24 juni 2010 -
Dat één op de vijf werknemers tussen 2010 en 2015 de arbeidsmarkt uitstroomt, is al langer bekend. Dat hernieuwd vertrouwen in het herstel van de economie echter voldoende is om de arbeidsmarktmobiliteit de komende tijd flink te doen stijgen is wel een nieuwe factor van belang.
Ruim 75 procent van de hoogopgeleiden vindt het na twee jaar stilstand tijd voor persoonlijke groei en staat open voor een uitdagende functie. De arbeidsmarktkrapte van begin 2008 kan zo weer snel terugkeren. Dit kan de groei van organisaties én de realisatie van organisatiedoelstellingen fundamenteel in de weg staan.
Wat beweegt werkzoekenden?
Naar wat werkzoekenden anno 2010 beweegt deed YER onderzoek onder sollicitanten. De moderne werkzoekende gedraagt zich steeds meer als consument en beschikt over het zelfvertrouwen en de middelen om steeds flexibeler inhoud te geven aan het eigen carrièreperspectief. Social media spelen hierin een cruciale rol. Het gluren bij de buren is niet meer weg te denken uit het oriëntatiegedrag van werkzoekenden.
Groener gras
Medewerkers hebben het gevoel dat werkgevers hen in de kou hebben laten staan door aanhoudende reorganisaties, kostenreducties, intensivering van productiviteitseisen, bezuinigingen op bedrijfsuitjes/evenementen en gebrek aan promoties, trainingen en opleidingen. Dit beïnvloedt de werksfeer, vermindert de loyaliteit richting werkgever en tast op lange termijn zelfs de bedrijfscultuur aan. Het gras lijkt in deze situatie snel groener bij de buren.
Alles beleven
Bovendien wil men alles ervaren, niks missen, eindeloos consumeren....ook in het werkende leven. Men is ambitieus, wil ertoe doen, zichzelf ontwikkelen en alles meemaken. Dit vertaalt zich steeds vaker in het hebben van meerdere soorten dienstverbanden naast elkaar of dienstverbanden die elkaar steeds sneller opvolgen. Medewerkers zijn sneller uitgekeken, willen door met hun carrière. Nemen daarbij het heft in eigen hand en maken eigen keuzes ingegeven door veel zelfvertrouwen
Uitgebreide oriëntatie
Door Internet, social media en social networks is het mogelijk veel meer over organisaties te weten te komen dan vroeger. Werkzoekenden oriënteren zich tegenwoordig uitgebreid online. Niet alleen op inhoudelijke aspecten van de functie, maar ook op de bedrijfscultuur en het perspectief voor doorstroom. Het gluren bij de buren is niet meer weg te denken uit het oriëntatiegedrag van kandidaten. Via social networks als LinkedIn is het bovendien ook gemakkelijker geworden in contact te komen met medewerkers die al voor een organisatie werkzaam zijn. Contacten worden steeds sneller gelegd. Ook organisaties leggen zo snel contacten met potentiële medewerkers al wordt een overmaat aan aandacht dan weer niet altijd op prijs gesteld.
Tendentieuze berichtgeving. Er is namelijk steeds minder te doen. Te weinig innovatie en er vind teveel zelfverrijking plaats, zonder toegevoegde waarde aan producten en/of diensten toe te voegen.
Social networks worden al helemaal niet gebruikt. Twitter is alleen voor politici en voor de verwerving van een baan door werknemers wordt nog op de normale wijze gesolliciteerd.
Tja, wellicht door zoekende werkgevers echter deze blijven van een koude kermis thuiskomen.
Nu denk ik persoonlijk nog helemaal niet zo aan een nieuwe baan maar de opportunisten onder ons zullen zich alweer klaar gaan maken om.....
Nu kun je daar allerlei visies op loslaten natuurlijk.
De eerste misschien door te stellen dat veel opportunisten juist even een pas op de plaats hebben gemaakt en dadelijk hun kans weer schoon zien.
De tweede is, en dat is niet nieuw, dat talent management nog niet ver genoeg is doorgedrongen in het bedrijfsleven.
Het derde kan misschien zijn dat werkgevers de laatste kabinetten wel heel erg hun zin hebben gekregen in de zin van gekwalificeerd personeel af te kunnen komen naar het meer Amerikaanse model. Dat de vergoedingen voor ontslag en afvloeiing volledig door de op eenvolgende kabinetten is uitgehold.
Hierdoor kwamen we in een modus dat werkgevers en werknemers elkaar steeds meer met argusogen is gaan bekijken. Of wat te denken van de politiek die volkomen heeft laten liggen dat de uittredings golf nu aanstaande is in de komende vijf jaar en er enorme potentieel en kennis het bedrijfsleven, op alle niveaus, zal gaan uittreden.
Het zal nog wel wat worden want hoe ga je in vredesnaam de politieke en ambtelijke impotentie, qua regelgeving dan, op laten vangen door het bedrijfsleven?
Mij is zwartgalligheid wel vaker vergeleken maar sinds het uitbreken van de crisis heeft meer dan die of gene, ongelijk aan mij moeten bekennen door te moeten constateren dat mijn visie er helemaal nog niet zo ver naast heeft gezeten.
Maar alles opzij zettend ben ik werkelijk benieuwd met welke antwoorden en oplossingen het bedrijfsleven zal gaan komen. Van de politiek hoeven we hoegenaamd geen actuele of werkende visie verwachten.
Edwin
|
|
24
-
06
-
2010
|
15
:
13
uur
werken gaat over relaties tussen mensen. Wanneer je dat vergeet is het kil zakelijk invullen van deze relatie een logisch gevolg: ''laten we het alsjeblieft zakelijk houden!''. Wanneer je vertrekt vanuit relaties tussen mensen en de organisatie gaat waarnemen als een netwerk van menselijk relaties waarin je vanuit je ambities en talenten kunt werken, wordt het vanzelf meer uitdagend en leuker. Talenten werken graag bij zo'n bedrijf!
