie in Den Haag.
Cultuurshock
Hoe zien Belgen ons? De Becker wilde het wel vertellen en deed dat op zijn Vlaams, dus indirect. Hij gebruikte een citaat van een Amerikaanse vrouw die hij ooit eens had ontmoet. "Het was een vrouw die al in alle uithoeken van de wereld was geweest waaronder China en Rusland. Dat moet een hele cultuurshock zijn geweest, vroeg ik? De vrouw antwoordde dat ze haar grootste cultuurshock pas in Nederland kreeg. Wat zijn die mensen arrogant, luidruchtig, onbeschoft en krenterig," parafraseerde De Becker.
Cultuurverschillen
De moderator van het debat, Paul Wouters van Berenschot en schrijver van het boek België-Nederland, verschil moet er zijn, wist te melden dat uit cultuuronderzoek is gebleken dat er géén twee buurlanden in de wereld zo verschillend zijn als Nederland en België. Ook qua managementstijl zijn er grote verschillen, beaamde De Becker. De Belgen hanteren meer de Latijnse stijl waar Nederlanders het Rijnlandse overlegmodel omarmen. Van dat overlegmodel moeten Belgen niks hebben. "Bij Hagemeyer heb ik bijvoorbeeld gelijk uit de statuten laten schrappen dat beslissingen in de Raad van Bestuur met meerderheid van stemmen moeten worden genomen," onthulde De Becker. Daar kwam hij vrij gemakkelijk mee weg want "Nederlanders houden wel van Belgen."
Nederlanders zijn gemakkelijker te managen dan Belgen, aldus De Becker. "Ze zijn openhartig en direct en komen openlijk met kritiek. Belgen doen dat niet. Die zeggen ‘ja’, maar doen ‘nee’. Als Nederlanders ‘ja’ zeggen, gebeurt het ook."
Transparantie
Transparantie, daar houden Nederlanders van. Belgen niet, die hebben het liefst ondoorzichtige complexiteit. "In die complexiteit vind je als manager altijd wel een manier om je doel te bereiken. Neem nou de matrix-structuur van organisaties – een heel complex bestuursmodel. In Duitsland en Nederland moeten ze daar niks van hebben. In Italië (waar het Latijnse model in feite is uitgevonden - FA) vinden ze het fantastisch," aldus De Becker.
Eetcultuur
Voor Nederlanders is het niet gemakkelijk om in België zaken te doen. Onze directheid, efficiëntie en de neiging om altijd het laatste woord te willen hebben worden niet gewaardeerd. Neem de eetcultuur in het Belgische zakenleven. Nederlanders begrijpen daar niet veel van, ze vinden het tijdverspilling en komen het liefst snel terzake. "Niet doen," adviseert De Becker. "Laat de zakelijke papieren in de auto liggen en ga onder het genot van een wijntje uitgebreid tafelen. Begin niet over zaken, dat komt later wel."
Voordeel
Toch kan het Nederlander-zijn ook een voordeel zijn in België, vooral in het Franstalige Wallonië, zo benadrukte Dick Dresselhuis, die voorheen de Belgisch/Franse tak van Unidek leidde, een toeleverancier van bouwmaterialen. "Als ik een conflict had in Vlaanderen, dan stuurde ik een Vlaming, maar was er een conflict in Wallonië, dan ging ik zelf. En ik benadrukte dan dat ik absoluut geen Vlaming was – dat hielp."
Ben zelf als manager 3 jaar geleden naar Nederland gebracht vanuit France Telecom.
Initieel voor 1 jaar, vervolgens woon en werk ik hier reeds 3.5 jaar. Inclusief familie.
Er zijn inderdaad wel wat verschillen! Vanuit het hoofdkantoor waarschuwde men mij: let op, Nederlanders maken plannen en Belgen trekken hun plan. Met deze gedachten hier toegekomen. Na 3.5 jaar kan ik zeggen dat veel van de hier boven geschetste voorbeelden herkenbaar zijn. Het idee van de overlegcultuur was vooral in het begin het meest lastige. kort door de bocht,kan een meeting de eerste 30 minuten gaan over de vraag of de meeting wel zinvol was om vervolgens nog 30 minuten over te houden voor het werkelijke onderwerp. Soms bevreemdend moet ik zeggen. Wat betreft de arrogante Nederlander...ik begrijp van waar het komt, alleen kan je daar redelijk snel overheen kijken. Belgen gaan meer wikken en wegen en gaan via een omweg de booscahp formuleren, ook dat is herkenbaar. Lunchafspraken:hoeft niet, we kunnen wel even snel rond de vergader-tafel wat zaken bespreken, al moet ik zeggen dat daar ook verandering in komt.
