29 april 2009 -
Net zoals een generaal in oorlogstijd afstand houdt van rekruten (ze kunnen immers over twee dagen dood zijn), zie je dat veel managers immuun worden voor het trauma van ontslagen medewerkers. Zo’n kil en hard managementteam is misschien dé oplossing tijdens een recessie, maar niet op de lange termijn.
Uit onderzoek van de University of Puget Sound en de University of Colorado blijkt dat managers die ontslagen door moeten voeren steeds meer eelt op hun ziel krijgen. Toch moeten ze beseffen dat het steeds opnieuw ontslaan van mensen zijn sporen nalaat. Dat uit zich bijvoorbeeld in het feit dat steeds meer managers last krijgen van maagzweren, hoofdpijn en hartproblemen. Op langere termijn komen daar slaapproblemen, emotionele uitputting en duizeligheid bij.
Vergeten groep
Dit onderzoek bevestigt de uitkomsten uit onderzoek in oktober vorig jaar dat concludeerde dat de slechte economie steeds meer werknemers en managers stress, zorgen en slapeloze nachten bezorgt. In 2007 kwam al naar voren dat overlevenden van een ontslagronde een verhoogde kans lopen op psychische problemen. Dit laatste onderzoek richt zich op de uitvoerders die, in tegenstelling tot degenen die ontslagen zijn en degenen die overblijven, vaak vergeten worden bij de nazorg. Toch kunnen ook zij problemen krijgen na het nemen van zware beslissingen en het voeren van moeilijke en emotionele slechtnieuwsgesprekken met mensen die ze soms al jaren kennen en mogen. Daar wordt vaak niet bij stil gestaan. De onderzoekers raden aan managers meer steun te geven en toegang te geven tot externe counselling.
Problemen
Een aantal ondervraagde managers vertelden dat ze ‘gehard’ of ‘lamgeslagen’ waren en voorlopig niet te close wilden worden met hun medewerkers. De meesten zouden er het liefst een tijdje tussenuit gaan en niet nadenken over alle problemen. Toch lopen managers die ontslagen door moeten voeren meer risico dan anderen op gezondheidsproblemen, zoals de eerder genoemde maagzweren, hoofdpijn en hartproblemen. Ook ervaren ze meer werkstress, baanonzekerheid, depressieve gevoelens en emotionele uitputtingsverschijnselen.
Vijandige reacties
Moeten mensen dan maar ontslagen worden via e-mail, sms of een brief? Ook dat raden de onderzoekers af, aangezien dat nog veel negatievere gevolgen kan hebben voor beide partijen. Op die manier reduceer je mensen tot productiemiddelen en dat kan zeer vijandige reacties oproepen bij zowel slachtoffers als overblijvers.
Voorbereiding
Marina London, vertegenwoordiger van de Employee Assistance Professionals Association, zegt in een reactie dat de lijnmanagers degenen zijn die de meeste stress ervaren als er ontslagen vallen. Zij zijn immers degenen die het slechte nieuws moeten brengen, en hebben daar vaak weinig training in gehad. Ze raadt HR aan om de managers op de hoogte te stellen van sociale plannen en andere manieren waarop ontslagen medewerkers ondersteund kunnen worden. Op die manier kunnen ze beter omgaan met het trauma dat ontslag onherroepelijk oproept.
Op het moment dat je mensen ontslaat om je eigen gegraai veilig te stellen heb je inderdaad mensen tot produktiemiddelen gedegradeerd.
Vijandige reactie's zijn dan niet vreemd.
Medewerkers zijn niet gek natuurlijk.
Een bedrijf is geen democratie, uiteraard is er een medezeggenschap en zijn de sociale partners niet onmachtig.
Wie echter wil mismanagen kan dat binnen een zeker kader.
Trauma's allom.
Lang leve de veramerikanisering en het eigenbelang. (not)
Je zult je als medewerker of leidinggevende zeker niet naïef moeten opstellen. Doe je dat wel dan heb je vroeg of laat een trauma te verwerken.
Onze maatschappij is door ons allen zo hard gemaakt en zo gericht op eigenbelang dat er niks mis is om je eigen belang voorop te stellen en het algemeen belang op de tweede plaats. Dat doet je omgeving over het algemeen ook.
Wie nog nobel is en het algemeen belang boven eigen belang stelt zal vroeg of laat een trauma oplopen in deze maatschappij en hierbij put ik uit eigen ervaringen.
En inderdaad sommige mensen reageren uit eigenbescherming daarop door afstand te nemen. Al kun je dat volgens mij ook best met gevoel en een portie eerlijkheid kombineren. Je hoeft je emoties en het medeleven niet te verstoppen maar zult wel de realiteit onder ogen moeten zien.
Niks is meer zeker in deze maatschappij behalve de dood en onzekerheid.
Dat er dan mensen zijn die een top hypotheek voor 30 jaar kregen op basis van louter onzekerheden is verbazingwekkend maar ook hier kun je stellen dat mensen, zowel de hpotheekverleners als de -nemers vooral bezig zijn geweest met eigen belang.
