Vijf mythes over sociale media in de financiële wereld (en daar buiten)
3 augustus 2010 -
Onlangs voerde financieel marketing en communicatiebureau Ledermark onderzoek uit naar het gebruik van sociale netwerken door financials. Chad Bockius analyseert de resultaten op Socialware.com en integreert ze met een aantal mythes die op dit gebied de ronde doen.
Mythe 1: financials gebruiken sociale media alleen als hun organisatie daar toestemming voor geeft
Volgens Ledermark gebruikt maakt 85 procent van de financials jonger dan 50 gebruik van sociale media. Bedenk vervolgens dat 54 procent van de Amerikaanse bedrijven het gebruik van sociale media verbiedt en steeds meer organisaties de netwerken blokkeren, en u ziet zelf ook wel dat hier een discrepantie zit. Het lijkt dus duidelijk dat deze verboden en blokkades omzeild worden. U kunt zeggen dat ze alleen privé actief zijn op sociale netwerken, maar aangezien social media gigantische netwerkmogelijkheden bieden, lijkt dat niet geloofwaardig. De kans is levensgroot dat financieel medewerkers sociale netwerken eveneens aanwenden voor zakelijke doeleinden.
Mythe 2: degenen die toestemming hebben, kennen het social media beleid
Alleen al Facebook, Twitter en LinkedIn hebben meer dan 150 functionaliteiten. Hoe kan iemand al die do’s en don’ts onthouden? Ledermark ontdekte dat een ‘significant aantal niet weet welke LinkedIn activiteiten hun organisatie toestaat’. Er komen bovendien wekelijks of maandelijks nieuwe functionaliteiten bij. Tegen de tijd dat een social media beleid opgesteld is, is dit alweer verouderd.
Mythe 3: sociale media bieden geen zakelijk voordeel
Uit het Ledermark onderzoek kwam naar voren dat 40 procent van de financials jonger dan 50 wel eens zaken heeft gedaan via sociale media, met name via LinkedIn (Facebook wordt meer gebruikt voor privédoeleinden, maar ook hernieuwde contacten met vroegere klasgenoten en ex-collega’s kunnen tot zakelijk voordeel leiden). Het gaat op deze sites om netwerken, contacten leggen en leren. Iedereen is hier tegenwoordig aanwezig. Organisaties die afhankelijk zijn van netwerken en relaties kunnen er niet meer omheen.
Mythe 4: u moet zakelijk en privé scheiden
Ledermark zei het heel helder: ook persoonlijk gebruik van sociale netwerken kan leiden tot zakelijk voordeel. De grens tussen werk en privé vervaagt. Door de twee wel strikt te scheiden, beperkt u uw kansen op succes. Ook uw persoonlijke contacten kunnen leiden tot een referentie of verkoop. Bovendien: hoe groter uw netwerk, hoe groter uw kansen. Zonde dus om werk en prive te scheiden.
Mythe 5: gebruikers van sociale netwerkern kennen de mogelijkheden en regels inmiddels wel
Er heerst een continu spanningsveld tussen verboden, onduidelijke richtlijnen en het wachten op goedkeuring en het gewoon aan de slag willen met sociale netwerken. Organisaties en werknemers snakken naar begrip van social media en de regelgeving daaromtrent. Dit blijkt meer dan overtuigend uit de run op webinars, trainingen, informatie en case studies over dit onderwerp.
Ik begrijp even het artikel niet zo goed. Met name waar er 'Mythe' word geschreven staat mij er een beetje paradoxaal maar goed.
Ik ben al sinds het begin van het internet bekend met de materie. MSChat was een van de vroegste programma's die later werden opgevolgd door allerlei andere mooi chatprogramma's en daarna de social media's. Nu wil het zo dat de social media volkomen is ontstaan buiten het zakelijke gezichstveld en dat de mogelijkheden in de VS de voorhoede zijn van wat deze kant weer op komt.
Nu is het wel zo dat de merite in de VS die van Nederland niet zijn. Men is daar veel puriteinser plus daarbij dat men er een totaal andere arbeids ethos kent.
Ik heb al eerder een uitgebreide reactie geschreven maar dan betreffende het onderwerp Recruitment, sollicitanten en social media. Er werden naar de potentiele sollicitanten toe een set van gedragsregels voorgelegd om er toch maar voor te zorgen dat je er zo voordelig mogelijk uit zou komen op een persoonlijke pagina, anders zouden kansen wel eens aan je neus voorbij kunnen gaan.