Waar ik persoonlijk het meest van geniet en waar wij als belgen behoorlijk wat van kunnen leren is de handelsmetaliteit hier in Nederland.
Last but not least vinden wij dat het leven hier minder hectisch is als in Belgie. Hier wordt door Nederlanders meestal nogal vreemd op gereargeerd, zo van...jullie zijn toch Bourgondischer ( en dus een meer gelaten joie de vivre). Bourgondischer wel ( gelukkig) maar anderzijds wordt er in Nederland veel bewuster omgegaan met het aandeel werk, rijden we hier met zijn allen op de fiets, is er veel meer groen in de steden en is er veel vaker ruimte om even een bakkie te doen.
Kortweg, anders, zeker en vast. Maar met een beetje zin voor flexibiliteit is het hier heerlijk vertoeven.
Ik wil een kleine correctie maken. Belgen werken niet graag met Hollanders omdat ze die arrogant etc vinden. Let wel, Hollanders en dan heb ik het over dat kleine stukje Nederland dat, als we er niks aan doen, over een jaar of 50 onder water staat. Dat stukje dat de rest van ons land afdoet als ''de provincie'', dat stukje dat meent dat de wereld om hen draait. Tja, de Gouden Eeuw en de OIC hebben we al even achter ons, maar dat schijnt men in de Randstad nog niet begrepen te hebben.
Als Brabander kan ik het goed vinden met de Belgen, al moet ik eerlijk zeggen dat ze af en toe te veel leven als God in Frankrijk.
Het Poldermodel, nee, liever een meer daadkrachtig besturingsmodel. Maar ja, liever Polderen dan het Balkenende 4 model waarbij zowel de Geit, de Kool, de Aap, de Wortel, de Tijger gespaard wordt en ieder besluit naar voren wordt geschoven.
Zijn de Belgen daadkrachtiger? Niet echt, maar ze nemen wel een besluit als het moet (niet altijd het juiste besluit en slechts zelden over het onderwerp waar een besluit over genomen moest worden) en ze zijn wat gevoeliger voor hierarchie. Maar boven alles zijn ze charmant en humoristisch en daar kan de randstad nog wat van leren.
Bestaat dé Belg en dé Nederlander wel? Ik lees dat een Brabander weer verschil maakt tussen hoog en laag Nederland, ofwel Holland (Zuid en Noord) en de rest van Nederland. In België bestaan er evenveel verschillen, niet alleen tussen Wallonië en en Vlaanderen, ook is er een duidelijk cultureel verschil tussen Belgisch Limburg en Oost Vlaanderen. Kortom waar hebben we het over. De stijl van managen, van vergaderen (overlegcultuur) wordt ook ingegeven door modellen zoals we die met de management paplepel ingegeven worden. Ik neem de diversitiet van verschillende subculturen en merk dat het heerlijk is als Nederlands Limburger met meerjarige managementervaring om een zakelijke lunch te nuttigen in Hasselt of elders in prachtig Bourgondisch België (met aansluitend zakelijke belangen bespreken) en regelmatig boven de rivieren te vertoeven om een recht door zee gesprek te houden met een business partner uit Holland. Om daarna weer eens in Overijssel (of ergens in de rest van mooi Nederland) te vertoevene. Wat wel mijn voorkeur heeft in België, waar de wijze waarop je met respect wordt behandeld en bij voorbeeld in restaurants en ziekenhuizen nog écht als klant wordt behandeld. Dat is het verschil, in Nederland zijn we omgangsvormen kwijt geraakt. Geef me daarom ook nog maar de klassikale opvoeding en opleidingen die je in België vindt.
Ik kan met Leon meegaan op een kleine opmerking na. Als ik het over Holland heb dan bedoel ik het westen, Noord Holland en Zuid Holland dus. Daar heerst de cultuur die overal in de wereld als ''Hollands'' wordt omschreven.
Wij Brabo's worden daar een beetje met de nek aangekeken omdat we teveel op Belgen lijken en hoe ze daar over Limbo's praten, dat wil je niet eens weten.
Ik voel me uitstekend op mijn gemak bij Belgen, weet ook met Hollanders om te gaan. Met Fransen, maar daar hebben we het nu niet over, heb ik wat meer moeite, maar het kan zijn dat dat weer komt omdat ik me jarenlang heb lopen ergeren aan de manier waarop het bedrijf waar ik voor werkte met mensen om dacht te moeten gaan.