Jammer toch dat dit soort gesprekken steeds weer zulke emoties oproept dat de managers er zelf 'ziek' van worden. Wat een verspilling van ieders goede energie....
In dit kader, echter ook in tal van andere situaties zou het zo heerlijk zijn als managers zichzelf echt goed zouden kennen en stevig in hun schoenen zouden staan (ook om nee te zeggen en niet mee te doen als het niet goed voelt....). In dat geval kun je namelijk boodschappen als deze vanuit oprechtheid en kracht vertellen. Een kwestie dus van inzicht in je eigen emoties en weten hoe je volwassen communiceert. Overigens pleit ik ervoor dat niet alleen managers dit inzicht gaan krijgen, echter dat alle mensen in een bedrijf leren menselijk en eerlijk met elkaar om te gaan en te communiceren.
Ieder bedrijf die dit door heeft zal een geweldige wending maken en de toekomst met een glimlach tegemoet kunnen zien!
Laten we onszelf veel succes wensen met het verhogen van inzicht op emotiemanagement en volwassen communicatie!
Hartelijke groeten,
Marjolein Hins
Ronald Vermeij
|
|
2
-
05
-
2009
|
11
:
27
uur
Maagzweren ontstaan niet van 1 slecht nieuws gesprek is totale bs.
Maagzweren kunnen hun ontstaan vinden in o.a jarenlang stelselmatig gevoelsmatig onderdrukt worden in
- een gezins-situatie
- een inter menselijke 1-op-1 relatie.
- een gezagsdragende arbeidsrelatie
Waarin jij niet kunt doen wat jij wil, op de manier zoals jij het het beste vind, op werktijden en werkplekken die ongezond zijn voor jezelf (lichaam + geest + gevoel), 40 uur of meer lang voor holle lege inhoudsloze begrippen zoals ''maatchappelijk ladders, meer status, nog een groter ego, carriere, betere functieomschrijving''
Maagzweren onstaat ook doordat je gevoel door je ego (of je werk/ opdrachtgever) dingen in de maag laat splitsen, waarvan je gevoelsmatig voelt dat ze niet goed voor je zijn. Echter omdat je je ego niet onder controle hebt, loop je er weer verstandelijk aan voorbij of slik je een verdovend pilletje of drankje van de pharmaceutische gifmengers.
Tevens leveren ALLE onuitgesproken zaken, en emoties, die ''zwaar op jouw maag drukken'' hun poitieve bijdrage aan het laten groeiten van je maaggezwel.
Een mensenlichaam liegt nooit! De ego's in je omgeving.... weet ik zo net nog niet.
Blijf vertrouw op je gevoel! werken kun je altijd nog in gezondere omstandigheden aan je eigen idealen / belangen.
Manager zijn in goede tijden, is vaak een redelijk prettige bezigheid. Wanneer het op de vaardigheden aankomt om ook de minder prettige dingen uit de functie uit te voeren, wordt het, vaak, een lastig verhaal.
Jammer want dit hoort wel bij uw werk als manager. Maar al te vaak lopen dingen in een team onderling of met de leidinggevende zo verkeerd doordat de ''manager'' haar/zijn werk niet goed doet. Het is naast de krenten in de pap ook een kwestie van stevig in je schoenen staan bij slecht weer, mensen durven confronteren op een respectvolle een eerlijke manier, gesprekken voeren met minder goede boodschappen (al dan niet een gevolg van de eigen-wijze van leidinggeven of eigen beslissingen). Dan is het belangrijk om de rug rechtop te houden en niet ten onder te gaan aan emoties omdat de manager het zelf zo moeilijk vindt. Het is natuurlijk een lastige taak dergelijke gesprekken te voeren maar laat je niet meeslepen omdat je er zelf niet van kan slapen. De medewerker verdient een open en duidelijk gesprek met alles besproken waarom dit nodig is, zonder ook nog medelijden met u te hoeven hebben.
U kunt met die emoties om leren gaan. Stap eens naar een coach of naar een collega die dergelijke gesprekken wel goed aan lijkt te kunnen en op een respectvolle manier uitvoeren. Leer van elkaar en vraag tijdig ondersteuning als dat nodig is.
Dan komt het vaak ook niet zover dat u iets moet vertellen wat iemand helemaal niet ziet aankomen. Maar al te vaak hoor ik dat er beoordelingen van managers naar medewerkers komen die er niet om liegen maar de medewerker geen enkele kans, aanwijzing heeft gekregen dat het niet zo goed gaat. Dat kan niet en is absoluut niet eerlijk. Functioneringsgesprekken worden weinig gevoerd, wellicht ook omdat de manager dit lastig vindt. Ga zelf ook eens met de billen bloot over wat u zelf zou kunnen verbeteren, in de ogen van uw medewerker. Geef complimenten en zeg ook wanneer het anders moet.
Bij reorganisaties is er een sociaal plan en als er mensen uit moeten, is dat (als het goed is) volgens die vastgestelde regels. Die zijn uit te leggen, in te zien, ook al is dat nog steeds niet leuk.
Hartelijke groet en succes,
Yvonne van Lith
EnnovyCo, personal coaching