Er is ook hier een duidelijk verschil tussen zakelijk en prive. Ik kom zelf uit de IT, en dat is een kleine wereld waar je elkaar altijd weer tegen komt. Iets als Linked in is leuk om te zien wie waar soms aan de slag is en hoe je professioneel contact houd met elkaar. Soms heb je wel eens een professionele vraag en dan kun je elkaar redelijk eenvoudig vinden.
Ik geloof niet dat er iemand er ooit een punt van heeft gemaakt dat een collega mij wel eens een vraag heeft gesteld of anders om. Maar ik begrijp tegelijkertijd wel dat de grens tussen prive en zakelijk begint te vervagen af en toe.
Zelf ben ik een pragmaticus. Linkedin en Plaxo zijn de zakelijke netwerksites en facebook en tagged prive. Ik ben een open persoonlijkheid en men mag datgene van mij zien dat ik verkies te laten zien. Zo zie ik dat ook voor anderen.
Ik zie in Nederland nog niet zo de ontwikkeling op zakelijk vlak doordringen anders dan wat recruitment activiteiten en schamele pogingen dat men probeert het verboden MLM hier op te zetten. Wat recruitment betreft zie je wat meer gebeuren maar ook dat is niets nieuws. Had je vroeger je persoonlijke netwerk, nu is dat gedigitaliseerd. Waar men je vroeger met een vraag belde,''Weet jij toevallig nog iemand?'' gaat dat nu digitaal.
Ik denk dat een ieder zich terdege moet realiseren dat dat wat men denkt te zien, op een prive pagina, niet altijd is wat het lijkt. Voorbeeld. Ik ben een verwoed fotograaf als hobbyist, maak heel graag portretten, maar ook foto's met een thema. Soms maakt een stukje bloot oppervlak deel uit van een foto.
Iemand die er heel trots op is plaatst een dergelijke foto gewoon op haar pagina maar zou dan meteen te maken kunnen krijgen met een 'social media police?' Klaarblijkelijk. Want als je zelf kunstzinnig bent ingesteld, in een bepaalde 'suggestieve' pose verschijnt op een prachtig gelukte foto, zou vervolgens weinig kans meer maken op uitnodiging of het doen van zaken?
Een imago van een bedrijf gaat altijd tot de voorgevel zeg ik dan. Als mensen hun eigen werkgever in discrediet willen brengen kan dat altijd. Daar kan een werkgever iemand zeker op aanspreken. Maar doorgaans weet niemand voor wie ik zou werken. Weten ze dat wel dan lijkt het me zinvol om mijn presence op het internet aan te passen.
Ik denk dat er meer aandacht aan zou moeten besteed aan de gevaren van de social media maar dan in nuchtere zin. Ja, zaken zijn absoluut niet altijd zoals ze zich laten aanzien, en ja, denk af en toe even na over wat je laat zien op een social media van jezelf.
Maar verder? Leer een ieder dat het Internet een open medium is en dat er mensen zijn die misbruik van jou willen maken en er op loeren. at gebeurd ook zakelijk. Wees je daarvan bewust en je kijkt heel anders tegen het medium aan.
Je kunt heel makkelijk een seminar bedenken voor medewerk[st]ers waarbij je ze bewust maakt van de voor en nadelen van het internet op zakelijk vlak. Als je even goed leest in de clausules die de meesten wtoch al hebben ondertekend, dan kun je die waarschijnlijk moeiteloos doortrekken naar de digitale wereld.
Verder is een interne seminar zeker een aanrader maar ga er niet te rigide mee om en kom met ludieke voorbeelden. mensen houden soms van een beetje overdrijven.
Voor een tip met een knipoog ben ik altijd beschikbaar.
Mic Adam
|
|
4
-
08
-
2010
|
07
:
58
uur
Dit is natuurlijk een amerikaanse studie en ik vrees dat in europa de situatie nog een stuk moeilijker ligt.
Sociale media guidelines zijn in europe helemaal niet in zwang (minder dan 1 op 4 bedrijven heeft er één) en de bewustmaking van sociale media door bedrijven is heel laag. Ja, de marketing, sales en management worden geinformeerd maar de rest van de organisatie niet!
Deze mensen nemen vooral deel aan de privé kant van social media en niet aan de professionele kant althans dat is wat mijn onderzoek in belgie laat blijken!
Ik kan me wel vinden in deze tekst, maar zoals aangegeven europa staat nog heel veel achter.
Ik denk dat je prive en zakelijk wel kunt scheiden, maar dan zakelijk ook persoonlijke dingen toelaten. Ik zou prive dan onder een schuilnaam gaan zodat je daar rustig over je persoonlijke leven kunt twitteren. Al is het wel meer werk, twee profielen.