Léon,
Mensen zijn kuddedieren en hebben dus de neiging om groepjes te vormen die zich op een of andere manier gelijkaardig gedragen.
Er zijn binnen de twee landen (en alle andere landen) dus ook verschillen, maar die zijn niet zo groot als tussen de twee landen zelf. Lees het onderzoek van Prof. Geert Hofstede.
Het gras is altijd groener aan de andere kant: wij vinden dan weer dat in Nederland veel dingen beter geregeld zijn.
Behalve onderwijs en zorg dan....
Ik ben Belg (Vlaming) er reeds meerdere jaren actief in de Benelux en Frankrijk als managementconsultant.
Er zijn zeker verschillen tussen onze beide landen, maar die worden volgens mij steeds kleiner met de tijd. De ''wining & dining'' cultuur in België kent enkel nog zijn aanhang in Wallonië en de 50-plussers in het zakelijke leven. De jonge manager/ondernemer werkt veel en hard, houdt van een open en directe communicatie en gaat vrij direct naar de kern van het onderwerp. Een meer Nederlandse aanpak dus. Ook medewerkers in een bedrijf zoeken die open en directe commuicatie. Indien deze er niet is, verlaten ze het bedrijf (zeker de jonge generatie). Indien je als manager daar geen rekening mee kan/wil houden, verlies je je hoofdopdracht uit het oog (resultaten behalen via anderen).
Zowel in Nederland als in België (voornamelijk Vlaanderen) worden gedrag en competentie als de voornaamste factor beschouwd in het functioneren van een persoon in een professionele context. In de meeste andere landen in de wereld is dat het diploma en ''track record''. Dit is een fundamenteel andere benadering. Daarom ligt de Nederlandse en de Belgische (Vlaamse) managementcultuur ook niet zo ver uiteen.
Het bewijs wordt trouwens geleverd door het relatief grote aantal Belgen die in Nederland een managementfunctie opnemen. Indien de verschillen echt zo groot zouden zijn, zou dit niet lukken.
Wat ik ook vaststel, is dat deze managementbenadering wereldwijd steeds meer aanhang kent en dat Nederland en Vlaanderen daar wereldwijd mee aan de top staan. Naast Hollandse kaas en Belgische chocolade, een nieuw exportproduct?!
Waar ik wel veel verschil zie, is dat Nederlanders vaak directheid en openheid aangrijpen om zich maatschappelijk te misdragen. Zo komen ze vaak bij Belgen als onbeleefd, luidruchtig en slecht opgevoed over (en niet enkel bij Belgen: zo zag ik een aantal jaren gelden in Zuid-Frankrijk een bordje aan de ingang van een camping met het opschrift ''geen Nederlanders gewenst'') Maar dat is het beeld dat je krijgt van de Nederlandse massatoerist. In het zakenleven heb ik ook veel andere Nederlanders tegengekomen, die evenzeer dit soort gedrag van hun landgenoten verfoeien.
Een ander verschil tussen de Belg en de Nederlander is dat de Belg zijn leven lang studeert, terwijl de Nederlander zich weinig of niet bijschoolt na zijn/haar afstuderen. De Nederlander legt zijn focus dan op actie/doen, terwijl de Belg meer gaat nadenken vooraleer iets te doen (en dus minder snel actie onderneemt).
De ''Latijnse'' cultuur waar naar verwezen wordt in het artikel is zeker nog in België aanwezig, maar is niet zo sterk aanwezig in Vlaanderen. Het zijn vooral de mensen uit Wallonië en Brussel die deze manier van werken aanhangen. Dit is trouwens ook 1 van de redenen waarom het niet zo goed loopt tussen de Vlamingen en de rest van het land (uitgezonderd de Duitstalige gemeenschap).
Wat ik ook heb vastgesteld, is dat men in Nederland vaak werkt in een ''conflictmodel''. Eerst wordt er op een vrij agressieve en vaak ongestructureerde manier vergaderd, om pas veel later tot een moeizame consensus te komen. De Belg vertrekt van in het begin met de ingesteldheid dat er een consensus dient gezocht te worden en zal zijn/haar tijd niet steken in een robbertje vechten. Het nadeel van een consensus is natuurlijk dat de beslissing meestal minder radicaal/eenduidig zal zijn.
Een Nederlander is politiek ook veel meer betrokken in de maatschappij. De kiezer zegt ongezouten zijn/haar mening en hij/zij gaat in de ''aanval'' als hem/haar iets niet zint. De Belgische politici hebben er zo'n zootje van gemaakt, dat de Belgische kiezer apatisch is geworden tov de politiek. Met als gevolg dat hij/zij niet meer openlijk reageert en dan gewoon zij/haar ding doet, legaal of niet.
Over het algemeen kan je wel stellen, dat hoe ''hoger'' het niveau van je gesprekspartner is, hoe kleiner de culturele verschillen worden. Deze mensen hebben inzicht gekregen over de gebreken van hun eigen functioneren en gaan niet blindelings de cultuur uit hun directe omgeving volgen. Ze houden er hun eigen, meer internationale doelgerichte stijl op na.
Suggestie: maak eens een analyse van de verschillen tussen Nederland en Frankrijk. Veel plezier!
Guido en Mikaël,
Ik denk dat jullie een iets te rooskleurig beeld hebben van de Nederlanders en te veel op de Hollanders letten.
Ik kan me dan ook niet helemaal in jullie analyses vinden, maar allez, wat geeft het hè?
Het verschil tussen de Vlaming en de Waal is meer dan alleen de taal, dat is wel duidelijk. Het is ook de orientatie op Nederland of Frankrijk, met alle dingen die daarbij horen. Het verschil tussen nederland en Frankrijk ken ik maar al te goed, ik heb jaren voor een Franse Multinational gewerkt en je snapt gewoon niet dat ze kunnen overleven in de chaos die ze dagelijks weten te creëren.
Politiek? Tja, een groter zootje dan Nederland kan niet meer, gingen de dames en heren de confrontatie maar eens aan in plaats van steeds in partijpolitieke en politiek correcte nietszeggende uitspraken te vervallen. Het Poldermodel is echt iets Nederlands (Hollands).
Het Belgische Onderwijs is van een dusdanig niveau dat ik mijn dochter met plezier in Gent laat studeren. Voor een derde van de prijs (ge blijft Hollander) geweldige kwaliteit, geen gezeik met lotingen en goede huisvesting.
En zo blijven we buren die soms vitten en kiften, maar niet zonder elkaar kunnen.
En tot slot het bier............
In grote lijnen eens!
Behalve het verhaal van de Latijnse cultuur. Toch nog maar eens verwijzen naar Hofstede die in opdracht van IBM meer dan dertig jaar intercultureel onderzoek gedaan heeft naar een aantal socio-antropologische factoren.
Hij is de meest geciteerde Nederlander in de wereldwijde wetenschappelijke literatuur, dus dat zal wel een reden hebben.
Hij schrijft letterlijk dat er nergens ter wereld grotere cultuurverschillen zijn tussen twee buurlanden dan tussen B en NL.
Populair gezegd, komt het er op neer dat de grens tussen Skandinavië en het Middelandsezeegebied bij Meer een Baarle en Maaseik/tricht loopt.
Gijs Nooy van der Kolff
|
|
18
-
04
-
2008
|
14
:
44
uur
Mikaël,
Als 'Ollander die zo'n 8 jaar geleden in België is komen wonen en werken, heb ik de cultuurverschillen tussen onze landen aan den lijve ondervonden. Ze zijn groot en de conclusies van Hofstede (en trouwens ook Fons Trompenaars), een paar jaar geleden bevestigd door onderzoek van Marie-Thérèse Claes en Marinel Gerritsen, kan ik dan ook alleen maar onderschrijven. In feite zijn alle onderzoekers het er over eens: de Waalse, maar ook de Vlaamse cultuur ligt veel dichter bij de Franse cultuur dan bij de Nederlandse cultuur. Als je de Vlaamse cultuur in een grotere groep zou willen indelen zou die bij de Latijnse cultuur komen, terwijl de Nederlandse tussen de Scandinavische (voor somige aspecten) en de Angelsaskische (voor andere aspecten) valt. Dat we dezelfde taal spreken (doen we dat eigenlijk wel??), doet daar weinig aan af.
bianca
|
|
3
-
08
-
2010
|
11
:
42
uur
Mijnheer Goudesone, ik weet niet zo of ik het met u eens bent over dat de Belg zich graag laat bijscholen en hiervoor ook de faciliteiten voor krijgt. Ik weet dat de Nederlandse bedrijfscultuur ook op bijscholing is gericht en terwijl men in Vlaanderen (vooral bij de Overheid ook) daar niet eens in investeert. Geldgebrek weten ze te vertellen dus je bent gauw op je zelf aangewezen.
Verder lijkt het wel alsof Belgen zich altijd zo frustrerend afreageren op Nederlanders. (vaak wel buiten de rug om)Is dit jaloezie?
Over de auteur:
